Αποτέλεσε σημαντική απάντηση στην επίθεση του κεφαλαίου, που το τελευταίο διάστημα εκφράστηκε με την απαίτηση των εργοδοτών να «παγώσουν» οι μισθοί και τα μεροκάματα, να γενικευτούν οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, να καταργηθούν οι κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις. Εδωσε απάντηση στις αντιδραστικές αποφάσεις της κυβέρνησης να επιβάλει νέες αντιλαϊκές αλλαγές στην Κοινωνική Ασφάλιση, πατώντας στο νόμο Ρέππα, της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, και στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Εκφράστηκε η συμπαράσταση στους εργαζόμενους στους ΟΤΑ, που αντιμετωπίζουν την επίθεση της κυβέρνησης, των δημάρχων και δημοτικών αρχών, που στηρίζονται από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ και συναποφασίζουν στα πλαίσια της ΚΕΔΚΕ. Καταδίκασε την επίθεση που στρέφεται κατά των εργαζομένων στις τράπεζες, στις πρώην ΔΕΚΟ.

Την απεργία την κατέστησε ακόμα πιο αναγκαία η κατάπτυστη συμφωνία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Η σύμβαση των 77 λεπτών του ευρώ, που κατεβάζει τις απαιτήσεις της εργατικής τάξης στο μέτρο των αναγκών των βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων και των άλλων τμημάτων της πλουτοκρατίας.

Με τον αγώνα μας συγκρουόμαστε με την προκλητικότητα της μεγαλοεργοδοσίας και διεκδικούμε την υπογραφή ικανοποιητικών κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, με αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων.

Η προσφορά αυτής της απεργίας, και γενικότερα η περήφανη στάση και η αποφασιστική δράση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, αυτήν την περίοδο είναι σημαντική, πολύτιμη για το σύνολο της εργατικής τάξης.

Δεν πρόκειται απλά για την άσκηση κάποιας πίεσης των ταξικών δυνάμεων να δοθούν καλύτερες αυξήσεις. Πρόκειται για την αντίσταση, για την απόκρουση της συντονισμένης προσπάθειας, να περιοριστούν οι απαιτήσεις της εργατικής τάξης, να επικρατήσει απογοήτευση, να αποτραπεί η ανάπτυξη και ο συντονισμός των αγώνων, να καλλιεργηθούν αισθήματα υποταγής και μοιρολατρίας. Να περάσει η λογική της συναίνεσης, της ταξικής συνεργασίας, που καλλιεργεί ο εργοδοτικός, κυβερνητικός συνδικαλισμός στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ.

Γι' αυτούς τους λόγους, αυτός ο αγώνας και τα μηνύματά του είναι πολύτιμα για κάθε εργάτη, για κάθε εργάτρια, για τους νέους εργαζόμενους.

Δώσαμε με επιτυχία μια ακόμα σοβαρή μάχη και ανεβάσαμε το κύρος, τη δύναμη του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, του ΠΑΜΕ, στην καρδιά και στη συνείδηση της εργατικής τάξης.

Αναμφισβήτητα, τις προηγούμενες μέρες, μέρες προετοιμασίας της απεργίας, το ταξικό κίνημα κέρδισε νέες δυνάμεις στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, τον ΣΕΒ, τη μεγαλοεργοδοσία, τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Δυναμώσαμε τους δεσμούς μας με περισσότερους εργαζόμενους, στους κλάδους και στους χώρους δουλιάς. Και σε αυτό το δρόμο θα προχωρήσουμε.

Η προσπάθειά μας να οργανώσουμε αυτήν την απεργία δεν αντιμετωπίστηκε εχθρικά, όπως θα ήταν και είναι, άλλωστε, φυσικό, μόνον από τους μηχανισμούς της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Βρέθηκε απέναντι στη λυσσαλέα προσπάθεια της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, να εμποδίσει, να διαβάλει την κινητοποίηση των εργαζομένων. Η πραγματικότητα διαψεύδει τους ισχυρισμούς τους και αναδείχνει την ανάγκη της συνέχισης και της κλιμάκωσης του αγώνα.

Το κλείσιμο των εργοστασίων, οι απολύσεις, η τρομοκρατία είναι πραγματικότητα. Οι ημερήσιες συμβάσεις, οι συμβάσεις ενός μήνα, ενός εξαμήνου, η απλήρωτη κι ανασφάλιστη εργασία είναι πραγματικότητα. Η ανεξέλεγκτη ακρίβεια, η μαζική ανεργία, η λιτότητα, η φτώχεια, οι ακριβές, υποβαθμισμένες υπηρεσίες στην Παιδεία και την Υγεία είναι πραγματικότητα. Η άρνηση των εργοδοτών να υπογράψουν ικανοποιητικές Συλλογικές Συμβάσεις είναι πραγματικότητα.

Μόνο θρασύτατοι πεμπτοφαλαγγίτες μέσα στις γραμμές της εργατικής τάξης μπορούν να ισχυρίζονται πως ο αγώνας των Συνδικάτων μας δεν είχε και δεν έχει αντικείμενο.

