Ελαχε σε μας, τις γενιές των δυο παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών πολέμων, των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, των λαϊκών εξεγέρσεων και των κοινωνικών επαναστάσεων. Ελαχε σε μας, τις τραγικές γενιές του εικοστού αιώνα, του ανυπέρβλητου συνεχούς ακάθιστου αγώνα για λαϊκές δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, για κοινωνική δικαιοσύνη και πρόοδο. Ελαχε σε μας, στη δύση ενός αιώνα και στην ανατολή ενός καινούριου, να μετρήσουμε τη μέχρι τώρα περπατησιά μας, να κοιτάξουμε το δισάκι μας και να αναλογιστούμε εκείνα που πράξαμε και εκείνα που δεν πράξαμε. Κοιτάμε στο βάθος του ορίζοντα προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε τα σήματα των επερχόμενων νέων καιρών και να ετοιμάσουμε τα έχει μας, κόντρα σε ό,τι υποδουλώνει το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή του ανθρώπου.

Με τη λέξη «παγκοσμιοποίηση» εννοούν να εκμαυλίσουν την πανανθρώπινη συνείδηση σε μια τρέχουσα ελευθεριότητα που ικανοποιεί τα πλέον ποταπά ένστικτα του ανθρώπου. Αναγκαιότητα κι ελευθερία , αυτές οι δύο πανάρχαιες λέξεις της ελληνικής διαλεκτικής, φέρονται ως αντίπαλες έννοιες στο κυνήγι του πλουτισμού και της αυτοϊκανοποίητης μωροφιλοδοξίας. Λέξεις όπως «θρησκεία», «πατρίδα», «οικογένεια», «έθνος» που αποτέλεσαν την ιδεολογική λυδία λίθο των λαών και δικαιολόγησαν τους πιο φονικούς πολέμους της ιστορίας, επιχειρείται να πεταχτούν στα άχρηστα από εκείνους ακριβώς, που τις χρησιμοποίησαν ως το όπιο της κυριαρχίας τους.

Μαχήτριες και μαχητές της ελευθερίας και της ειρήνης , όλες αυτές οι διαπιστώσεις αποτελούν ένα εντελώς γενικό πλαίσιο αρχών από το οποίο εκπορεύονται οι σκέψεις μας για κάθε λογής επιμέρους ουσιώδη προβλήματα. Αυτό είναι το θεωρητικό φιλοσοφικό μας έρμα. Με αυτό συμπορευόμαστε στο δικαίωμα της ανθρώπινης καταξίωσης. Από αυτό αντλούμε τη δύναμη του αγώνα μας να αντιμετωπίσουμε όρθιοι και με σταθερή θέληση την επερχόμενη θύελλα.