Να κοίτα... αυτό είναι το Μακρονήσι/ Στάσου σεμνά και προσκύνα/ Τόπος ιερός. Κρανίου τόπος/ Βόγκος και θρήνος και καημός/ και ύμνος και θάνατος/ Τα Μακρονήσια της Γης, να μην ξαναγίνουν..!/ Σήμερα το λένε Γκουαντάναμο κι Αμπου Γκράιμπ.

Οταν ο ακούραστος σύντροφος Διονύσης Γεωργάτος μου πρωτομίλησε για το μεγάλο του όραμα. Να μαζέψει ό,τι υλικό είχε γραφεί κι ό,τι μαρτυρίες είχανε ειπωθεί και να τα εκδώσει, μου φάνηκε ουτοπία, μου φάνηκε πολύ δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο.

Τώρα το όνειρο του Νιόνιου γίνεται πραγματικότητα και ο 3ος τόμος που κρατώ στα χέρια μου γεγονός. Συγκλονιστικός σε αποκαλύψεις, μαρτυρίες και ντοκουμέντα.

Οι τρομερές συνθήκες διαβίωσης, τα βασανιστήρια, η ψυχική και σωματική καταπίεση.... η συντροφικότητα και η πίστη στο μεγάλο ιδανικό, μοιραία αναζήτησαν την πνευματική τους έκφραση. Μια σειρά αξιόλογων συγγραφέων, ποιητών, εικαστικών και ηθοποιών, αλλά και πλήθος άλλων ανωνύμων αγωνιστών, εμπνευστήκανε από το ολοκαύτωμα αυτό του Μακρονησιώτικου καμινιού κι έδωσαν το καλλιτεχνικό τους «παρών» που δεν εξέφραζε μόνο τα πάθη τους αλλά και την αισθητική τους κουλτούρα. Εργο κατ' αρχήν συνολικό. Επικό, τραγικό, ελεγειακό, σκωπτικό που η ίδια η φρίκη από τη μια και το υψηλόν και ακμαίο ηθικό από την άλλη το παρήγαγαν, το εξέφρασαν και το προσδιόρισαν.

Η απεικόνιση της όλης προσπάθειας γίνεται με μεγάλη προσοχή και σεβασμό στο πνευματικό έργο που γράφτηκε και που ακόμα δεν πήρε την ολοκληρωτική του μορφή. Υπάρχει η βεβαιότητα πως κι άλλα έργα θα γραφούν στο μέλλον, γιατί η Μακρόνησος δε θα πάψει ποτέ να είναι ένα ιστορικόν μνημείο, μνημείο θυσίας και ηρωισμού.