Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ: «Δυστυχώς για άλλη μια φορά φτιάχνονται διάφοροι αντιαμερικανικοί μύθοι και εκτοξεύονται ποικίλες υπερβολές ως μη όφειλαν (...) Σίγουρα υπήρξαν περιπτώσεις ανήμπορων ανθρώπων που εγκλωβίστηκαν προ του τυφώνα στη Νέα Ορλεάνη, αλλά αυτός δεν ήταν ο κανόνας και ούτε έχει τόσο σχέση με την υπαρκτή κοινωνία των 2/3 στις ΗΠΑ. Περισσότερο έχει να κάνει με τη διάρρηξη των οικογενειακών δεσμών: Αφορούσε ανήμπορους γέροντες που ουδείς ενδιαφέρθηκε για την τύχη τους (...) Η πλειονότητα αυτών που έμειναν δεν το έκαναν επειδή τους έλειπαν τα χρήματα. Οσο φτωχός και να 'ναι κάποιος όταν απειλείται η ζωή του φεύγει, έστω με τα πόδια (...) Το πρόβλημα είναι ότι για μια ακόμη φορά το μίσος πολλών γνωμηγητόρων για τον καπιταλισμό των ΗΠΑ θα μας κάνει να διδαχθούμε λάθος πράγματα» (ο Π. Μανδραβέλης στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ: «Είναι ντροπή να έχουμε πτώματα σε τυμπανιαία κατάσταση στους δρόμους της Νέας Ορλεάνης είναι όμως ακόμη μεγαλύτερη ντροπή το γεγονός ότι η νηπιακή θνησιμότητα στην πρωτεύουσα της Αμερικής είναι διπλάσια από εκείνη στην πρωτεύουσα της Κίνας. Ο αριθμός των μωρών που πεθαίνουν πριν γιορτάσουν τα πρώτα τους γενέθλια το 2002 ήταν 11,5 ανά χίλιες γεννήσεις ζώντων μωρών, σε σύγκριση με 4,6 στο Πεκίνο. Ενα μωρό Αφροαμερικανών στην Ουάσιγκτον έχει λιγότερες πιθανότητες να επιβιώσει τον πρώτο χρόνο της ζωής του απ' ό,τι ένα μωρό που γεννιέται στις αστικές περιοχές του κρατιδίου Κεράλα της Ινδίας» (ο Nicholas D. Kristof σε «The New York Times» / «TA NEA»).

ΤΑ ΨΥΧΡΑ ΝΟΥΜΕΡΑ: «"Υπάρχουν 400.000 άνθρωποι χαμηλού εισοδήματος χωρίς τη δυνατότητα να περιμένουν 2-3 χρόνια ως την ανόρθωση της περιοχής. Θα πρέπει να βρουν αμέσως στέγη και δουλειά και τα παιδιά τους να πάνε σχολείο", τόνισε ο γερουσιαστής Μπάρακ Ομπάμα (...) 100.000 άνθρωποι έχουν χάσει επαφή με τους δικούς τους, όπως προκύπτει από τις εκκλήσεις αγνοουμένων στην ηλεκτρονική σελίδα του Ερυθρού Σταυρού» (το ρεπορτάζ στο «ΕΘΝΟΣ»).