Απαντάει, μήπως, το διεκδικητικό πλαίσιο της ΓΣΕΕ στην παραπάνω πραγματικότητα; Υπάρχουν αιτήματα της ΓΣΕΕ, που πάνε κόντρα σ' αυτήν την κατάσταση; Βοηθάει η συμφωνία της ΓΣΕΕ, του ΣΕΒ, των εργοδοτών, την πάλη των εργαζομένων, βελτιώνει την κατάστασή τους;

Οχι! Τα 77 λεπτά του ευρώ, οι αυξήσεις του 3,9% για το 2006 και του 3,4% για το 2007 αυξάνουν την εκμετάλλευση, χειροτερεύουν την αγοραστική ικανότητα της εργατικής τάξης.

Ποιος αρνείται σήμερα ότι οι ανατιμήσεις των προϊόντων, των υπηρεσιών που χρησιμοποιούν οι εργατικές οικογένειες είναι πολύ πάνω από το μέσο ποσοστό αύξησης που υπέγραψε η ΓΣΕΕ;

Γι' αυτούς τους λόγους δεν πρέπει να παραπλανήσουν κανέναν εργαζόμενο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που χαιρέτισαν την επαίσχυντη συμφωνία.

Γίνεται φανερό πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια συνειδητή πράξη αύξησης της φτώχειας της εργατικής τάξης, ένα έγκλημα που γίνεται απεχθέστερο αν σκεφτεί κανείς τον τεράστιο πλούτο που παράγει η εργατική τάξη και τον καρπώνονται οι καπιταλιστές, που αυξάνουν συνεχώς τα κέρδη και τη δύναμή τους.

Εδώ δεν πρόκειται για έναν «έντιμο συμβιβασμό», που τον καθόρισε ο συσχετισμός των αντίπαλων δυνάμεων. Εδώ πρόκειται για συνειδητή συμφωνία και παράδοση στις δυνάμεις του κεφαλαίου. Γι' αυτό όλοι μαζί κάνουν την εκτίμηση ότι είναι σημαντική η συμβολή στην ανάπτυξη που έχει κριτήριο το κέρδος.

Και η ανάπτυξη των κερδών των καπιταλιστών σε τι ωφέλησε την εργατική τάξη; Αυτά τα κέρδη δεν είναι η αιτία χειροτέρευσης της συνολικής θέσης των εργαζομένων;

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, πρωτοστατούντος του προέδρου της, Χρ. Πολυζωγόπουλου, μιλάνε για την «αντοχή της οικονομίας». Αναρωτιούνται πού θα βρουν οι βιομήχανοι τα χρήματα για να δώσουν τα 1.300 ευρώ μισθό που διεκδικούν τα Συνδικάτα μας, το ΠΑΜΕ. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, οι ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ δεν είναι αφελείς. Ξέρουν καλά ότι η απλήρωτη εργασία είναι η πηγή του κέρδους, ξέρουν καλά ότι όσο αυξάνονται τα κέρδη, αυξάνεται η φτώχεια, αλλά και με τη συμβολή της ηγεσίας του ΣΥΝ στηρίζουν αυτήν την αντεργατική πορεία.

Σε ποιον, λοιπόν, προσφέρει υπηρεσίες η ΠΑΣΚΕ, σε ποιον προσφέρουν υπηρεσίες οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού, κυβερνητικού συνδικαλισμού, όταν χαιρετίζουν την κερδοφορία των επιχειρήσεων και αναρωτιούνται πού θα βρουν οι βιομήχανοι και οι άλλοι καπιταλιστές τους πόρους να δώσουν αυξήσεις;

Απευθυνόμαστε με μεγάλη ευθύνη στις δυνάμεις, που μέχρι σήμερα στήριζαν τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό και τους καλούμε να μην παγιδευτούν στις σκόπιμες προσπάθειες πόλωσης που καλλιεργούν τα επιτελεία της υποταγής, να σκεφτούν καλά την κριτική, τις θέσεις των ταξικών δυνάμεων, να βγάλουν συμπεράσματα και να συνταχθούν με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, γιατί έχουμε μπροστά μας σκληρούς αγώνες.

Αυτές τις μέρες ζήσαμε αρκετά σημαντικά γεγονότα. Και πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτοί που ξεπουλούν τα συμφέροντα των εργαζομένων κατρακυλούν εύκολα στον κατήφορο, επιδίδονται ακόμα και σε αντικομμουνισμό.

Εχουμε πλούσια πείρα από τέτοια φαινόμενα, αλλά οι εργάτες και οι εργάτριες, οι εργαζόμενοι γνωρίζουν καλά ότι ο αντικομμουνισμός είναι επικίνδυνη εξέλιξη, είναι δρόμος χωρίς επιστροφή και η απάντηση της εργατικής τάξης σε αυτές τις μεθοδεύσεις θα είναι ακόμα πιο αποφασιστική.

