Η ρίψη των ατομικών βομβών από τις ΗΠΑ πριν από 60 χρόνια στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, απέδειξε περίτρανα ότι τα εγκλήματα και η κτηνωδία είναι λέξεις και έννοιες απόλυτα συνυφασμένες με τον ιμπεριαλισμό. Τα τελευταία χρόνια οι επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ, ήρθαν απλά να επιβεβαιώσουν ότι ο ιμπεριαλισμός παραμένει το ίδιο αδίστακτος και δολοφονικός και είναι έτοιμος να χρησιμοποιήσει κάθε όπλο του, προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά του. Στη μακάβρια λίστα των χιλιάδων Ιαπώνων νεκρών, θύματα των ατομικών βομβών, ήρθαν λίγα χρόνια αργότερα να προστεθούν οι δολοφονημένοι με χημικά όπλα Βιετναμέζοι και στην τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα, οι λαοί που βομβαρδίστηκαν με απεμπλουτισμένο ουράνιο. Κοινός παρονομαστής της φρίκης, η επιβολή με κάθε μέσο και τρόπο της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.

Σε κάθε περίπτωση η αδίστακτη αυτή επιθετικότητα αναζητά ένα «μανδύα» για να «καμουφλάρει» τα εγκλήματά της. Στο πυρηνικό ολοκαύτωμα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ προπαγάνδισε την άμεση ανάγκη του τερματισμού του πολέμου, τη στιγμή που η Ιαπωνία είχε ήδη συνθηκολογήσει... Οι δολοφονικοί βομβαρδισμοί σε βάρος λαών και κρατών από τις κυβερνήσεις Μπους και Κλίντον, σε αγαστή συνεργασία με τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, έγιναν με πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Σήμερα η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με το νέο δόγμα του «προληπτικού πολέμου» που κήρυξε η κυβέρνηση των ΗΠΑ που σε συνδυασμό με την καλλιέργεια της «τρομοϋστερίας», δίνει το απόλυτο άλλοθι στους ιμπεριαλιστές να προσθέτουν όλο και περισσότερες χώρες και απελευθερωτικά κινήματα στη λίστα του «άξονα του κακού».

Με τη χρήση των πυρηνικών βομβών, οι ΗΠΑ θέλησαν τότε να επιβάλουν την κυριαρχία τους και να τρομοκρατήσουν την ΕΣΣΔ, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, τους αγώνες των λαϊκών και εργατικών κινημάτων. Σήμερα η νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων κάνοντας επίδειξη στρατιωτικής δύναμης, αλλά ακόμη και χρήση «έξυπνων» πυρηνικών, επιχειρεί να καθυποτάξει κάθε χώρα, λαό και κίνημα που τολμά να αμφισβητήσει και να αντισταθεί στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος.

Θυσία στο βωμό των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών έγιναν και οι κάτοικοι της Ν. Υόρκης, της Μαδρίτης, του Λονδίνου. Θυσία γίνονται κάθε μέρα και περισσότερο οι λαϊκές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Με πρόσχημα την πάταξη της «τρομοκρατίας» οι κατασταλτικοί μηχανισμοί των αστικών κυβερνήσεων ισοπεδώνουν τον άνθρωπο, «κουρελιάζουν» προσωπικότητες και προσπαθούν μέσα στις κοινωνίες να δημιουργήσουν «χαφιέδες» και «υπόπτους». Επιχειρούν να χωρίσουν τους λαούς, να κρύψουν την εκμετάλλευση που «γεννάει» η πολιτική τους, λες και μπορούν να σβήσουν τις ταξικές διαφορές.

Αυτή όμως η σύγχρονη βαρβαρότητα, έχει ξεσηκώσει τους λαούς σε πολλές γωνιές του πλανήτη. Το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα δυναμώνει, συνειδητοποιεί τους νέους κινδύνους και βαθαίνει τα αντιιμπεριαλιστικά του χαρακτηριστικά. Οι φιλειρηνιστές κατανοούν - και το εκφράζουν και με τους στόχους πάλης τους - ότι μόνο με την ανατροπή του ιμπεριαλιστικού συστήματος μπορεί να υπάρξει και εδραιωθεί η διαρκής ειρήνη.