Με την παράσταση «Εξοδος», βασισμένη σε αποσπάσματα έργων του Αισχύλου και Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία του καθηγητή τους Δημήτρη Λιγνάδη, υπό τα βλέμματα των βαθμολογητών καθηγητών τους, συγγενών, φίλων και κοινού, στο μικρό αρχαίο θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, πήραν (25, 26/6) το βάπτισμα της σκηνής οι τριτοετείς (απόφοιτοι πλέον) σπουδαστές της Δραματικής Σχολής Εθνικού Θεάτρου. Ο καθηγητής και οι μαθητές αντί της συνήθους ενδοσχολικής «παράστασης», στα πλαίσια των εξετάσεων για το δίπλωμά τους, τόλμησαν να κάνουν έναν ελεύθερο, ευφάνταστο, «αιρετικό», ολότελα απαλλαγμένο από αυστηρά κριτήρια σκηνοθετικής και υποκριτικής «ανάγνωσης» των αρχαίων τραγικών, σκηνικό πειραματισμό.

Θεωρώντας ότι το θέατρο είναι ένα «παιχνίδι», άρα δίνει και απαιτεί ελευθερία έκφρασης, «δάσκαλος» και «μαθητές», όχι χωρίς γνώση και μόχθο,... έπαιξαν με τον Αίσχη (Αισχύλο) και τον Εύρη (Ευριπίδη), και μάλιστα ...αριστοφανίζοντας. Οπως κάνει ο θαυμαστής του Αισχύλου, αλλά επικριτής του Ευριπίδη, Αριστοφάνης, στους «Βατράχους» του, έβαλαν, εμβόλιμα, επί σκηνής ως κριτή και σύγχρονο «Διόνυσο» τον Γιώργο Βέλτσο να λέει βελτσικές ρήσεις, και την Δήμητρα Γαλάνη να τραγουδά, ώστε στο τέλος να κριθεί: ποιος από τους δύο διαγωνιζόμενους ποιητές - ο Αίσχης ή ο Εύρης - είναι ο καλύτερος; Και το ευφρόσυνο για το κοινό σκηνικό παίγνιο δασκάλου - μαθητών, ξεπερνώντας το αιωνίως αναπάντητο ερώτημα, έβγαλε κρίση: Ο Μάνος Χατζιδάκις!