Κώστας Βασιλόπουλος, ετών 38, εργάτης στην ντοματοβιομηχανία «ΚΥΚΝΟΣ», στα Σαβάλια Ηλείας. Τον Αύγουστο του 2001, την ώρα του μεροκάματου (λίγο πριν τη λήξη της απογευματινής βάρδιας), κατέρρευσε. Σύμφωνα με την έκθεση του ιατροδικαστή, ο θάνατός του προήλθε από «έμφραγμα του μυοκαρδίου». Νίνα Καρυπίδου, ετών 48, μητέρα δύο παιδιών, εργάτρια στο καπνεργοστάσιο της «ΣΟΚΟΤΑΜΠ», στο Κιλκίς. Τον Ιούλη του 2006, την ώρα του μεροκάματου (λίγο πριν τη λήξη της απογευματινής βάρδιας», κατέρρευσε. Διακομίστηκε στο Νοσοκομείο «Γ. Παπανικολάου» με ανακοπή καρδιάς και κατέληξε μετά από μια βδομάδα.

Από την «ξερή» παράθεση των παραπάνω στοιχείων προκύπτει αβίαστα η ταυτότητα των δύο περιπτώσεων. Οποιος έχει διαβεί το ...κατώφλι αυτών των εργοστασίων - κατέργων δεν μπορεί να σταθεί ούτε λεπτό. Η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική, καθώς είναι γεμάτη από έντονες μυρωδιές, ατμούς, υγρασία που κόβει την ανάσα και σε συνδυασμό με τις εξωτερικές υψηλές θερμοκρασίες - στο εσωτερικό αγγίζουν τους 60 βαθμούς Κελσίου - προκαλούν δυσφορία και αδυναμία. Την εποχή, μάλιστα, που η παραγωγή είναι αυξημένη, τα ωράρια διαμορφώνονται σύμφωνα με τις ανάγκες του εργοστασίου και όχι την ανθρώπινη αντοχή.

Οι λέξεις «υγιεινή» και «ασφάλεια» δεν υπάρχουν στο λεξικό των κεφαλαιοκρατών, πόσο μάλλον στα εργοστάσιά τους. Οι Επιθεωρήσεις Εργασίας και λοιπές αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες αποτελούν ...ψιλά γράμματα. Η απύθμενη και ωμή ειρωνεία των δολοφόνων των εργατών έγκειται στο γεγονός ότι στην περίπτωση της «ΚΥΚΝΟΣ» προστέθηκε τότε - και για λίγους μήνες - ένα δεκάλεπτο διάλειμμα επιπλέον. Ενώ σε αυτή της «ΣΟΚΟΤΑΜΠ» επιτράπηκε σε ώρα εκτός του προβλεπόμενου μισάωρου διαλείμματος, οι εργάτριες να μπορούν να πηγαίνουν για νερό...