Ο Αμερικανός Πρόεδρος διαβεβαίωνε πριν μερικές μέρες από το Γουέστ Πόιντ, ότι «το μέλλον ανήκει στην ελευθερία και δε θα εγκαταλείψουμε τον αγώνα ώσπου η υπόσχεση της ελευθερίας να φθάσει σε όλους τους λαούς και σε όλα τα έθνη». Την ίδια μέρα που γίνονταν οι δηλώσεις, η «ελευθερία» αυτή δολοφονούσε 85 στο Ιράκ, 50 στο νότιο Αφγανιστάν και τουλάχιστον άλλους 8 αθώους, εξαθλιωμένους πολίτες στην Καμπούλ, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται σε εκατοντάδες.

Τώρα, αν οι Αμερικανοβρετανοί δεν είναι υποχρεωμένοι να λογοδοτούν σε κανέναν, ούτε καν στον ΟΗΕ για το σκοπό και τα θύματα των επιχειρήσεων αυτών, δεν έχει και τόσο σημασία. Σημασία έχει ότι η «ελευθερία» και ο «εκδημοκρατισμός» της ευρύτερης Μέσης Ανατολής «made in USA, NATO & EU» είναι στο Αφγανιστάν πια γεγονός. Ακόμα από το 2002, και συγκεκριμένα από τις 15 του Γενάρη, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε τη συμμετοχή της χώρας «εξ αρχής» στη λεγόμενη Ειρηνευτική Δύναμη ISAF που από το 2003 πέρασε και τυπικά υπό την πλήρη διοίκηση του ΝΑΤΟ, σηματοδοτώντας έτσι την πρώτη επιχείρηση του «νέου στρατηγικού δόγματος του ΝΑΤΟ» για δράση «εκτός των ορίων της συμμαχίας».

Από τα διαθέσιμα όμως στοιχεία φαίνεται ότι η άμεση εμπλοκή της Ελλάδας στο Αφγανιστάν ούτε «συμβολική» και ούτε «ανθρωπιστική» μπορεί να χαρακτηριστεί όπως παλιότερα ισχυριζόταν το ΠΑΣΟΚ και τώρα η Νέα Δημοκρατία. Συγκεκριμένα, οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις συμμετέχουν αυτή την ώρα τουλάχιστον με ένα λόχο μηχανικού 122 ατόμων, με 44 άτομα σε στρατιωτική ιατρονοσηλευτική μονάδα, με 13 άτομα σε διάφορες διοικητικές θέσεις της ISAF, με 56 στρατιωτικά οχήματα και τουλάχιστον ένα στρατιωτικό C-130. Σ' αυτά πρέπει να προστεθούν και άλλα 39 άτομα που είχαν διατεθεί για το αεροδρόμιο της Καμπούλ την εποχή 2005-2006, που την ευθύνη για τη διοίκησή του είχε η Ελλάδα και που δεν είναι γνωστό αν επέστρεψαν.

Επιπλέον, η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί να στείλει άλλα 90 άτομα για την ενίσχυση του στρατηγείου της ISAF. Η ελληνική όμως εμπλοκή επεκτείνεται και στην κάλυψη μιας από τις 9 Περιφερειακές Ομάδες Ανασυγκρότησης, όπως λέγονται, που δημιουργήθηκαν για να επεκταθεί η δράση του ΝΑΤΟ και εκτός Καμπούλ «μέσω έργων ανοικοδόμησης και επαφών με τοπικούς παράγοντες» (εξαγοράς δηλαδή), τη δημιουργία μικρών «προτεκτοράτων-καντονιών» αλλά και την εμπλοκή στις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις σειράς «προθύμων» που ακόμα δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ.

Το ΝΑΤΟ «εμπιστεύτηκε» μια τέτοια Ομάδα Περιφερειακής Ανασυγκρότησης στην Ελλάδα, που έχει προχωρήσει στη διάθεση στρατιωτικής ιατρονοσηλευτικής μονάδας και στην οποία «προθυμοποιήθηκαν» να συμμετέχουν ακόμα οι Αλβανία, Κροατία και ΠΓΔΜ. Να γιατί τα πρόσφατα αιματηρά γεγονότα στην Καμπούλ ενοχοποιούν όχι μόνο τα αμερικανικά στρατεύματα, όχι μόνο το ΝΑΤΟ και την ΕΕ «γενικώς» αλλά και εκείνες τις κυβερνήσεις και πολιτικές δυνάμεις που παραπλανούν τους εργαζόμενους, που στήριξαν και εξακολουθούν να στηρίζουν οικονομικά και πολιτικά, πέρα από τη στρατιωτική συμμετοχή, την απαράδεκτη αυτή κατάσταση. Χρειάζεται να ενταθούν οι αγώνες για την άμεση απόσυρση των ελληνικών, ΝΑΤΟικών και άλλων ξένων στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και να πληρώσει ακριβά η ελληνική κυβέρνηση την οποιαδήποτε προσπάθεια διαιώνισης και όξυνσης της κατάστασης αυτής με νέες δυνάμεις του ΝΑΤΟ στο νότιο Αφγανιστάν και νέες σχετικές αποφάσεις του ΣΑ, του οποίου μη μόνιμο μέλος είναι η Ελλάδα.