Ο φετινός προϋπολογισμός, για άλλη μια φορά, ξεκαθαρίζει ότι η εκπαίδευση δεν πρόκειται να είναι δωρεάν, και προοπτικά δε θα είναι ούτε δημόσια. Πρώτος στόχος της κυβερνητικής πολιτικής για την Παιδεία, δεν είναι η γενναία χρηματοδότησή της, όπως απαιτείται, αλλά η προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που επιτάσσουν: Την υποβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης και τον πλήρη έλεγχό της από τις επιχειρήσεις, καθώς και τη σταδιακή είσοδο των επιχειρήσεων στη βασική εκπαίδευση, με χορηγίες και χρηματοδοτήσεις, που από τη μια θα διαμορφώνουν συνειδήσεις από πολύ μικρές ηλικίες και από την άλλη θα διαφοροποιήσουν πλήρως την εκπαίδευση («καλά» και «κακά» σχολεία, όπου θα κατατάσσονται τα παιδιά ανάλογα με την ταξική τους καταγωγή και την οικονομική δυνατότητα των οικογενειών τους).

Αυτή η πολιτική υλοποιείται με στασιμότητα, ουσιαστικά, των κονδυλίων που διατίθενται από τον προϋπολογισμό. Το ποσοστό των δαπανών επί του τακτικού προϋπολογισμού - αν τελικά υλοποιηθεί και δεν περικοπεί στην πορεία του χρόνου - διαμορφώνεται για το 2006 σε 8,36% των συνολικών δαπανών, έναντι 8,09% πέρσι.

Από τον τακτικό προϋπολογισμό διατίθενται 6,011 δισ. ευρώ και από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων 805 εκατ. ευρώ. Σημειώνεται ότι στα παραπάνω ποσά συμπεριλαμβάνονται οι δαπάνες της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων, Νέας Γενιάς, της Ακαδημίας Αθηνών, Βιβλιοθηκών κλπ. Το σύνολο των δαπανών προϋπολογίζεται να ανέλθει στα 6,816 δισ. ευρώ και αντιστοιχούν στο 3,53% του ΑΕΠ, έναντι του 3,50% το 2005.

Η διακύμανση των κονδυλίων για την Παιδεία από μόνη της δε φανερώνει καμιά ιδιαίτερη αλλαγή, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ουσιαστικά, ο κρατικός προϋπολογισμός για την Παιδεία φαίνεται να είναι σταθερός, με ανεπαίσθητες αυξήσεις, μακριά από τις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις του λαού. Ομως παρά τη σταθερότητα στα κονδύλια του προϋπολογισμού, τα πράγματα αλλάζουν δραματικά. Από την Εισηγητική Εκθεση του προϋπολογισμού φαίνεται ότι και αυτά τα λίγα που δίνονται για την Παιδεία, θα κατευθυνθούν στην ενίσχυση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Προτεραιότητα δίνεται στην ανώτατη εκπαίδευση και στην ολοκλήρωση της αλλαγής του θεσμικού της πλαισίου, ώστε αυτή να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Αλλαγή του νόμου - πλαισίου, «αξιολόγηση», φοιτητική περιπλάνηση ανά την ΕΕ (η κατ' όνομα «κινητικότητα»), «Διεθνές Πανεπιστήμιο» για τη διευκόλυνση της διείσδυσης του κεφαλαίου στα Βαλκάνια, ενίσχυση των «γραφείων σταδιοδρομίας» σε ΑΕΙ και ΤΕΙ για την είσοδο ακόμα περισσότερων επιχειρήσεων στα ιδρύματα, «διά βίου» κατάρτιση εντός της ανώτατης εκπαίδευσης... είναι οι προτεραιότητες που καταγράφονται στην εισηγητική έκθεση. Για τα παραπάνω απαιτείται η «προσαρμογή» των ιδρυμάτων και του ανθρώπινου δυναμικού τους σ' ένα μοντέλο που θα υπηρετεί τις πολυεθνικές. Εξάλλου, η υπουργός Παιδείας έχει δηλώσει ότι πρώτα πρέπει να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις και μετά να ακολουθήσει η χρηματοδότηση, γιατί το αντίθετο θα σήμαινε... σπατάλη χωρίς αντίκρισμα!

Αντίστοιχα, για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση ακολουθούν διακηρύξεις περί «πολύπλευρης μόρφωσης», «μείωση της σχολικής αποτυχίας», «ευελιξία και ανάπτυξη αυτενέργειας σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης» τη στιγμή που οι λαϊκές οικογένειες πληρώνουν από την τσέπη τους 3 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για την εκπαίδευση των παιδιών τους (φροντιστήρια, σχολικά είδη, εκπαιδευτικά βιβλία, διάφορες δραστηριότητες κλπ.) και για να σπουδάσουν ένα παιδί δίνουν από μισό έως ολόκληρο μισθό το μήνα!