«O ΑΛΛΟΣ»

Της Λουκίας Ρικάκη

Στους συμμαθητές του, που ήρθαν από μακριά, χρωστά ότι παραμένει ανοιχτό το σχολείο του χωριού του ο οκτάχρονος Γιώργος Γερακιανάκης. Πρόκειται για το μοναδικό σχολείο στην Ελλάδα στο οποίο φοιτά μόνο ένας Ελληνας μαθητής. Ολοι οι άλλοι είναι Αλβανοί. H ταινία καταγράφει το ειδικό αλλά και χαρακτηριστικό παράδειγμα του μονοθέσιου σχολείου στο χωριό Πατσίδερος στο Ηράκλειο. Ολοι διδάσκονται ισότιμα, κάτι που διασφαλίζει η αφοσίωση του δασκάλου Γιάννη Φραγκιαδάκη.

Ενα έργο καθημερινό, σύνθετο και ολοήμερο, καθώς δεν περιορίζεται στην αίθουσα διδασκαλίας αλλά διευκολύνει και εξασφαλίζει τη συνύπαρξη και την ομαλή διαβίωση των Αλβανών που έχουν φτάσει τα τελευταία χρόνια στο χωριό.

Οι μετανάστες είναι εκείνοι που φροντίζουν τη γη του χωριού και ελπίζουν κάποια μέρα, αν όχι οι ίδιοι, τουλάχιστον τα παιδιά τους να ριζώσουν εκεί και να φτιάξουν μια καλύτερη ζωή...

***

«BLACK ΜΠΕΕΕ...»

Του Θόδωρου Μαραγκού

Ενας αρχαίος Ελληνας φιλόσοφος έγραψε τον 1ο αιώνα μ.Χ., μία επιστολή προς Θοδωράκη - τον νεοέλληνα.

Οταν το μαθαίνει ο Θοδωράκης, ταξιδεύει στην Ιταλία, εκεί που βρέθηκε στις ανασκαφές μαζί με 2.000 άλλα αρχαία ελληνικά κείμενα, για να την παραλάβει. Οταν φθάνει, έκπληκτος διαπιστώνει ότι για την επιστολή του ενδιαφέρονται κι άλλοι που αναζητούν ιστορικές αλήθειες. Κάποιοι άλλοι, όμως, προσπαθούν να την εξαφανίσουν γιατί φοβούνται μην αποκαλύπτει θρησκευτικά απόρρητα. Για την επιστολή του επίσης ενδιαφέρεται κι ο Δημητράκης, που έχει ψυχολογικά προβλήματα. Αυτός ψάχνει το παρελθόν του για να βρει τι ήταν, πριν μεταμορφωθεί σε πρόβατο...

***

«BUZZ»

Του Σπύρου Ν. Ταραβήρα

Ο A. Ι. Μπεζερίδης ή Μπαζ, γεννήθηκε το 1908 στη Σαμψούντα. Από το 1940 ήταν σεναριογράφος στο Χόλιγουντ. Ο σκηνοθέτης Φρανσουά Τριφό τον χαρακτήρισε ως τον πρώτο σεναριογράφο ταινιών νουάρ. Η Φόνισσα (1940) του Ραούλ Γουόλς βασίζεται στο μυθιστόρημά του Long Haul. Εγραψε, μεταξύ άλλων, τα σενάρια Ανθρωποι του αίματος (1949), του Ντασέν, Επικίνδυνο μονοπάτι (1951) του Νίκολας Ρέι και το κλασικό νουάρ Φίλησέ με θανάσιμα (1955) του Ρόμπερτ Ολντριτς. Η ταινία αυτή μας ταξιδεύει σε μέρη όπου έζησε και έδρασε ο 94χρονος πλέον Μπαζ, μας αποκαλύπτει το Χόλιγουντ του '40, του '50, και του '60, καθώς και τις διαφωνίες του Μπαζ με παραγωγούς των στούντιο. Αναφέρεται στις συνεργασίες του με σκηνοθέτες και στις φιλίες του, όπως με τον συγγραφέα Ουίλιαμ Φόκνερ και τους ηθοποιούς Χάμφρι Μπόγκαρτ και Ρόμπερτ Μίτσαμ. Οι φιλελεύθερες απόψεις και φιλίες του με σεναριογράφους της Μαύρης Λίστας, έγιναν η αιτία να μπει κι ο ίδιος σε μια άτυπη λίστα, την Γκρίζα Λίστα, με συνέπεια να έχει δυσκολία να δουλέψει.

