Η νέα κατασκευασμένη κρίση στο Ιράν ξαναφέρνει τη συζήτηση, όπως έγινε και με το Ιράκ, στο πρόβλημα των πυρηνικών και τη διασπορά τους. Ανεξάρτητα από τις προθέσεις του Ιράν είναι σαφές ότι τα πυρηνικά δεν πρέπει να προσεγγίζονται επιλεκτικά, αλλά η συζήτηση πρέπει να αφορά το σύνολο των χωρών που τα διαθέτουν. Για παράδειγμα οι ΗΠΑ όχι απλά τα χρησιμοποιούν για ενεργειακούς λόγους, όχι μόνο έχουν διασπείρει πυρηνικά απόβλητα σε ωκεανούς, τρίτες χώρες, ακόμα και στο ίδιο τους το έδαφος, αλλά έχουν κατασκευάσει - και χρησιμοποιήσει - πυρηνικά όπλα στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής τους πολιτικής. Πρόσφατα παραδείγματα οι βόμβες με απεμπλουτισμένο ουράνιο στη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ. Αρα ποιος τους νομιμοποιεί να διακηρύσσουν την αγωνία τους για την ειρήνη στον πλανήτη; Πέρα από αυτό ας θυμηθούμε ότι το δικτατορικό καθεστώς του Πακιστάν και η χώρα δορυφόρος τους (Ισραήλ) διαθέτουν με τη δική τους βοήθεια πυρηνικά εργοστάσια (και πυρηνικά όπλα) και επίσης ετοιμάζουν να βάλουν στο κλαμπ και τη χώρα των χασάπηδων στρατηγών, την Τουρκία. Στις μέρες μας η υποκρισία περισσεύει.

ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ

Πριν από 14 χρόνια, όταν πρωτοξεκινούσε η στήλη, είχε αναδείξει, κάτι που εξακολουθεί να κάνει σε κάθε ευκαιρία, το ζήτημα με τα αγροχημικά. Η κατάχρησή τους έχει σαν αποτέλεσμα να τρώμε δηλητηριασμένα τρόφιμα. Τότε είχαμε δεχτεί επιθέσεις και κριτική για δήθεν υπερβολές. Σήμερα η συζήτηση έχει γενικευτεί και μια σειρά επιστημονικών ερευνών συσχετίζει πλέον άμεσα μορφές του καρκίνου με τα αγροχημικά.

Παρά όμως το SOS από την επιστημονική κοινότητα, η κατάσταση όχι απλά δε βελτιώνεται, αλλά χειροτερεύει. Οι αγρότες είναι αποκομμένοι από τους επιστήμονες γεωτεχνικούς, επειδή αν και αγροτική χώρα, οι ηγεσίες του δικομματισμού φρόντισαν να αποψιλώσουν τις αντίστοιχες υπηρεσίες από την περιφέρεια εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των πολυεθνικών σε βάρος των αγροτών και της υγείας των καταναλωτών.

ΚΑΙ ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Στο δεύτερο τόμο της τρίτομης συλλογικής εργασίας που την επιμέλεια υπογράφουν οι πανεπιστημιακοί Φ. Παπαηλιού, Γ. Ξανθάκου και Σ. Χατζηχρήστου που πρόσφατα κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις «Ατραπός», συμπεριλαμβάνονται σειρά κειμένων που αναφέρονται στην περιβαλλοντική εκπαίδευση. Πρόκειται για άκρως ενδιαφέρουσες έρευνες που σχετίζονται κυρίως με τις γνώσεις, τις στάσεις, τις αξίες και τις συμπεριφορές των μαθητών σε περιβαλλοντικά ζητήματα. Αν και η ΠΕ παραμένει ο φτωχός συγγενής της Παιδείας, η έρευνα συνεχίζεται και εμπλουτίζεται ακτινοσκοπώντας την πενία και στον τομέα αυτό. Κατά τα άλλα η υπουργός Παιδείας θεωρώντας ότι ανακάλυψε την Αμερική διαφημίζει ως μοναδική θεραπεία στο δοβλέτι της την αξιολόγηση, παράλληλα με την επαναφορά των «επιθεωρητών», οι οποίοι θα επιβάλλουν την τάξη και την ηθική! Και για το μόνο που δε μιλούν οι ανεκδοτολογικού τύπου επιτροπές «σοφών» είναι οι παρεχόμενες γνώσεις και κυρίως το μέλλον της νέας γενιάς.