Την κυβερνητική πρόκληση καταδικάζει η ΔΗΚΕΒΕ και καλεί με ανακοίνωσή της σε κοινούς αγώνες μικρούς ΕΒΕ και εργαζόμενους για το ωράριο, ενώ στιγματίζει την τακτική της πλειοψηφίας στη ΓΣΕΒΕΕ και την ΕΣΕΕ. Στην ανακοίνωσή της η παράταξη αναφέρει:

«1. Η κυβέρνηση, δέσμια στις απαιτήσεις των μονοπωλιακών ομίλων για την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου και κατάργηση της αργίας της Κυριακής, προχωρεί στο επόμενο βήμα, στην ψήφιση του νομοσχεδίου, επιβάλλει την επέκταση των ωρών λειτουργίας των καταστημάτων τις καθημερινές και το Σάββατο και πέραν των 75 ωρών που έχει επιβάλει η προηγούμενη κυβέρνηση.

Παρά την εκφρασμένη αντίθεση των μικρών εμπόρων, επαγγελματοβιοτεχνών και εργαζομένων στο εμπόριο, βάζει σε κίνηση ένα νέο γύρο αναδιανομής της αγοράς που θα επιταχύνει τη συγκέντρωση του τζίρου προς τα μεγαλοκαταστήματα. Επιβάλλει ένα μέτρο που θα αυξήσει το κόστος λειτουργίας στις μικρές επιχειρήσεις, θα συρρικνώσει ακόμη περισσότερο το εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ και δε θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, όπως ψεύτικα ισχυρίζεται.

2. Οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΒΕΕ και στην ΕΣΕΕ που συγκροτούνται από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΜΜΕ - ΔΑΚΜΜΕ - ΑΣΚΕΒΕ και σε αρκετές ομοσπονδίες, όχι μόνο δε στοιχήθηκαν με την αγωνία και την αγανάκτηση των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, αλλά έχουν αποδεχτεί και υπερασπίζονται την ΚΥΑ 1162/97 (νόμο του ΠΑΣΟΚ), που καθορίζει 75 ώρες λειτουργίας την εβδομάδα.

Συγκεκριμένα, η ΓΣΕΒΕΕ πέρα από την υποστήριξη της ΚΥΑ 1162/97 το μόνο νέο που προτείνει είναι να ανοίγουν τα καταστήματα στις 6 π.μ., σε αντιπαραβολή με την ΕΣΕΕ που προτείνει άνοιγμα στις 5 π.μ.!!! Τι άλλο όμως θέλουν οι μεγαλοκαταστηματάρχες και οι μονοπωλιακοί όμιλοι; Η ΓΣΕΒΕΕ στην ουσία νομιμοποιεί το 75ωρο την εβδομάδα και προτείνει να φτάσει στο 87ωρο. Καμία νύξη δεν κάνει για υποχρεωτικό και συνεχές ωράριο για όλα τα καταστήματα μέχρι 48 ώρες την εβδομάδα, ούτε καν για 50-52 ώρες που είναι αποφάσεις συνεδρίων και Διοικητικών Συμβουλίων. Αυτά φαίνεται δεν τη δεσμεύουν. Το μόνο που τη δεσμεύει είναι οι επιταγές των μονοπωλιακών ομίλων και των κυβερνήσεών τους, καθώς και η γνώμη των καρεκλοκένταυρων, καλοπληρωμένων συμβούλων της ΟΚΕ, που ζητούν ό,τι ακριβώς και οι ΣΕΣΜΕ - ΣΕΛΠΕ κλπ.: "Να υπάρχει κατώτερο όριο, όχι όμως και ανώτερο χρονικό όριο στη λειτουργία της αγοράς". Αγνοεί μια σειρά τοπικά ωράρια που είναι κάτω των 48 ωρών και κλαδικά που είναι πενθήμερα. Γι' αυτό εξάλλου έχουν γαντζωθεί και στις καρέκλες τους, παρ' όλες τις αποφάσεις των δικαστηρίων που τους έχουν κηρύξει παράνομους και νόθους.

Η δε ΕΣΕΕ, ως γνήσιος εκπρόσωπος των μεγαλεμπόρων, προκλητικότατα και σε απόσταση από τα αιτήματα των μικρεμπόρων, κρίνει "ιδιαίτερα θετικές τις διατάξεις που ενσωματώνουν πάγια αιτήματα του εμπορίου για τη ρύθμιση του ωραρίου". Προτείνει "ώρα έναρξης 5 π.μ.". Με τις θέσεις αυτές και γενικότερα με τις ενέργειές τους, οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ όχι μόνο αποπροσανατολίζουν, αλλά συνειδητά εγκαταλείπουν τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς εμπόρους, συμμαχούν με τους εκπροσώπους των σούπερ μάρκετ και των πολυκαταστημάτων, επιλέγουν το δρόμο του συμβιβασμού, στην ουσία στηρίζουν το ωράριο των πολυεθνικών που προωθεί η κυβέρνηση, ξεπουλώντας τα συμφέροντα των μελών τους.

