Φωτ.

Ο ΔΗΜΗTΡΗΣ ΚΟΤΤΗΣ γεννήθηκε το 1910 στο χωριό Ισωμα Αρκαδίας. Το 1928 εγκαταστάθηκε στο Γύθειο. Επαγγελματίας υποδηματοποιός, στα 22 χρόνια του έγινε μέλος του ΚΚΕ. Διώχτηκε πιάστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε από τη Μεταξική δικτατορία.

Μετά την εισβολή των Ιταλογερμανών στη χώρα πρωτοστάτησε στη δημιουργία του ΕΑΜ στη νότια Λακωνία, ως μέλος του Γραφείου του ΕΑΜ της επαρχίας Γυθείου.

Μετά την Απελευθέρωση, στις αρχές του 1945 φοίτησε στη «Σχολή Γληνού» στην Αθήνα.

Το Μάρτη του 1945 διώχτηκε για τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση και αναγκάστηκε να περάσει στην παρανομία μαζί με τα αδέρφια του Ανδρέα, Παναγιώτη και Γιώργη. Επειτα από 2 μήνες πιάστηκε από τη Χωροφυλακή και κλείστηκε στις φυλακές του Γυθείου έως τα τέλη του 1945. Το Γενάρη του 1946 αφέθηκε ελεύθερος, με το νόμο «Αποσυμφόρησης των φυλακών» και λίγες μέρες αργότερα έγινε απόπειρα δολοφονίας του από τους συνεργάτες του Γερακάρη, αλλά κατόρθωσε να διαφύγει. Ανέλαβε Β΄ Γραμματέας της ΝΕ Λακωνίας του ΚΚΕ, με Α΄ Γραμματέα τον Βαγγέλη Ρογκάκο.

Στις αρχές του 1948, ονομάστηκε Ταγματάρχης του ΔΣΕ και στις αρχές Δεκέμβρη 1948 ανέλαβε πολιτικός επίτροπος της 55ης Ταξιαρχίας του ΔΣ Πελοποννήσου, στη θέση του Ταγματάρχη Κ. Λαδά (Λυμποβύση), ο οποίος σκοτώθηκε εκείνη την περίοδο.

Μαζί του στο βουνό είχε και την 14χρονη τότε κόρη του Αθηνά, η οποία καταδικάστηκε σε ισόβια, όταν αργότερα πιάστηκε από τμήμα του κυβερνητικού στρατού.

Ο ήρωας κομμουνιστής Μήτσος Κοττής σκοτώθηκε στις 22 Γενάρη 1949 στη «μάχη του Αγίου Βασίλη».

Στη μνήμη του, καθώς επίσης στη μνήμη των μαχητών του ΔΣΕ, οι οποίοι σκοτώθηκαν στη μάχη του Αγίου Βασιλείου Κυνουρίας, ο αδελφός του Ανδρέας Κοττής, ανάπηρος, μέλος της ΠΕΑΤΑΘ ΔΣΕ, πρόσφερε 80 ευρώ στο «Ριζοσπάστη».

* * *

Στη μνήμη του καλού φίλου και συντρόφου ΜΑΡΙΝΟΥ ΠΕΤΡΟΥΝΙΑ και αντί για λουλούδια στον τάφο του, προσφέρω στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Χαλανδρίου, 50 ευρώ.

Η συντρόφισσα του Γιάννη Λύπα.