Είναι φανερό ότι ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν μια «αυθόρμητη», «ανοργάνωτη» λαϊκή (ούτε, πολύ περισσότερο, μόνο «φοιτητική») εκδήλωση. Το φοιτητικό κίνημα εκφραζόταν μέσα από οργανωμένες συλλογικές διαδικασίες, στις γραμμές του δρούσαν οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις και στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου αντανακλάται η σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα. Μπορεί να μην είχε οργανωθεί με συγκεκριμένο σχέδιο από τα πριν η μορφή της κατάληψης, αλλά είναι φανερό ότι συζητάμε για μια περίοδο κορύφωσης της πολύχρονης αντιδικτατορικής πάλης του λαού και της νεολαίας και είναι γεγονός ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η ίδια η ζωή, η εξέλιξη των γεγονότων επιδρά στη γέννηση της μιας ή της άλλης μορφής οργάνωσης ενός αγώνα.

Υπάρχουν φωνές σήμερα, που λένε ότι το Πολυτεχνείο είχε αυτό το αποτέλεσμα, γιατί ήταν μια στιγμή ενότητας του κινήματος, πήγαμε όλοι μαζί (και συνήθως, υπονοούν τη λεγόμενη «Εθνική Ενότητα» ή κάποιοι άλλοι την «ανάγκη ενότητας της Αριστεράς»). Ομως δεν ήταν έτσι. Η διαπάλη στο πλαίσιο του κινήματος ήταν και τότε έντονη.

Στο αντιδικτατορικό κίνημα δεν ήμασταν όλοι μαζί. Υπήρχε το ΚΚΕ που πάλευε για να αποκτήσει η πάλη αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό, να αναδείξει το ότι πίσω από τη Χούντα βρίσκονται οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ότι το ζήτημα δεν είναι η αλλαγή της Χούντας με μια άλλη μορφή αστικής κοινοβουλευτικής διακυβέρνησης, αλλά το πώς θα ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές στην κοινωνία με προοπτική τη ρήξη με τον ιμπεριαλισμό.

Από την άλλη, υπήρχαν αστικές πολιτικές δυνάμεις και αστοί πολιτικοί που διαπραγματεύονταν με τη Χούντα, αλλά και με ιμπεριαλιστικά κέντρα για το ενδεχόμενο «δημοκρατικής» μετάβασης. Υπήρχαν και δυνάμεις όπως το αυτοονομαζόμενο «ΚΚΕ Εσωτερικού», (απόγονός του είναι ο σημερινός ΣΥΝ), που συμβιβάζονταν με την κυβέρνηση Μαρκεζίνη, υπήρχαν δυνάμεις που υποτιμούσαν τη μαζική λαϊκή πάλη, υιοθετούσαν αποπροσανατολιστικά συνθήματα, χωρίς στρατηγική διεξόδου σε όφελος του λαού, όπως οι «αριστεριστές» και το ΠΑΚ.

Το Πολυτεχνείο, ήταν παλλαϊκός ξεσηκωμός με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, είχε στοιχεία περιορισμένης τοπικής εξέγερσης (σαφώς δεν ήταν επανάσταση, δεν είχε στόχο την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας) αλλά ο ισχυρότερος συμβολισμός του προκύπτει από το γεγονός ότι τα αιτήματά του για «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», «Εξω οι Αμερικάνοι», «Εξω το ΝΑΤΟ», παραμένουν αδικαίωτα. Γι' αυτό φωτίζει τους αγώνες του σήμερα.

Πηγή

«Εκθεση και συμπεράσματα για τα γεγονός του Νοέμβρη 1973». (Εγκρίθηκαν στην 4η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, Ιούλης 1976)