Οι ιδιώτες έχουν πλέον μπει στο τμήμα των γραμμών, ενώ με γρήγορους ρυθμούς προχωρά και η ιδιωτικοποίηση της συντήρησης του τροχαίου υλικού. Σήμερα, οι θέσεις εργασίας, από τις 45.000 που ήταν πριν λίγα χρόνια, έχουν πέσει κάτω από τις 10.000 και μειώνονται σταδιακά ώστε, σύμφωνα με τα οργανογράμματα του Οργανισμού, όπως κατήγγειλαν οι εργαζόμενοι, να φτάσουν τις 7.500. Από το 1986 έχουν να προσληφθούν νέοι εργαζόμενοι στο συγκεκριμένο τουλάχιστον εργοτάξιο.

Μιλώντας με τους εργαζόμενους, ο Γ. Μανουσογιαννάκης επισήμανε τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα, όπως η ακρίβεια, η ανεργία, η μείωση συντάξεων και η αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση και έθεσε το ερώτημα: «Γιατί φτάσαμε ως εδώ και τι μπορούμε να κάνουμε για να μην είμαστε σε αυτή τη θέση»;

«Πρέπει να αντιδράσουμε, τόνισε, σε αυτή την πολιτική και ο μεγαλύτερος εχθρός είναι όσοι καλλιεργούν την άποψη ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα».

Αφού επισήμανε πως η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων που επικαλούνται σημαίνει ότι ο εργάτης πρέπει να περιορίσει τα δικαιώματά του και το εισόδημά του, τόνισε πως «πρέπει να αλλάξουμε τους συσχετισμούς δύναμης στα συνδικάτα» και τους κάλεσε να πάρουν μαζικά μέρος στην απεργιακή κινητοποίηση στις 13 Απρίλη.

Αναφερόμενος στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές υπογράμμισε πως «από τους δημάρχους και τους νομάρχες που στηρίζουν τα κόμματα του κεφαλαίου προωθήθηκαν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και πρέπει να αναδείξουμε εκπροσώπους συνδυασμών που θα παλεύουν για τα δικά μας συμφέροντα. Να ενισχύσουμε το μέτωπο που παλεύει για μια άλλη πολιτική, για άλλη εξουσία στην Ελλάδα. Διαφορετικά, μετά από ένα - δύο χρόνια, θα μετράμε πάλι απώλειες και θα ζούμε με την αβεβαιότητα αν θα πάρουμε σύνταξη».