Οι ...μηχανές της «ισχυρής βιομηχανίας», όπως αρέσκονται να αποκαλούν τον τουρισμό το τουριστικό κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, θέλουν το «κάρβουνό» τους. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τον ιδρώτα χιλιάδων εργαζομένων που καθημερινά δίνουν τη μάχη για το μεροκάματο πίσω από τη βιτρίνα της απίστευτης χλιδής, στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες της χώρας. Πρόκειται για ένα σκληρά εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης, με μεγάλο ποσοστό νέων εργαζομένων και συνθήκες δουλιάς που θυμίζουν μεσαίωνα.

Χαμηλοί μισθοί, πλήρης ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, «συμβάσεις» μιας μέρας, απλήρωτη εργασία, εργοδοτική τρομοκρατία, ελάχιστα ένσημα, βάθεμα της εκμετάλλευσης μέχρι τελικής πτώσης. Ο θάνατος ενός 52χρονου σερβιτόρου πριν από μερικές μέρες στον «Αστέρα Βουλιαγμένης» είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Το ξενοδοχειακό κεφάλαιο αναζητά τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία και η πιο αποδοτική, αναντικατάστατη «επένδυση» παραμένει διαχρονικά το μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Η ασύδοτη δράση των μεγαλοεπιχειρηματιών του τουρισμού, που τροφοδοτείται αδιάλειπτα από την πολιτική τόσο της σημερινής όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης, έχει και τις παράπλευρες συνέπειες στους μικροεπαγγελματίες των τουριστικών περιοχών, οι οποίοι χρόνο με το χρόνο γίνονται φτωχότεροι. Τα συμφέροντά τους είναι ταυτισμένα με εκείνα των εργαζομένων στον τουρισμό. Εχουν κοινό αντίπαλο το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο και την πολιτική που γιγαντώνει τα κέρδη του.

Ο «Ρ» ολοκληρώνει σήμερα το «οδοιπορικό» του στις μεγάλες τουριστικές περιοχές της χώρας. Τελευταίος σταθμός, η Θεσσαλονίκη, η Χαλκιδική και η Κρήτη. Με παραδείγματα που επιβεβαιώνουν ότι όσο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δε ριζώνει βαθιά στους χώρους εργασίας, όσο η οργάνωση της ταξικής αντεπίθεσης δε γίνεται υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, τόσο θα βαθαίνει η εκμετάλλευση και θα χειροτερεύουν οι όροι δουλιάς για τους χιλιάδες ξενοδοχοϋπάλληλους και τους άλλους εργαζόμενους στον τουρισμό.