Ακουγόταν μέσα στη νύχτα «σας μιλάει η φωνή του ΕΑΜ». Οσοι καταλάβαιναν έτρεχαν στα παράθυρα για ν' ακούσουν τη συνέχεια. Τα φώτα έσβηναν. Κι εμείς οι μικροί που δεν ξέραμε τι ακριβώς ήτανε το ΕΑΜ και μας φόβιζαν τα σβησμένα τα φώτα κρύβαμε τα κεφάλια μας κάτω από τις κουβέρτες και προσπαθούσαμε να φανταστούμε πώς θα ήτανε αυτοί που μέσα στη νύχτα μάς φώναζαν να «προσέξουμε» για να μας μιλήσουν. Λέγαμε πως δεν πρέπει να είναι σαν εμάς. Η κυρία Κωστούλα μάλιστα, η παραμυθατζού της γειτονιάς, έλεγε πως «αυτοί» δεν είναι σαν εμάς, είναι «άλλοι άνθρωποι» και τόνιζε το «άλλοι», αφήνοντας να εννοηθεί πως εμείς οι υπόλοιποι που σβήναμε τα φώτα και κρύβαμε τα κεφάλια μας κάτω από τις κουβέρτες δεν μπορούσαμε να τους φτάσουμε ούτε «στο μπόι ούτε στην αποκοτιά».

Οσο για τα «παραμύθια», τα κατάργησε η ίδια η Ιστορία, και τη θέση τους την πήρανε οι βόμβες του Ισραήλ που πέφτουνε τη νύχτα στη Βηρυτό, οι φωνές των παιδιών που κυνηγούνε με τις σφεντόνες στο χέρι τους «ελευθερωτές» εχθρούς, οι βρυχηθμοί του G8, οι δηλώσεις του Μπους που αφορούν την Ειρήνη. Και δω ακριβώς είναι το θέμα: Τι θα κάνουμε εμείς που τώρα είμαστε οι «άλλοι», τι θα πούμε σ' αυτούς που περιμένουν να μας ακούσουν; Τι θα πούμε στα παιδιά που τώρα δε φοβούνται και δεν κρύβουν τα κεφάλια τους κάτω από τις κουβέρτες, γιατί τώρα τρέχουν τα βράδια στους δρόμους με τα ποδήλατα, ρουφάνε αφρισμένους καφέδες που λέγονται cappuccino freddo, espresso και frappe, με πολύχρωμα καλαμάκια και κανείς δεν τους έχει μιλήσει για το ΕΑΜ, μόνο για την μπάλα τούς μιλούν και τα βιβλία τους είναι γεμάτα με ανούσιους ηρωισμούς και βίους αγίων; Κι ακόμα, τι θα πούμε στους μεγάλους που ούτε «προσέχουν», ούτε ακούν, μόνο σωπαίνουν και η σιωπή τους είναι εκκωφαντική, γι' αυτό και μέσα στη «φλυαρία» της δεν ακούνε ούτε τα κανόνια, ούτε τις ρουκέτες, μιλούνε ωστόσο για «αυτοσυγκράτηση» και συνέρχονται πότε πότε, για να διαδηλώσουν την αγάπη τους για την Ειρήνη.

Κι όμως είναι απλό. Μα πολύ απλό. Αρκεί να βρούμε την παλιά μας φωνή που κομμάτιαζε τη νύχτα και ζητούσε την Προσοχή μας για ν' ακούσουμε. Να τους πούμε, λοιπόν. Προσοχή μη μετατρέψετε, κι αυτή φορά, τον πόλεμο σε τηλεοπτικό θέαμα. Μην κρύψετε, κι αυτή τη φορά, τις αιτίες πίσω από ψευτοαναλύσεις και στημένες ερμηνείες. Προσοχή, προσοχή μην ανοίξετε, κι αυτή φορά, τα λιμάνια μας στα ειρηνοφόρα βαπόρια των εισβολέων. Προσοχή, προσοχή μην κρύψετε, κι αυτή τη φορά, την αλήθεια και τα ονόματα των πραγματικών ενόχων. Εμείς δε σκοπεύουμε να κρύψουμε τα κεφάλια κάτω από τις κουβέρτες. Προσοχή, προσοχή!