Σε «ελεύθερη πτώση» εξακολουθεί να βρίσκεται η κρατική χρηματοδότηση για τον πολιτισμό, μετά και τον περσινό «καταποντισμό», σε ποσοστά και ποσά, ο οποίος κατέστησε την πρωθυπουργική «ρήση» ότι ο πολιτισμός είναι «πρώτη προτεραιότητα» της κυβέρνησης, κενολογία.

Και για το 2006 λοιπόν, τα κονδύλια για τον πολιτισμό από τον Τακτικό Προϋπολογισμό είναι μειωμένα κατά 3,7% σε σχέση με το 2005, ή 253,7 εκατομμύρια ευρώ, έναντι 263,4 εκατομμυρίων το 2005. Η αμελητέα αύξηση του ποσού που αναλογεί στον πολιτισμό από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (253 εκατ. το 2006, έναντι 222 το 2005) είναι αυτή που «καταφέρνει» να φέρει το τελικό ποσοστό του πολιτισμού επί του συνολικού προϋπολογισμού (Τακτικός και ΠΔΕ) στο ίδιο σχεδόν με πέρυσι, δηλαδή... 0,63% για το 2006! Οι «πολιτιστικές» δαπάνες αποτελούν το 0,27% επί του ΑΕΠ.

Αυτά τα ποσοστά είναι στην πραγματικότητα η «ποσοτική» πλευρά της κεντρικής πολιτικής επιλογής της κυβέρνησης για τον πολιτισμό, δηλαδή της εμπορευματοποίησής του, είτε από το κράτος είτε από τους ιδιώτες, στους οποίους «στρώνεται» το χαλί και με νομοθετικές ρυθμίσεις που έπονται (πχ το νομοσχέδιο για τις «χορηγίες» και για τον Οργανισμό του ΥΠΠΟ).

Είναι χαρακτηριστικό, ότι τα κονδύλια για το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων (ΤΑΠΑ) εξακολουθούν να μειώνονται και το 2006 (5 εκατ., έναντι 5,2 το 2005 και 7,3 το 2004!) γεγονός που αντανακλά την πολιτική «υπερτροφισμού» αρμοδιοτήτων του Οργανισμού Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού (μονομετοχική εταιρία του ΥΠΠΟ) που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αλλά με το ίδιο αντικείμενο του ΤΑΠΑ, που αποτελεί αμιγώς υπηρεσία του ΥΠΠΟ.

Η μεγάλη πτώση επίσης στα κονδύλια των επιχορηγήσεων των πολιτιστικών ιδρυμάτων αντανακλά τη λογική του «μη κρατικοδίαιτου πολιτισμού», δηλαδή του «βγάλτε τα πέρα μόνοι σας».