3. Η απόφαση της ΓΣΕΒΕΕ για "εκδήλωση διαμαρτυρίας στις 6 Ιουλίου" δεν αναδεικνύει τις αιτίες και δεν αντιπαλεύει τη φιλομονοπωλιακή πολιτική που επιβάλλει την απελευθέρωση, δε βάζει ανώτερο ωράριο λειτουργίας μέχρι 48 ώρες, υποχρεωτικό για όλα τα καταστήματα, κατοχύρωση της Κυριακής αργίας για όλα τα καταστήματα. Είναι μια κίνηση με σκοπό να εγκλωβίσει τους αυτοαπασχολούμενους και μικρέμπορους σε αποδοχή του υφιστάμενου απελευθερωμένου ωραρίου, 70-75-87 ώρες, που τους εξαντλεί βιολογικά, τους αφαιρεί τον ελεύθερο χρόνο, τους μεταβάλλει σε άτομα χωρίς προσωπική και κοινωνική ζωή, τους μειώνει την ίδια τους τη ζωή. Μια κίνηση "τουφεκιά στον αέρα", αφού υπερασπίζεται το ωράριο που υπάρχει σήμερα, ξεχνώντας ότι αυτό συνέβαλε καθοριστικά να διαμορφωθεί η σημερινή σκληρή πραγματικότητα.

• Ο τομέας του λιανικού εμπορίου τροφίμων κυριαρχείται κατά 85% από τις δέκα μεγαλύτερες αλυσίδες.
• Στο λιανεμπόριο τέσσερις όμιλοι κατέχουν το 59% των πωλήσεων.
• Στα ηλεκτρικά είδη πέντε επιχειρήσεις ελέγχουν το 45% των πωλήσεων.
• Στα ηλεκτρονικά είδη έξι επιχειρήσεις ελέγχουν το 78,6% των πωλήσεων.
• Στην ένδυση - υπόδηση δεκαπέντε επιχειρήσεις ελέγχουν το 40% των πωλήσεων.

Τα παραπάνω δείχνουν γιατί η κυβέρνηση και οι μονοπωλιακοί όμιλοι επιδιώκουν την πλήρη απελευθέρωσή του. Οσο για την αύξηση της απασχόλησης που επικαλείται η κυβέρνηση, αυτό που έγινε τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζεται είναι να αυξηθούν οι ελαστικές μορφές εργασίας και να μοιραστεί η μια θέση εργασίας σε περισσότερους από έναν εργαζόμενο.

4. Η Αγωνιστική Συσπείρωση (ΔΗΚΕΒΕ) έγκαιρα κατήγγειλε την επιλογή των πλειοψηφιών να στηρίξουν την "ειδική ρύθμιση" για το "ολυμπιακό ωράριο" και τη μετέπειτα πορεία της συνδιαλλαγής με την κυβέρνηση, δήθεν για να διορθώσουν το νομοσχέδιο που ανοίγει το δρόμο να φέρει την πλήρη ασυδοσία στη λειτουργία των πολυκαταστημάτων. Είναι σοβαρή η ευθύνη τους, γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα κράτησαν τις δυο Συνομοσπονδίες σε ακινησία, σε απόσταση από τους αγώνες και ειδικά από τις κινητοποιήσεις στις 17 του Μάρτη που οργάνωσαν αρκετές Ομοσπονδίες, Εμπορικοί Σύλλογοι και Σωματεία των ΕΒΕ με τους εργατοϋπαλλήλους.

Η ΔΗΚΕΒΕ καλεί τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς Επαγγελματίες - Βιοτέχνες - Εμπόρους να πάρουν την υπόθεση του ωραρίου στα χέρια τους, δυναμικά μαζί με τους εμποροϋπαλλήλους να αντιπαλέψουν τη φιλομονοπωλιακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της κυβέρνησης και των κομμάτων που τη στηρίζουν. Να αγωνιστούν για:

• Να κατοχυρωθεί η Κυριακή αργία, υποχρεωτικά για όλα τα καταστήματα.
• Ωράριο μέχρι 48 ώρες την εβδομάδα με τρία απογεύματα κλειστά υποχρεωτικά για όλα τα καταστήματα, συνεχές ωράριο.
• Να καταργηθεί η Κοινή Υπουργική Απόφαση 1162/97.
• Πλήρη και σταθερή εργασία για όλους τους εργαζόμενους, κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο για τους εργαζόμενους.

Μαζί να οικοδομήσουν τον αγωνιστικό πόλο, με τη δράση τους να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για την αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος».