Στο «Υπόγειο» του «Θεάτρου Τέχνης» παίζεται το βραβευμένο στην πατρίδα του, το Καζακστάν, έργο του Νικολάι Κολιάντα «Η Πολωνέζα του Ογκίνσκι», σε μετάφραση Λουίζας Μητσάκου - Λεωνίδα Καρατζά. Εργο με ενδιαφέρον θέμα, αλλά σοβαρές δραματουργικές αδυναμίες και μεγάλη ιδεολογική «σύγχυση» (;) του συγγραφέα. Το έργο λέει πολλά για τη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, αλλά χωρίς μυθοπλαστικό ειρμό και κυρίως μπερδεύοντας την ήρα με το στάρι... Ο συγγραφέας βλέπει τη σημερινή κοινωνική κατάντια, τα άπειρα ανθρώπινα δράματα που προκάλεσε η καπιταλιστική παλινόρθωση, ο βάρβαρος «εκδημοκρατισμός» στις χώρες αυτές, αλλά σκοπίμως τα φορτώνει όλα στο σοσιαλισμό! Κεντρικό πρόσωπο του έργου είναι η Τάνια. Μια νέα Μοσχοβίτισσα, από εύπορους γονείς που πέθαναν, έντρομη από το σοβιετικό καθεστώς και την KGB καταφεύγει στις ΗΠΑ, όπου από ένδεια εκπορνεύεται και διαταράσσεται ψυχολογικά. Απελπισμένη, μαζί με έναν εξίσου «άμοιρο» νεαρό Αμερικανό ομοφυλόφιλο, επιστρέφει στη «δημοκρατική» πια πατρίδα και στο σπίτι της. Σπίτι τρωγλοποιημένο από λουμπενοποιημένους, κυνικούς ανέργους «καταληψίες». Την πρώην υπηρέτρια της οικογένειας, τον αλκοολικό άντρα της και τον σακατεμένο παλιό αγαπημένο της Τάνιας. Αθεράπευτη από τον «εφιάλτη» του καταπιεστικού σοσιαλισμού, για να «φωλιάσει» στο σπίτι της δίνει τα τελευταία της δολάρια στους καταληψίες, γίνεται θύμα τους και κλείνεται από αυτούς σε ψυχιατρείο. Παρά τα ολοφάνερα δραματουργικά προβλήματα του έργου, η αισθαντικού ρεαλισμού σκηνοθεσία της Νικαίτης Κουντούρη, απέφερε μια παράσταση με δραματικό μέτρο και ατμόσφαιρα, με συνδημιουργούς τους Γιώργο Πάτσα (σκηνικό - κοστούμια), Ανδρέα Σινάνου (φωτισμοί), Δημήτρη Ιατρόπουλο (σύνθεση ήχων). Το αξιόλογο παραστασιακό αποτέλεσμα καθόρισαν οι πολύ καλές ερμηνείες. Η Κάτια Γέρου ενσαρκώνει την υπεραισθαντική και ευάλωτη ψυχοδιανοητικά Τάνια. Η εύπλαστη, πολύτιμη υποκριτικά Ολγα Δαμάνη πλάθει την από απελπισία λουμπενοποιημένη υπηρέτρια. Ο Γιάννης Ροζάκης με απλότητα και αλήθεια αποδίδει την αδράνεια που προκαλεί ο αλκοολισμός. Δραματικά δραστική είναι η εκφραστικότατη ερμηνεία του Παναγιώτη Παναγόπουλου στο ρόλο του ομοφυλόφιλου. Στέρεη και λιτή είναι και η ερμηνεία του Δημήτρη Καραβιώτη.