Εχουμε συναίσθηση των ευθυνών μας και απευθυνόμενοι στην εργατική τάξη τονίζουμε: Τώρα χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια, γιατί η αντεργατική συμφωνία για την Εθνική ΣΣΕ βάζει πρόσθετα εμπόδια στις κλαδικές συμβάσεις, ενθαρρύνει την εργοδοτική αδιαλλαξία, την επιθετικότητα του κεφαλαίου.

Τώρα χρειάζεται μεγαλύτερη δύναμη και προσφορά για την ανάπτυξη των αγώνων και το συντονισμό τους. Για να ισχυροποιήσουμε την αντίσταση της εργατικής τάξης, να αντιμετωπίσουμε την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου και την αντιλαϊκή πολιτική.

Σ' αυτήν την απαίτηση απαντά αυτός ο αγώνας, η δράση του ΠΑΜΕ, των ταξικών συνδικάτων, των εργατριών και των εργατών, που στηρίζουν αυτήν τη μεγάλη προσπάθεια.

Τα συμπεράσματα είναι αναμφισβήτητα και προβάλλουν μέσα από τις τελευταίες εξελίξεις.

Πρώτον, βρισκόμαστε σε περίοδο γενίκευσης, όξυνσης της επίθεσης σε βάρος των δικαιωμάτων μας. Πηγή αυτής της επίθεσης είναι η όξυνση των αντιθέσεων του καπιταλισμού, η ανάγκη του για μεγαλύτερη κερδοφορία.

Αυτή η ανάγκη της καπιταλιστικής οικονομίας για επιτάχυνση των ρυθμών ανάπτυξης και γενίκευσης των αντιλαϊκών μέτρων υπηρετείται με συνέπεια από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου με αιχμή τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Γεγονός, που οδηγεί στην ανάγκη της τιμωρίας, της μαζικής εγκατάλειψής τους από τους εργαζόμενους.

Το δίλημμα για την εργατική τάξη, για τους εργατοϋπαλλήλους, δεν είναι το ιρλανδικό ή το σκανδιναβικό μοντέλο, της μαζικής ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, των απολύσεων, της εκμετάλλευσης, της δουλιάς μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Το θέμα για τους εργαζόμενους είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, για την ανατροπή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, για ανάπτυξη με κριτήριο τις ανάγκες των εργατικών λαϊκών οικογενειών.

Δεύτερον, πολύτιμος σύμμαχος των μεγαλοεργοδοτών, των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, εδώ και χρόνια, είναι ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Πρόκειται για μια πλειοψηφία, την οποία την αποτελούν οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της «Αυτόνομης Παρέμβασης» του ΣΥΝ, οι οποίες μιλούν στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης ενότητας, για να οδηγήσουν την εργατική τάξη στη συνεχή υποχώρηση, στην υποταγή.

Χρειάζεται όξυνση της αντιπαράθεσης με την εργατική αριστοκρατία και αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων, σε βάρος αυτών των δυνάμεων, για να χειραφετηθεί η εργατική τάξη και να αναμετρηθεί αποφασιστικά με το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους.

Η βελτίωση της λειτουργίας των Συνδικάτων, η οργάνωση όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητα από χρώμα, θρήσκευμα, φυλή, ανεξάρτητα από τη μορφή εργασίας. Η δημιουργία παντού Επιτροπών Αγώνα, η συσπείρωση νέων δυνάμεων στο ΠΑΜΕ, θα δώσει ώθηση στο κίνημά μας, θα το καταστήσει ικανό να αναμετρηθεί αποτελεσματικά με τους βιομηχάνους, την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς τους.

Αξιοποιώντας τα βήματα που κάναμε, τις επόμενες μέρες πάμε ακόμα πιο τολμηρά, ακόμα πιο αποφασιστικά να συζητήσουμε με όλους τους συναδέλφους για την οργάνωση της πάλης.

Συνεχίζουμε τη δράση για την υπογραφή κλαδικών συμβάσεων και κατά κλάδο και συντονισμένα.

Δυναμώνουμε το Μέτωπο για το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή εργασία κατά της ανεργίας, κατά των ευέλικτων, των ελαστικών μορφών απασχόλησης, που προβλέπει η στρατηγική της ΕΕ, η στρατηγική της Λισαβόνας.

Αναπτύσσουμε τη δράση μας ενάντια στην επίθεση που εξελίσσεται στην Κοινωνική Ασφάλιση, παίρνοντας υπόψη ότι ο διάλογος που προωθούν επιδιώκει την αύξηση των ορίων ηλικίας, τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των εισφορών, την κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών, την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης.

Κλιμακώνουμε τη δράση μας μπροστά στην 1η Μάη.

Ετοιμαζόμαστε, παίρνουμε όλα τα μέτρα, για να είναι η απεργία της 1ης Μάη ακόμα πιο μαζική, μαχητική κινητοποίηση των Συνδικάτων, του ΠΑΜΕ. Απλώνουμε τη δράση μας σε νέους τόπους δουλιάς, στις εργατογειτονιές.