Μία μέρα πριν τη δεύτερη συνάντηση για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έδωσε χτες συνέντευξη Τύπου. Υπό τύπο 10 ερωτημάτων, η πλειοψηφία επιχείρησε να αναπτύξει τα επιχειρήματά της για τα αιτήματα που θέτει, να περιγράψει την κατάσταση που έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία - την οποία χαρακτηρίζει δυσμενή, και η οποία μάλιστα θα επιδεινωθεί - και να προβάλει τη δική τους άποψη για την ανάπτυξη της χώρας.

Οι αναφορές της πλειοψηφίας, η ρητορική της, είναι οι γνωστές διαπιστώσεις που επικαλείται κάθε φορά, όταν για λόγους σκοπιμότητας αποφασίζει να φορέσει την «αντιπολιτευτική της τραγιάσκα». Οτι δηλαδή το κόστος εργασίας μειώνεται αλλά τα κέρδη αυξάνονται, ότι παρά τις γενναίες επιχορηγήσεις των επιχειρήσεων δε δημιουργούνται νέες θέσεις απασχόλησης, ότι ενώ η παραγωγικότητα αυξάνει οι μισθοί μειώνονται... κ.λ.π. Δε θα αναφερθούμε εδώ, στις ευθύνες της πλειοψηφίας γι' αυτή την κατάσταση. Ούτε ότι όψιμα ανακαλύπτει ότι αυτόν που θεωρούν «κοινωνικό τους εταίρο», ο ΣΕΒ δηλαδή, αυτός με τον οποίο συνυπογράφουν τις κατάπτυστες συλλογικές συμβάσεις πείνας, τώρα τους βγαίνει λίγο άτσαλα, ότι είναι αδιάλλακτος...

Το ουσιαστικό είναι ότι παρά αυτές τις διαπιστώσεις, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συνεχίζει να στηρίζει την ίδια στρατηγική, που γεννά και προκαλεί τα δεινά τα οποία στα λόγια καταγγέλλει. Ετσι και χτες επανέλαβε τη δέσμευσή της σε μια στρατηγική που θα βελτιώνει το επίπεδο της ανταγωνιστικότητας. Ταυτίζεται δηλαδή, απόλυτα με τη γραμμή πλεύσης της κυβέρνησης, του ΣΕΒ και των Βρυξελλών. Ανταγωνιστικότητα και ξερό ψωμί. Αυτή είναι η σημαία της ΓΣΕΕ. Και αυτή τη σημαία δεν την υποστέλλει ούτε στιγμή.

Γι' αυτό και παρά τα εύηχα λογύδρια της πλειοψηφίας, το ύψος των αιτημάτων για τις αυξήσεις στα μεροκάματα και στους μισθούς συρρικνώνεται στο 7,5%, γι' αυτό καταθέτουν νέες προτάσεις δήθεν αντιμετώπισης της ανεργίας που προβλέπουν νέες φορολογικές ελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις, νέα «ειδικά κονδύλια» στον Προϋπολογισμό για ενίσχυση των επενδυτικών σχεδίων των επιχειρήσεων. Η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, αυτό είναι το ευαγγέλιο της πλειοψηφίας. Τα άλλα, τα περί τεχνολογικής αναβάθμισης της παραγωγικής υποδομής της χώρας, των καινοτομιών και της γνώσης, είναι οι μεταξωτές κορδέλες για να ντυθεί η γύμνια του καθεστώτος εκμετάλλευσης που θέλουν να επιβάλουν στους εργαζόμενους.

Το άλλο μοντέλο που επικαλείται η ΓΣΕΕ, η άλλη διαχείριση των πόρων για την αντιμετώπιση της ανεργίας, είναι μόνο για λαϊκή κατανάλωση, για να παγιδευτούν και πάλι οι συνειδήσεις των εργαζομένων. Αυτή είναι και η πραγματική συνεισφορά της ΓΣΕΕ, να δημιουργεί και να εκκολάπτει νέους μύθους και νέες αυταπάτες. Μόνο που αυτή, είναι συνεισφορά στον ταξικό αντίπαλο των εργαζομένων. Στον ΣΕΒ, στην πλουτοκρατία και στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις.