Ο κ. Ιμιτασιόν | Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Ο κ. Ιμιτασιόν

Τον κ. Γκόραν Λίντμπλαντ, τον αυθεντικό κομμουνιστοφάγο Σουηδό ευρωβουλευτή τον γνωρίζετε, δε χρειάζονται περισσότερες συστάσεις! Ο άνθρωπος έδωσε ρέστα! Δεν έχει σημασία που είναι υποκινούμενο και αυτός - και είναι βέβαια, γιατί δεν ξεκίνησε μόνος του, φυσικά, τέτοιας έκτασης εκστρατεία -, σημασία έχει πως αυτός είναι «αληθινός». Σε αντίθεση με τους κρυφοκομμουνιστοφάγους, ντόπιους και ξένους, που είναι υποκατάστατα. Θλιβερές ιμιτασιόν καταστάσεις, δηλαδή. Ψεύτικοι, ανδρείκελα. Αυτός χτυπάει φανερά και κατάστηθα. Λέει, για παράδειγμα, «η κομμουνιστική ιδεολογία αυτή καθεαυτή προκαλεί το πρόβλημα». Ο άνθρωπος είναι «καθαρός», είπαμε. Αντίπαλος με τα όλα του.

Τι να πω, όμως, για τον κ. Μητσό, των «Νέων», πώς να τον χαρακτηρίσω; Να τον πω βλαχοχωροφύλακα; Να τον πω ανόητο; Αυτός δε γράφει για ανθρώπους, αλλά για άρρωστες κότες. «Είναι καιρός να διαχωρίσουμε την κομμουνιστική ιδεολογία από τους εγκληματικούς τρόπους με τους οποίους εφαρμόστηκε», του δήλωσε, λέει, στον ύπνο του, τάχα μου, ένας εκσυγχρονιστής «κομμουνιστής» ευρωβουλευτής, και αμέσως ολόκληρο το Ευρωκοινοβούλιο όρθιο χειροκρότησε και όρθιο ενέκρινε το δικό του μνημόνιο! (Στον ύπνο του κ. Μητσού, όλα αυτά!) Και για να στεριώσει την παραπάνω γυφτιά του, προσθέτει, πάντα διά στόματος εκσυγχρονιστή «κομμουνιστή» ευρωβουλευτή: «Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε από μια τέτοια συζήτηση, μονάχα να κερδίσουμε (έχουμε)».

Εντάξει, μας ξεγέλασες! Φόρεσες παντελόνια και δεν καταλάβαμε πως είσαι η Ελληνίδα Μάτα Χάρι. Μέλος της μεγάλης σχολής των γνωστών πληρωμένων ή εθελοντών (το ίδιο κάνει) κομμουνιστοφάγων και συκοφαντών. Εσύ ο πονηρός μάς έστησες παγίδα και εμείς οι χθεσινοί, οι άβγαλτοι από τους τρόπους και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι ιδεολογικές σουπιές, όπως η αφεντιά σου, φτιάξαμε ένα μνημόνιο στα μέτρα σου και αρχίσαμε να «κουβεντιάζουμε» τα ζητήματα που μας υποδεικνύεις! Αλήθεια, εσένα ποιος σου υπέδειξε, αυτό που μας υποδεικνύεις;

Κύριε Υποκατάστατο, κύριε Ιμιτασιόν, πριν έρθει στον ύπνο σου ο εκσυγχρονιστής «κομμουνιστής» ευρωβουλευτής πέρασε απ' όλα τα σαλόνια του αντικομμουνισμού. Τον είδαμε σαν «αντικαθεστωτικό», σαν «φυγάδα», σαν δειλό ριψάσπιδα, σαν πληρωμένο προδότη. Τον είδαμε να φεύγει από το κόμμα του, από το κόμμα της εργατικής τάξης, και να περνάει απέναντι. Να παραδίδει και να παραδίδεται!

Αυτά είναι γνωστά. Εκείνο που δεν είναι γνωστό - στον πολύ κόσμο -, είναι, γιατί να πληρώνουν εσένα να γράφεις τέτοιες γελοιότητες, αφού έχουνε τον αυθεντικό; Τι χρησιμότητα έχουν τα λόγια σου, αφού προηγήθηκαν μεγάλα ονόματα με πόστα και με «κύρος»; Προηγήθηκαν βιβλία, ταινίες, σεμινάρια, συνέδρια. Η μόνη αξία σου, καημένε, είναι να κρατάς τη φωτιά αναμμένη. Ξύλα κουβαλάς. Παιδί για θελήματα είσαι! Στη 41η σελίδα των «Νέων», της περασμένης Τετάρτης, υπήρχε ο αυθεντικός, ο κ. Λίντμπλαντ. Δύο σελίδες πιο πίσω, ο κολαούζος του. Εσύ! Εκείνος βάραγε στο ψαχνό και εσύ κράταγες ίσο.

Ουρά, λοιπόν, είσαι! Μια θλιβερή ουρά κατουρημένη. Που γράφεις κείμενα για υπανάπτυκτους. Γιατί ποιος άνθρωπος σοβαρός, ποιος σοβαρός αναγνώστης των «Νέων», θα σε πάρει στα σοβαρά; Γράψε, παιδί μου, αυτό που πιστεύεις! Ανάλαβε τις ευθύνες σου. Μίλα καθαρά, όπως ο κ. Λίντμπλαντ. Πες πως το ζήτημα δεν είναι οι κομμουνιστές, αλλά ο κομμουνισμός, όπως κάνει εκείνος. Πες την αλήθεια. Πες πως με τους κομμουνιστές μπορείς να καθαρίσεις (φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις), με τον κομμουνισμό, όμως, δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα! Γιατί αυτός ούτε που λαβαίνει υπόψη του τα δικά σου χτυπήματα. Είναι κούφια, όπως και το μυαλό σου!

Το δικό σου μνημόνιο, κ. Ιμιτασιόν, είναι για τα σκουπίδια. Είναι πολλές φορές, και πολλά χρόνια τώρα, δοκιμασμένο και αποτυχημένο. Του Λίντμπλαντ, είναι η λύση! Ο Λίντμπλαντ βαράει σειρήνες: «Ο κίνδυνος της ανάληψης της εξουσίας από τον κομμουνισμό στην τάδε ή στη δείνα χώρα είναι πολύ μεγάλος», δηλώνει. Κατάλαβες, μικρέ, δειλέ κονδυλοφόρε; Πολύ μεγάλος. Θέλει αποτελεσματικά μέτρα. Θέλει στρατιωτικούς νόμους και απαγορεύσεις! Κάτσε εσύ με τις φτήνιες σου. Δε θα υπάρξει προαγωγή, σε βεβαιώνω! Ουρά γεννήθηκες, ουρά και θα πεθάνεις, θα έλεγε ο Μακρυγιάννης!

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