Η τραγωδία που άφησε πίσω του ο τυφώνας «Κατρίνα» πριν έξι μήνες στη Νέα Ορλεάνη δεν ήταν το αποτέλεσμα μιας φυσικής καταστροφής. Ηταν το φυσικό αποτέλεσμα μιας καταστροφικής πολιτικής, στα πλαίσια ενός δολοφονικού συστήματος που έχει όνομα: Καπιταλισμός.

*

Η τύχη της Νέας Ορλεάνης ήταν προδιαγεγραμμένη. Σε μια περιοχή που κατοικείται κατά 70% από Αφροαμερικανούς, που το 43% των παιδιών ηλικίας μέχρι 5 ετών ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, που ο μαύρος πληθυσμός είναι κατά 40% φτωχότερος από τους λευκούς κατοίκους, που το 47% των δημόσιων σχολείων της περιοχής έχουν χαρακτηριστεί ερείπια, είναι προφανές:

Για το καπιταλιστικό κράτος των ΗΠΑ ο «Κατρίνα» δεν ήταν ένας αντίπαλος. Ηταν ένας σύμμαχος στο προμελετημένο έγκλημα της ταξικής και φυλετικής εκκαθάρισης μιας ολόκληρης πολιτείας.

***

Δε χρειαζόταν το βίντεο που δείχνει τον Μπους να ενημερώνεται για την επερχόμενη καταστροφή μια μέρα πριν, για να αποδείξει ότι ψευδόταν όταν έλεγε πως «δεν μπορούσε κανένας να προβλέψει την υπερχείλιση των φραγμάτων» στη Νέα Ορλεάνη.

Ηξεραν οι πάντες. Μέρες πριν. Μήνες πριν. Χρόνια πριν. Τα στοιχεία που περιέχονται στη μηνιαία επιθεώρηση «Monthly Review» (τεύχος 11) είναι αποκαλυπτικά:

• Τον Οκτώβρη του 2004, ένα χρόνο πριν τον τυφώνα, στο περιοδικό «Νάσιοναλ Γκεογκράφικ» υπήρχε η προφητεία: Σε περίπτωση τυφώνα - έγραφε - ακόμα κι αν ένα εκατομμύριο κάτοικοι μετακινηθούν σε ψηλότερα σημεία για να σωθούν από την υπερχείλιση των φραγμάτων «περί τους 200.000 θα παραμείνουν: Εκείνοι που δεν έχουν αυτοκίνητο, οι άστεγοι, οι ηλικιωμένοι και οι ασθενείς...».

Σημειώστε ότι στη Νέα Ορλεάνη ήταν γνωστό πριν τον «Κατρίνα» πως το 1/5 των κατοίκων δε διέθετε αυτοκίνητο. Πρόκειται για σημαντική «λεπτομέρεια» αν σκεφτεί κανείς ότι στις ΗΠΑ τα σχέδια εκκένωσης περιοχών σε περιπτώσεις επερχόμενων καταστροφών δεν περιλαμβάνουν καμία πρόβλεψη για μετακίνηση των πληθυσμών που δε διαθέτουν ιδιόκτητο μεταφορικό μέσο...

• Το Σεπτέμβρη του 2001, στο περιοδικό «Popular Mechanics» τονιζόταν: «Σε περίπτωση ισχυρού τυφώνα η πόλη θα μπορούσε να κατακλυστεί από νερά... Πολλοί θα πεθάνουν επειδή η πόλη έχει λίγα οικοδομήματα που θα μπορούσαν να αντέξουν σε ανέμους σταθερής έντασης περί τα 160 χλμ. την ώρα, που θα φέρει ένας τυφώνας μεγέθους 2».

Κι άλλη «λεπτομέρεια»: Ο «Κατρίνα» ήταν μεγέθους 4 και η ταχύτητά του πάνω από 200 χλμ...

• Τον Οκτώβρη του 2001, το περιοδικό «Scientific American», διερευνώντας το μέγεθος της κρατικής αδιαφορίας, εκτιμούσε ότι σε περίπτωση τυφώνα: «Η καταστροφή επικρέμαται πάνω από τη Νέα Ορλεάνη...».

***

Απέναντι σε αυτή την απολύτως προβλέψιμη επερχόμενη καταστροφή, τι έκανε η κυβέρνηση των ΗΠΑ;

*

α) Παραχώρησε στους εργολάβους και τους τελευταίους υγρότοπους που αποτελούσαν φυσικά αναχώματα απέναντι στους τυφώνες, καταργώντας τους περιβαλλοντικούς νόμους που προστάτευαν τις συγκεκριμένες περιοχές.

