Το «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων» αντανακλά τη δέσμευση της κυβέρνησης για επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στη διαδικασία υλοποίησης των στόχων της Λισαβόνας. Αυτό διαμήνυσε χτες ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης σε ημερίδα της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ) υπό τον εύγλωττο τίτλο «Στρατηγική της Λισαβόνας: Αναγκαιότητα ή επιλογή». Από το βήμα της ίδιας ημερίδας, άπαντες οι «κοινωνικοί εταίροι» (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΓΣΕΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ) μονοσήμαντα επιβεβαίωσαν μαζί με την κυβέρνηση ότι η Στρατηγική της Λισαβόνας είναι αναγκαιότητα για τις δυνάμεις του κεφαλαίου και της αγοράς και επιλογή γι' αυτούς που τις στηρίζουν.

Χαρακτηρίζοντας τη Στρατηγική της Λισαβόνας «πυξίδα για το μέλλον» ο Γ. Αλογοσκούφης προεξόφλησε την εμμονή της κυβέρνησης στην ίδια αντεργατική και αντιλαϊκή ρότα. Στα πλαίσια αυτά, επέμεινε στην ανάγκη εκπλήρωσης των στόχων για:

• «Δημοσιονομική ισορροπία», που στην πράξη μεταφράζεται σε υπερφορολόγηση των λαϊκών εισοδημάτων και περικοπή των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα.
• «Αύξηση της παραγωγικότητας, μέσα από την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων στη λειτουργία των αγορών - προϊόντων, κεφαλαίου και εργασίας».
• «Βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος», με την ενίσχυση του ανταγωνισμού και το άνοιγμα των αγορών.
• Την αντιμετώπιση του «ασφαλιστικού», μέσα από τον διάλογο των κοινωνικών εταίρων στην ΟΚΕ.

Ως «επιλογή ώριμης σκέψης, την οποία στήριξαν οι εργαζόμενοι και τα Ευρωπαϊκά συνδικάτα» χαρακτήρισε τη Στρατηγική της Λισαβόνας ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος. Στην προσπάθειά του να «ξεχωρίσει» από την ασκούμενη πολιτική, ανακάλυψε μια άλλη Λισαβόνα, η οποία θα διαθέτει και κοινωνική διάσταση..! Τάχθηκε υπέρ των μεταρρυθμίσεων, αλλά που δε θα γίνονται σε βάρος των πολλών και υπέρ των λίγων, και κάνοντας το μαύρο άσπρο, ισχυρίστηκε ότι δεν είναι αυτή η ουσία της Λισαβόνας. Παράλληλα, τάχθηκε υπέρ του διαλόγου στο Ασφαλιστικό, αλλά όχι μέσω της ΟΚΕ, υπονοώντας απευθείας διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τη ΓΣΕΕ.

Εκφράζοντας το θεσμικό του ρόλο, ως πρόεδρος της ΟΚΕ, ο Ν. Αναλυτής προέτρεψε τους κοινωνικούς εταίρους και τα πολιτικά κόμματα σε «κοινωνική συναίνεση και συναντίληψη» ως απαραίτητες προϋποθέσεις για την εφαρμογή της Λισαβόνας.

Οπως αναμενόταν, ο ΣΕΒ μέσω του αντιπροέδρου του Δ. Δασκαλόπουλου υπεραμύνθηκε και της αναγκαιότητας και της επιλογής για την εφαρμογή της Λισαβόνας. Περιέγραψε μάλιστα ως «χρυσή ευκαιρία» το «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων», που αποτελεί τον «κατάλογο» των μέτρων που οφείλει να υλοποιήσει η κυβέρνηση σε βάρος των εργαζομένων για να ενισχυθεί η ...«ανταγωνιστικότητα».

Η τοποθέτηση του προέδρου της ΓΣΕΒΕΕ Δ. Ασημακόπουλου στην ημερίδα της ΟΚΕ είχε ουσιαστικά χαρακτήρα υπεράσπισης της στρατηγικής της Λισαβόνας, η οποία - όπως είπε - λίγο - πολύ έχει χρησιμοποιηθεί για να περάσουν μέτρα που δεν ωφελούν το σύνολο, αλλά τους λίγους. Είναι ενδεικτικό ότι, μιλώντας για προτάσεις που έχουν ακουστεί τελευταία, όπως κατάργηση των κατώτατων μισθών, ασφαλιστικό σύστημα ιδιωτικού δικαίου κλπ., είπε ότι μπορεί να οδηγήσουν στην «ποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας» στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας και τότε «αντίο Λισαβόνα»!

Ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ, Δ. Αρμενάκης, ήταν κάπως πιο ευθύς, λέγοντας ότι «ή προσαρμοζόμαστε και ανεβαίνουμε στο τρένο, σε οποιαδήποτε θέση δεν έχει σημασία, ή μένουμε στο σταθμό και περιμένουμε το επόμενο». Για να καταλήξει σε μια ειδεχθή πρόταση κατά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που προφανώς θεωρεί ότι εντάσσεται στο πνεύμα και το γράμμα της Λισαβόνας: «Είναι υποχώρηση να δουλέψουμε όλοι δυο χρόνια περισσότερο για να πάρουν σύνταξη τα παιδιά και τα εγγόνια μας»;