Διπλή παραπομπή για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έλαβε χτες η Ελλάδα, για τη μη μεταφορά στο εθνικό της δίκαιο της Οδηγίας για τον εκσυγχρονισμό των λογιστικών συστημάτων και για την εξυγίανση και εκκαθάριση των πιστωτικών ιδρυμάτων.

Οσον αφορά τον εκσυγχρονισμό των λογιστικών συστημάτων η Ελλάδα δε μετέφερε την Οδηγία 2003/51/ΕΚ, έως την 1η Γενάρη 2005. Στην ανακοίνωσή της η Επιτροπή αναφέρει ότι η «έγκριση της Οδηγίας για τον εκσυγχρονισμό των λογιστικών συστημάτων εντάσσεται στο σχέδιο δράσης για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες τροποποιώντας την τέταρτη οδηγία εταιρικού δικαίου (78/660/ΕΟΚ) περί των ετήσιων λογαριασμών εταιριών ορισμένων μορφών και την έβδομη οδηγία εταιρικού δικαίου (83/349/ΕΚ) για τους ενοποιημένους λογαριασμούς». Στην ουσία γίνεται λόγος για προσαρμογή των λογιστικών καταστάσεων των επιχειρήσεων σε ενιαία μορφή, ώστε να μπορούν, υποτίθεται, οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές να έχουν σαφή και συγκρίσιμη εικόνα για την πορεία των επιχειρήσεων.

Στα ίδια πλαίσια κινείται και η πρόταση Οδηγίας που στοχεύει στην εξασφάλιση στους διάφορους μετόχους ότι ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής τους στην ΕΕ «θα έχουν έγκαιρη πρόσβαση σε πλήρη πληροφόρηση και απλά μέσα για την άσκηση ορισμένων δικαιωμάτων - κυρίως δικαιωμάτων ψήφου - εξ αποστάσεως». Η Επιτροπή εισηγείται σειρά μέτρων ώστε «να εξαλειφθούν τα κύρια εμπόδια στη διαδικασία διασυνοριακής ψήφου και θα ενισχυθούν ορισμένα άλλα δικαιώματα των μετόχων». Ως κύρια μέτρα αναφέρονται ότι οι Γενικές Συνελεύσεις θα συγκαλούνται με προειδοποίηση τουλάχιστον ενός μήνα, με πληροφορίες που θα υπάρχουν στο σχετικό ιστοτόπο, το δικαίωμα υποβολής ερωτήσεων θα πρέπει να παρέχεται και σε μη μόνιμους κατοίκους, το ανώτατα όριο μετοχών για την υποβολή ψηφισμάτων δεν πρέπει να υπερβαίνει το 5%, ενώ οι μέτοχοι θα πρέπει να μπορούν να ψηφίζουν εξ αποστάσεως.

Η δεύτερη παραπομπή της Ελλάδας γίνεται για μη μεταφορά στην εθνική νομοθεσία της Οδηγίας 2001/24/ΕΚ σχετικά με την εξυγίανση και την εκκαθάριση των πιστωτικών ιδρυμάτων. Οπως αναφέρει η Επιτροπή, «η Οδηγία αυτή καθορίζει ότι στην περίπτωση πτώχευσης ενός πιστωτικού ιδρύματος με παραρτήματα σε διάφορα κράτη μέλη, η διαδικασία εκκαθάρισης υπόκειται σε μία διαδικασία που έχει κινηθεί στο κράτος μέλος στο οποίο έχει την καταχωρημένη έδρα του το πιστωτικό ίδρυμα (κράτος καταγωγής) και διέπεται από μία νομοθεσία περί πτωχεύσεων, δηλαδή τη νομοθεσία του κράτους καταγωγής». Οσο δεν εφαρμόζεται η Επιτροπή κρίνει ότι ελλοχεύει «ο κίνδυνος σύγκρουσης δικαιοδοσιών και δεν εξασφαλίζεται η ίση μεταχείριση των πιστωτών στα διάφορα κράτη μέλη».