***

«ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ»

Του Μένιου Δίτσα

Η ταινία αναφέρεται στην κοινότητα των Τσιγγάνων. Είναι μια πρώτη ταινία, από μια σειρά που πρόκειται ν' ακολουθήσει με θέμα τους Τσιγγάνους και που τα γυρίσματά τους έχουν συμπληρώσει τον 5ο χρόνο και συνεχίζονται.

Το Εκτός Σχεδίου μάς πληροφορεί για την καταγωγή τους, την ιστορία τους και τα καθημερινά προβλήματά τους στο χώρο της Ελλάδας. Τα ιδιαίτερα κοινωνικά τους χαρακτηριστικά, η νομαδική τους αντίληψη για τη ζωή, η παιδική ηλικία, η εργασία, η παιδεία, τα ήθη και τα έθιμά τους, η μουσική επιδεξιότητά τους, ο γάμος κι οι γιορτές τους, είναι ο θεματικός σκελετός της ταινίας αυτής. Ενα ιδιαίτερο στοιχείο είναι το πάντρεμα που επιχειρήθηκε να γίνει ανάμεσα στην αφήγηση του κειμένου, τις αφηγήσεις των Τσιγγάνων και των αποσπασμάτων από το ποίημα του Κωστή Παλαμά «O δωδεκάλογος του γύφτου».

***

«ΚΑΚΟΛΥΡΙ 5/'44 - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ»

Του Σταύρου Ιωάννου

Εξήντα χρόνια μετά τη συντριβή του Ναζισμού, οι γέροντες στο χωριό Κακολύρι μιλάνε, προσπαθώντας να συμπληρώσουν το παζλ της τραγικής ιστορίας του χωριού τους εκείνο το Μάη του 1944.

Εξήντα χρόνια μετά, κανείς δε γνωρίζει ολόκληρη την ιστορία. Ο καθένας γνωρίζει αυτό που έζησε. Η θηριωδία των Γερμανών μέσα από την ωμότητα των προφορικών περιγραφών. Μιλάνε για τη σφαγή, για το πλιάτσικο, για τις πράξεις των ανταρτών, των Γερμανών και των συνεργατών τους, για τον εμφύλιο. Μιλάνε για την εν ψυχρώ εκτέλεση ανδρών και παιδιών.

Ομως το Κακολύρι ήταν ένας μόνο τόπος ολοκαυτώματος, ανάμεσα στους δεκάδες άλλους στην Ελλάδα. Θα μπορούσε άλλωστε να συμβαίνει οπουδήποτε· στη Σρεμπρένιτσα, στη Βαγδάτη, στην Αφρική. Οπουδήποτε άνθρωποι σκοτώνουν ανθρώπους.

***

«ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΡΜΠΑ ΛΑΜΠΡΟΣ»

Του Γιώργου Κολόζη

Με αφορμή έναν παλιό θρύλο για τον πρωταγωνιστή του δράματος του Θεάτρου Σκιών «Ο ήρωας Κατσαντώνης», και μέσα από τη ζωή ενός ιδιόμορφου ηλικιωμένου ορεσίβιου, του μπάρμπα Λάμπρου, η ταινία είναι ένα διαχρονικό ταξίδι σε μια αυθεντική ιστορία ζωής δύο προσώπων με απόσταση μερικών αιώνων μεταξύ τους. Στα τέλη του 17ου αιώνα, στην περιοχή της οροσειράς των Αγράφων, κυριαρχεί ο Κατσαντώνης, ο εφιάλτης του Αλί Πασά. Ο θρύλος λέει ότι ο Κατσαντώνης, για να ξεφεύγει από τους Τούρκους, έφθανε στις όχθες του Αχελώου και πηδούσε απέναντι, σ' ένα απότομο σημείο του ποταμού που από τότε ονομάζεται «Το Πήδημα του Κατσαντώνη». Και φτάνουμε στις αρχές του 21ου αιώνα: ο μπάρμπα Λάμπρος (Λάμπρος Κοντογούνης), ένας γοητευτικός και συνάμα τραχύς ορεσίβιος, το παλιό χάνι που βρίσκεται στο πέρασμα των Αγράφων, τα γλέντια με τους πλανόδιους μουσικούς, το κυνήγι του αγριογούρουνου, ο μεγάλος του έρωτας με μια τραγουδίστρια δημοτικών τραγουδιών, το όνειρό του να καταφέρει κάποτε να επισκεφθεί το Πήδημα του Κατσαντώνη. Μία ταινία για τις σκιές και τα βαθιά κρυμμένα πράγματα στο χώρο και το χρόνο.