Στην αίθουσα εκδηλώσεων, σ' ένα συγκρότημα εργατικών κατοικιών. Λιτά σκηνικά, εύστοχα κοστούμια, όλα προσεγμένα από το μεράκι και την αγάπη για το θέατρο. Το ίδιο μεράκι κρύβουν κι οι πολύ καλές ερμηνείες, η έξυπνη μουσική επιμέλεια, όμορφα «δεμένη» με το χιουμοριστικό χαρακτήρα του έργου, αλλά και τα ριζοσπαστικά του μηνύματα. Εργάτες παίζουν θέατρο για εργάτες. Αυτή η πρεμιέρα, το Σάββατο βράδυ, ήταν αφιερωμένη στον αγώνα των εργατριών της ΣΕΞ ΦΟΡΜ, που συμπληρώνει πέντε ολόκληρους μήνες. Εναν αγώνα που, μέρα με τη μέρα, ωριμάζει στη συνείδηση την ανάγκη του ξεσηκωμού ενάντια στους εκμεταλλευτές. Το ίδιο που κάνει κι αυτή η παράσταση.

Πρόκειται για την παράσταση που ανεβάζει ο θίασος της θεατρικής σκηνής «Εκτός Σχεδίου», «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» του Ντάριο Φο, στις εργατικές κατοικίες του Γεροβουνού, στο Καματερό. Ο θίασος αποτελείται από εργαζόμενους και βασίζεται στην οικονομική στήριξη μικρομεσαίων ΕΒΕ της περιοχής. Η περσινή χρονιά ήταν η πρώτη που εμφανίστηκε, ανεβάζοντας τρία μονόπρακτα του Aντον Τσέχοφ, με τον τίτλο «Εχω μια φούρκα σήμερα». Η πετυχημένη πορεία της περσινής χρονιάς οδήγησε στη δημιουργία του πολιτιστικού συλλόγου «Εκτός Σχεδίου».

Πρόκειται για μια παράσταση ξεχωριστή σε περιεχόμενο και σημασία, ιδιαίτερη ευκαιρία για πολιτιστικές εξορμήσεις συνδικάτων. Γι' αυτό και κανείς εργαζόμενος δεν πρέπει να τη χάσει.

Καλωσορίζοντας το κοινό, ο Αντώνης Καράλης, μέλος της διοίκησης του νεοσύστατου συλλόγου, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Τη σημερινή μας παράσταση την αφιερώνουμε στους εργαζόμενους της ΣΕΞ ΦΟΡΜ, θέλουμε να πούμε στις εργάτριες ότι παρακολουθούμε τον πολύμηνο αγώνα τους. Οτι, να το πω έτσι, "προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου", ότι εμείς σφίγγουμε το χέρι στις εργάτριες... Μερικοί ονειρεύονται ένα αντεργατικό τσουνάμι, αλλά δε θα τους περάσει. Αν είμαστε ενωμένοι και αλληλέγγυοι, τη βάψανε, αν είμαστε αλλουβρέχηδες, τη βάψαμε...». Ενώ υπογράμμισε ότι, κάθε άνθρωπος του πολιτισμού, πρέπει να θέτει την τέχνη στην υπηρεσία του λαού και των εργαζομένων. Ετσι κρίνεται και πόσο αληθινά προοδευτικός είναι.

Οι σκηνές της παράστασης είναι γνώριμες, αυτό που λέμε «βγαλμένες από τη ζωή». Μόνο που όσοι τις ερμηνεύουν, δε ζητάνε να καπηλευτούν την αλήθεια για να ενισχύσουν τη μιζέρια και τη μοιρολατρία. Επιδιώκουν να πυροδοτήσουν τον προβληματισμό με βάση την πραγματικότητα, φωτίζουν σαν προοπτική την αλλαγή. Κι όσοι τις παρακολουθούν, διδάσκονται κάθε μέρα, από τη δικιά τους εμπειρία ότι δεν αρκεί να διαπιστώνεις την κατάντια. Οτι χρειάζεται δράση, σχεδιασμένη και στοχοπροσηλωμένη.

Στα πηγαδάκια, στις ψιθυριστές κουβέντες, ξεχωρίζει κανείς τι απασχολεί τις εργάτριες που έχουν γεμίσει την αίθουσα με τις οικογένειές τους: πώς θα βγουν οι βάρδιες, τι θα γίνει με τα δεδουλευμένα. Πίσω στο εργοστάσιο, κάποιες άλλες συναδέλφισσες, μένουν στην περιφρούρηση. Ζωή και παράσταση εξελίσσονται παράλληλα. Πάνω στη σκηνή, οι ήρωες του έργου -εργάτες μαθαίνουν ότι η «ταξική ειρήνη» είναι αδιέξοδη. Διδάσκονται την ανάγκη αντίστασης σ' όσους ληστεύουν το μόχθο τους, γνωρίζονται με τη σημασία της συλλογικής δράσης. Η οργή για τη φτώχεια, τον αυταρχισμό, την ακρίβεια, την ανεργία, γονιμοποιεί σιγά - σιγά την απόφαση για κινητοποίηση.

Τη σκηνοθεσία επιμελούνται η Χαρά Βουτυράκη και ο Σήφης Μανταδάκης, η σύγχρονη απόδοση είναι του Στέφανου Ληναίου, η μετάφραση της Αννας Βαρβαρέσου. Τα σκηνικά - κουστούμια επιμελείται η Νέλλη Παραστατίδου, τη μουσική ο Πασχάλης Τσερνάς, το φωτισμό και τον ήχο, ο Αντώνης Καραμπατσάκης. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Ελένη Κουκουλάρη, η Χαρά Βουτυράκη, ο Αλέξανδρος Ρομπόπουλος, ο Αλέξανδρος Γεροκόμης, ο Σήφης Μανταδάκης και ο Κώστας Αλέξης.

Η παράσταση ανεβαίνει κάθε Σάββατο και Κυριακή, στις 8.30 μ.μ. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Τηλέφωνο για πληροφορίες και κρατήσεις, 6944.93.52.21.