Από τα προπαρασκευαστικά πυρά, η κυβέρνηση πλέον πέρασε στη φάση της στρατηγικής επίθεσης. Το πρωθυπουργικό «διάγγελμα» Καραμανλή την περασμένη Πέμπτη, ισοδυναμεί με τελεσίγραφο πολέμου ενάντια στην εργατική τάξη και τ' αλλά λαϊκά στρώματα. Ενός πολέμου καθολικού και με μεγάλο βάθος. Η κυβέρνηση, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, επιχειρεί να ισοπεδώσει τα πάντα.

Μπροστά σε αυτή την εξέλιξη το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο χτυπάει καμπάνα συναγερμού. Καλεί την εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους να ορθώσουν κυματοθραύστη αντίστασης. Να μη δείξουν καμιά αναμονή και να προετοιμαστούν για σκληρούς ταξικούς αγώνες. Για το σκοπό αυτό, για την οργάνωση της πάλης, συγκαλείται έκτακτα μεθαύριο Τρίτη 7 Ιούνη η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΠΑΜΕ. Ταυτόχρονα ταξικά συνδικάτα (Οικοδόμοι, Λογιστές) ήδη προκήρυξαν απεργιακές κινητοποιήσεις μέσα στον Ιούνη, ενώ οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, πρωτοστατούν σε μια σειρά κλάδους (Τράπεζες, ΕΛΠΕ) που δέχονται επίθεση, ώστε οι εργαζόμενοι να κάνουν δική τους υπόθεση τις απεργίες, να βάλουν τη σφραγίδα τους, προβάλλοντας τις ταξικές τους διεκδικήσεις.

Στο μαύρο «μέτωπο της ανταγωνιστικότητας» η εργατική τάξη χρειάζεται να αντιπαραθέσει το μέτωπο των σύγχρονων αναγκών της. Μόνο σ' αυτή τη βάση, μόνο πάνω σε αιτήματα και διεκδικήσεις που ικανοποιούν τις σημερινές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, μπορεί να επιτευχτεί και η ενότητα της εργατικής τάξης. Μόνο το αγωνιστικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, μπορεί να τσιμεντάρει σήμερα τους εργαζόμενους, να αντιμετωπίσει τις προσπάθειες διαίρεσης και συκοφαντίας σε βάρος τους, που εξαπολύονται από διάφορες πλευρές.

Οι αναφορές στα «ρετιρέ», η λάσπη περί «συντεχνιών» ένα σκοπό έχουν: Να αφοπλίσουν τους εργαζόμενους, να τους διαιρέσουν, να στρέψουν τη μία ομάδα ενάντια στην άλλη, για να μπορέσει η άρχουσα τάξη να περάσει τα αντεργατικά μέτρα. Οσοι στηρίζουν αυτή την αντιδραστική φιλολογία, στηρίζουν την κυβέρνηση Καραμανλή, να προωθήσει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Γι' αυτό - όπως σημειώθηκε και στην πρόσφατη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ - πρέπει να δυναμώσει και το «μέτωπο» της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, στην προπαγάνδα της αστικής τάξης και στους φορείς της. Να ενοχοποιηθεί στη συνείδηση των εργαζομένων η πολιτική της ΝΔ, να αποκαλυφθεί η δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ, να καταδικαστεί και ο ρόλος του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Ο τελευταίος, αποδεικνύεται για μια φορά ακόμα άκρως επικίνδυνος και θανατηφόρος για τα εργατικά συμφέροντα. Το γεγονός, ότι κάτω από τη συμφωνία της ντροπής στον ΟΤΕ, φιγουράρουν οι υπογραφές πρωτοκλασάτων στελεχών της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, πρέπει να προβληματίσει τους εργαζόμενους, συνδικαλισμένους και ασυνδικάλιστους, ακόμα και τα απλά μέλη αυτών των παρατάξεων. ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» που συγκροτούν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, είναι ένοχοι για τις σημερινές εξελίξεις. Οχι μόνο για τη στάση τους, που τήρησαν π.χ. στην υπόθεση του ΟΤΕ, στις τράπεζες και αλλού. Είναι εξίσου ένοχοι γιατί τόσα χρόνια, μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, έγιναν οι τελάληδες των αστικών αξιών. Από το Μάαστριχτ, τη Λευκή Βίβλο, μέχρι την ΟΝΕ και την εποχή της «ανταγωνιστικότητας», έστρωσαν το χαλί σ' αυτές της στρατηγικές.

Τώρα, βέβαια, που η «ανταγωνιστικότητα» την οποία ανακήρυξαν και σε δική τους στρατηγική, απαιτεί «να σπάσουν αυγά» - όπως είπε και ο Β. Μεϊμαράκης - τώρα που πρέπει να σαρωθούν και τα τελευταία ψήγματα προστασίας των εργαζομένων, για «να γίνει ανταγωνιστική η οικονομία», παριστάνουν τους έκπληκτους. Ομως για χρόνια εκστασιάζονταν με το «θαύμα» του ευρώ και ζητούσαν από τους εργάτες θυσίες για να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Μόνο αν τα συνδικάτα και το συνδικαλιστικό κίνημα, αποβάλει από πάνω του, την αρχαία σκουριά της «ανταγωνιστικότητας», της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, για να 'χουν δήθεν δουλειά οι εργάτες. Μόνο αν ενισχύσει τα ταξικά του χαρακτηριστικά και δυναμώσει τον πόλο των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, θα μπορέσει να εμποδίσει την αντεργατική λαίλαπα. Μπροστά μάλιστα στις εξελίξεις αυτές, οι προϋποθέσεις αυτές γίνονται ακόμα πιο αναγκαίες, ακόμα πιο επιτακτικές.