Η Σοφία Σπυράτου με «οδηγό» το καβαφικό ποίημα «Εν τω μηνί Αθύρ» (ο αιγυπτιακός μήνας του έρωτα και του θανάτου), περιδιάβηκε το αρχαίο νεκροταφείο του Κεραμεικού, «αγγίζοντας» με το βλέμμα της τα αριστουργηματικά γλυπτά, τις ανάγλυφες επιτύμβιες στήλες, τα ταφικά επιγράμματα, με τα οποία οι αρχαίοι γλύπτες απαθανάτισαν πολυθρήνητους νεκρούς. Μάνες, παιδιά, εφήβους, παρθένες, ερωτευμένα ζευγάρια, πολεμιστές πάνω στον ανθό και το κάλλος της νιότης. Αφησε τη γυναικεία και καλλιτεχνική ευαισθησία της να νιώσει την «ψυχή», «πνοή», «ζωντάνια» και την αέναη «κίνηση» που κρύβουν τα αρχαία γλυπτά. Κι από αυτήν την περιήγηση «σμίλεψε» μια άκρως αισθαντική και υποβλητική σύνθεση ποιητικού λόγου, μουσικής, όρχησης του Χορού (όπως στο αρχαίο δράμα) και χορού. Εξοχου χορού - αρμονικό κράμα στοιχείων του κλασικού και σύγχρονου χορού και λαϊκών μοτίβων. Ομόψυχοι συντελεστές αυτής της σημαντικής δημιουργίας οι: Αλκίνοος Ιωαννίδης (αυτή η πρωτότυπη μουσική του τον οδηγεί σε υψηλότερο συνθετικό επίπεδο), Χρήστος Μπουλώτης (ποιητική απόδοση των επιγραμμάτων), Κωνσταντίνος Ζαμάνης (θαυμάσια κοστούμια και αντικείμενα), Σάκης Μπιρμπίλης (φωτισμοί), οι εξαιρετικοί σολίστες χορευτές, οι ηθοποιοί του Χορού και η 11μελής ζωντανή ορχήστρα.