Η πολιτική και η αναπαραγωγή των σκανδάλων, του «λαδώματος», της μίζας, της διαφθοράς, του ρουσφετιού, του «μέσου», της συναλλαγής, της αδιαφάνειας, είναι γέννημα του ίδιου του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος, των δομών του. Είναι η ταξική διάρθρωση του συστήματος της «ελεύθερης αγοράς», που προστατεύει αυτόν το φαύλο κύκλο, που στα «ανώτερα κλιμάκια» της κοινωνίας, γίνεται με μαύρες συναλλαγές κάτω από τραπέζια στρωμένα με χαβιάρια, ενώ στο επίπεδο του «λαουτζίκου» εκδηλώνεται με το «φακελάκι».

*

Οι βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό σε αυτό το σύστημα, που παράγει και αφήνει ανέγγιχτη την κάθε λογής διαφθορά - παρά τα επαναλαμβανόμενα λογύδρια για το «μαχαίρι (που) θα φτάσει στο κόκαλο» - θα ισχυριστούν ότι τα παραπάνω είναι «δογματική», «στενόμυαλη», «ξύλινη» προσέγγιση. Οτι όλα αυτά, από τις «περίεργες» μετεγγραφές των φοιτητών μέχρι τα «θαλασσοδάνεια» στους καπιταλιστές, δεν οφείλονται στις δομές του κοινωνικο-πολιτικού συστήματος, αλλά κάπου αλλού: στην κομματικοκρατία, σε «αδυναμίες» του κράτους, στην «κακή φύση» του ανθρώπου...

*

Η επιμονή τους να επιβάλουν την προσέγγιση των πολιτικών (και άρα ταξικών) ζητημάτων με «φιλολογικές» αναγωγές του τύπου... «τι είναι ο άνθρωπος;», είναι μέρος της «δουλιάς» τους. Κι η «δουλιά» τους είναι να τάζουν διορισμούς, να χωρίζουν τα παιδιά σε «δικά τους και άλλα», να «μοιράζουν» έργα, να κατανέμουν την «πίτα» και να διαμορφώνουν το εύφορο έδαφος για τα κάθε λογής «μπουμπούκια» και «λαμόγια». Ετσι «δουλεύει» το σύστημα. Ανεξαρτήτως ποιος ταγός το υπηρετεί, ανεξάρτητα ποιο κόμμα το διαχειρίζεται.

*

Πού και πού, μέσα σε αυτό το «γενικό χαμό», σπάει και κανένα απόστημα. Τότε, «έκπληκτοι» και «αδιάφθοροι», όλοι οι εμπλεκόμενοι στο δούναι και λαβείν (κυβερνώντες, πρώην κυβερνώντες, καναλάρχες, «παπαγαλάκια», ευυπόληπτοι επιχειρηματίες και «αρπαχτικά») εμφανίζονται να κουνούν τη ρομφαία της «κάθαρσης»! Μόνο που η ιστορία των αποστημάτων του συστήματος είναι ταυτόχρονα και μια ιστορία κουκουλώματος των βαθύτερων αιτίων που τα γεννά. Το «έργο» το βλέπουμε χρόνια και χρόνια. Και έχει πάντα το ίδιο (μη) τέλος: Ξανά από την αρχή!

*

Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Και το παραμύθι με τον «Ηρακλή» που θα καθαρίσει την «κόπρο», επίσης. Επομένως, μόνο μια «παστρική» κίνηση απομένει: Να κοπεί ο γόρδιος δεσμός. Μια κι έξω! `Η θα σηκώσει ο λαός το «σπαθί» για να τον κόψει, ή θα ανατρέψει (συθέμελα!) το διεφθαρμένο σύστημα και τις διεφθαρμένες δομές του, ή, μέχρι τότε η τακτική της μίζας δε θα πεθάνει ποτέ. Το χρώμα των μιζαδόρων μόνο...