Πού βαδίζει η Γαλλία; Η ερώτηση αυτή γίνεται επίκαιρη μετά την απόσυρση του αντιδραστικού νομοσχεδίου που υποχρεώθηκε η γαλλική κυβέρνηση κάτω από το βάρος των εργατικών, σπουδαστικών κι ευρύτερων λαϊκών κινητοποιήσεων. Ωστόσο το πρόβλημα παραμένει κατόπιν της κυβερνητικής δήλωσης ότι θα φέρει σειρά μέτρων προς αντιμετώπιση του προβλήματος εργασίας των νέων. Εδώ δεν πρόκειται για ένα οποιοδήποτε νομοσχέδιο που αντιδρά η γαλλική νεολαία. Πρόκειται γι' αυτή καθεαυτή την εφαρμογή πολιτικών ντιρεκτιβών του Διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οταν η γαλλική αστική τάξη αποτελεί στυλοβάτη της λεγόμενης «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», είναι εύλογο το βλέμμα της αστικής Ευρώπης να στρέφεται στα αποτελέσματα εφαρμογής στη Γαλλία. Με αυτή την έννοια η μάχη του γαλλικού προλεταριάτου σε συμμαχία με τη νεολαία και με ριζοσπαστικό τμήμα του λαού γίνεται βαρόμετρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων. Η γαλλική αστική τάξη προσβλέπει στην υποστήριξή της από συντηρητικά μικροαστικά στρώματα κι ό,τι απόμεινε από τους νοσταλγούς μοναρχο-φασιστικών κονγκλαβίων. Η ερώτηση «πού βαδίζει η Γαλλία;» χτυπά την καρδιά του προβλήματος. Το ζήτημα είναι εάν η Ευρώπη θα «ολοκληρωθεί» στο δρόμο της καπιταλιστικής συγκέντρωσης κεφαλαίων με μεθόδους εκμετάλλευσης του δέκατου ένατου αιώνα ή θα ξαναγίνει λίκνο σοσιαλιστικών εξεγέρσεων. Με την εφαρμογή αντεργατικών κι αντιλαϊκών μέτρων η γαλλική κεφαλαιοκρατία προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση αδιεξόδου που είναι διεθνές καπιταλιστικό γεγονός. Η ερώτηση είναι εάν το γαλλικό προλεταριάτο θα επιτρέψει την υποταγή του ή θα ξεκινήσει αγώνα κοινωνικού μετασχηματισμού κόντρα στη νέα καπιταλιστική συσσώρευση κεφαλαίων, στο όνομα της κοινωνίας.

Αυτή τη στιγμή ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων δεν το ευνοεί. Η γαλλική μεγαλοαστική τάξη δείχνει δυνατή στο συντηρητικό της κόμμα. Η γαλλική σοσιαλδημοκρατία δείχνει αφοσιωμένη στην ευρωκαπιταλιστική «ολοκλήρωση» - και κάποια φιλολαϊκά μέτρα - που προτείνει μοιάζουν με ποντικοσαλέματα προσαρμογής στο ευρωκαπιταλιστικό όνειρο. Η γαλλική Αριστερά, αυτό το ερμαφρόδιτο συνονθύλευμα, δείχνει προσαρμοσμένη στην υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση στο πλευρό της Σοσιαλδημοκρατίας, ενώ το κομμουνιστικό της τμήμα αναζητά τη χαμένη του ταυτότητα. Η πορεία της Γαλλίας θα εξαρτηθεί από τη δυνατότητα του γαλλικού προλεταριάτου να αναδείξει νέες αντικαπιταλιστικές πολιτικές δυνάμεις που θα αποτρέψουν την αντιδραστική πορεία της αστικής Γαλλίας.