*

β) Ηταν δεδομένο ότι τα φράγματα δε θα άντεχαν. Κι όμως η κυβέρνηση έκοψε τα αντιπλημμυρικά προγράμματα επισκευών των φραγμάτων λόγω των εξόδων του πολέμου στο Ιράκ. Οι υπεύθυνοι πολιτικής προστασίας της Λουιζιάνα διαμαρτύρονταν τον Ιούνη του 2004 (ένα χρόνο πριν τον τυφώνα) πως αυτά τα έργα «είναι ζήτημα ασφαλείας για μας». Μάταια...

*

γ) Διέλυσε στο όνομα της αποκρατικοποίησης την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Κρίσεων των ΗΠΑ καθώς το σύνολο σχεδόν του έργου της ιδιωτικοποιήθηκε, με αποτέλεσμα την πλήρη αποδιοργάνωση.

***

Το κράτος των ΗΠΑ λειτούργησε ως σφαγέας των απόκληρων της Λουιζιάνα. Φαίνεται από τη στάση του όχι μόνο πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια του τυφώνα.

*

Οι κυβερνώντες γνώριζαν 3 μέρες πριν για τον επερχόμενο κατακλυσμό. Εντούτοις δεν πήραν κανένα ουσιαστικό μέτρο εκκένωσης από τον πληθυσμό. Κι όμως, θα μπορούσαν. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η Κούβα, μια χώρα με απείρως λιγότερες δυνατότητες από τις ΗΠΑ, ένα χρόνο πριν είχε καταφέρει, και μάλιστα δυο φορές, να μετακινήσει, να στεγάσει, να θρέψει και να φιλοξενήσει πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους της που απειλούνταν από τους τυφώνες «Τσάρλι» και «Ιβάν».

*

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ περιορίστηκε στα «δεν». Δεν επέταξε κανένα λεωφορείο για τη μετακίνηση των κατοίκων. Δεν επέταξε κανένα ξενοδοχείο για τη φιλοξενία των πληγέντων. Δεν δέχτηκε καμία βοήθεια, όχι μόνο από την Κούβα που προσφέρθηκε, αλλά ούτε καν από τον Καναδά.

*

Το μοντέλο της κυβερνητικής «κινητοποίησης» ήταν το εξής:

«Σε περίπτωση μεγάλου τυφώνα κάντε ό,τι μπορείτε μόνοι σας» (εφημερίδα «Times-Picayune», 24/7/2005).

`Η όπως το έλεγε η υπεύθυνη του Ερυθρού Σταυρού απευθυνόμενη στους κατοίκους της Νέας Ορλεάνης: «Είσαι υπεύθυνος για την ασφάλειά σου...».

***

Κάποια μέτρα, βέβαια, πάρθηκαν. Οπως, για παράδειγμα, η αυστηρή επιτήρηση των φρουρών στο Στάδιο Σούπερντομ, που είχε κατακλυστεί από πληγέντες, ώστε να μην επιτραπεί στους κατεστραμμένους κατοίκους να πατούν το χορτάρι του γηπέδου και το χαλάσουν... `Η η διαταγή της αστυνομίας και ιδιωτικών φρουρών να πάρουν άλλο δρόμο διαφυγής οι πληγέντες, καθώς ένα από τα λίγα ασφαλή περάσματα που είχαν διαλέξει περνούσε μέσα από περιοχή λευκών... `Η η πρώτη απόφαση του Μπους, μετά το χτύπημα του τυφώνα, να στείλει την Εθνοφρουρά με τη διαταγή να εκτελούνται οι «ταραξίες», δηλαδή οι πληγέντες και η φτωχολογιά της Νέας Ορλεάνης...

*

Το αποτέλεσμα ήταν χιλιάδες νεκροί, απροσδιόριστος ο αριθμός. Φτωχοί, μαύροι, απόκληροι. Τραγωδία; Οχι για όλους. Περιγράφοντας την κατάσταση στη Νέα ορλεάνη, λίγες μέρες μετά, ένας ρεπουμπλικάνος βουλευτής, αποτιμώντας το γεγονός ότι χιλιάδες μαύροι είχαν πεθάνει και ακόμα περισσότεροι θα ήταν αδύνατον να επιστρέψουν αφού οι εργολάβοι που ανέλαβαν την ανοικοδόμηση φροντίζουν να εκτινάξουν τις τιμές για σπίτια και ενοίκια, ακούστηκε να λέει:

«Καθαρίσαμε τελικά τις δημόσιες κατοικίες στη Νέα Ορλεάνη. Εμείς δεν το είχαμε κατορθώσει, αλλά ο Θεός το κατόρθωσε» («Wall Street Journal», 9/9/2005)...