Οποιος παρακολούθησε τα τεκταινόμενα στο χώρο του ελληνικού κινηματογράφου τον τελευταίο χρόνο θα διαπίστωνε τα εξής: «Υπερφίαλες» ανακοινώσεις, δηλώσεις και «δεσμεύσεις» από την κυβέρνηση και τους εκάστοτε διορισμένους - από αυτήν - διοικούντες των σχετικών φορέων (Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφο, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης). Παραιτήσεις και «παραιτήσεις» των δεύτερων. «Χάος» και αβεβαιότητα για το κύριο... πλέον: την παραγωγή.

Ο στρατηγικός στόχος της κυβέρνησης για πλήρη εμπορευματοποίηση του κινηματογράφου είναι η πραγματική αιτία αυτής της κατάστασης, με «παρελκόμενα» τις προσωπικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς. Το θέμα είναι ότι το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου δεν έχει χρήματα για επιχορήγηση παραγωγών. Επί ένα χρόνο ασχολούνταν, είτε με το «πάγωμα» εγκεκριμένων από τους προηγούμενους προγραμμάτων, είτε εκδίδοντας σωρεία απαντητικών ανακοινώσεων προς πάσα κατεύθυνση (6 από τον περασμένο Νοέμβρη!) στο «φόντο» της αγωνίας των κινηματογραφιστών για το μέλλον των έργων τους.

Εσχάτως το ΕΚΚ... «ξύπνησε» και ανακοίνωσε τη χρηματοδότηση επτά προτάσεων στο πρόγραμμα «Ορίζοντες»: «Πεθαίνοντας Στην Αθήνα» του Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Αθανασία» του Πάνου Καρκανεβάτου, «Urania» του Κώστα Καπάκα, «Γυναικείες Συνωμοσίες» του Βασίλη Βαφέα, «Forget me not» του Γιάννη Φάγκρα, «Μεταμόρφωση» του Κώστα Σφήκα, «Θα Ερθω Κοντά Σου Για Να Σε Ξεχάσω» του Δήμου Αβδελιώδη.

Ανακοίνωσε επίσης τη χρηματοδότηση δύο ανεξάρτητων παραγωγών («Η Ψυχή Στο Στόμα» του Γιάννη Οικονομίδη και «Αγρύπνια» του Νίκου Γραμματικού) την ενίσχυση τριών («Τσίου» του Μάκη Παπαδημητράτου, «Κι Αν Φύγω Θα Ξανάρθω» της Δώρας Μασκλαβάνου, «Κάτω Απ' το Σεντόνι» των Μελίνα Τσαμπάνη και Πέτρου Καλκόβαλη) δύο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους («Ικέτες» του Σταύρου Ιωάννου, «Ο Θεός Είναι Αόρατος Γιατί Είναι Μικροσκοπικός» του Θόδωρου Μαραγκού) και ενός μικρού μήκους («Αντιλαλούνε Τα Βουνά» του Νίκου Αλευρά). Με την υπόσχεση ότι «το ΔΣ σύντομα θα ανακοινώσει τις αποφάσεις του για χρηματοδότηση ταινιών στις υπόλοιπες κατηγορίες των χρηματοδοτικών προγραμμάτων».

Το τελευταίο δεν έγινε ποτέ. Το «πρόλαβαν» οι παραιτήσεις των διορισμένων μελών του ΔΣ (Θ. Βαλτινού από πρόεδρος, Β. Μαζωμένου από αντιπρόεδρος και Νίνου Φένεκ Μικελίδη από μέλος). Τα «σπουδαία» όμως ήρθαν με τις δηλώσεις του υπουργού Πολιτισμού, Γ. Βουλγαράκη, για «πάγωμα» και αυτών των εγκρίσεων!

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο με καίριες τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων και φυσικά της σημερινής. Τελικά, δε θα κάνει καθόλου εντύπωση αν η κυβέρνηση βγει ανοιχτά στην «αγορά» για ιδιώτη «σωτήρα» του Κέντρου και του ελληνικού κινηματογράφου εν γένει. Αλλωστε, αυτός δεν είναι και ο στόχος της..;