Στις 9 Μάη 1936 γίνεται η γενική απεργία στη φτωχομάνα Θεσσαλονίκη. Ο στρατός πυροβολεί άοπλους εργάτες: 12 νεκροί, 300 τραυματίες ήταν το αποτέλεσμα της αιματοβαμμένης διαδήλωσης. Οι αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις του ΚΚΕ, οι προτάσεις του στις άλλες πολιτικές δυνάμεις, για τη συγκρότηση δημοκρατικού αντιφασιστικού Λαϊκού Μετώπου, έχουν πέσει στο κενό. Στις 4 Αυγούστου 1936 - σε μια ατμόσφαιρα απόλυτης τρομοκρατίας (απαγορεύονται οι δημόσιες συγκεντρώσεις - λογοκρίνονται οι εφημερίδες) - έγινε η δικτατορία του Μεταξά. Τη στήριζε όλο το αστικό κατεστημένο μαζί με τον τότε βασιλιά Γεώργιο το Β΄. «Ο Μεταξάς, Μεγαλειότατε δε θα εδύνατο ούτε το δακτυλάκι του να κινήσει αν δεν το θέλατε εσείς», αναφέρει ο Παπαναστασίου, απευθυνόμενος στον βασιλιά... «Μέσα στα πλαίσια του παρόντος καθεστώτος αρχίζουν οι εξορίες των κομμουνιστών. Οι "κοινωνικές δημαγωγίες", οι αγύρτικες θεατρικές παραστάσεις, θύμιζαν από κάθε άποψη, τα καθεστώτα Μουσολίνι, Χίτλερ: "Ποιοι οι σκοποί της οργανώσεως; Βασιλεύς! Βασιλεύς! Πατρίς! Θρησκεία! Οικογένεια! Η αναγέννησις της Ελλάδος και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου! Το τελευταίο το υπογραμμίζω διότι αποτελεί την εγγύησιν, τον άγρυπνο φύλακα των υπολοίπων!! Οταν δεν υπάρχει το καθεστώς της 4ης Αυγούστου είδατε σε ποια βάραθρα εκύλησαν η Μοναρχία, η Θρησκεία, η Πατρίς, η Οικογένεια, όλα!!!!», έγραφε ο Μεταξάς θυμίζοντας αργότερα τις ασυναρτησίες του Παπαδόπουλου της χούντας των συνταγματαρχών.

Η φασιστική συμμορία του Μεταξά έστελνε χιλιάδες κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές στα νησιά: Κέρκυρα, Αίγινα, Φολέγανδρο, Ανάφη, Γαύδο, Αγιο Ευστράτιο. Στην Ακροναυπλία η αστυνομοκρατική - στρατιωτική δικτατορία του Μεταξά έκλεινε τους κομμουνιστές (1937). Την άνοιξη του 1941 υπήρχαν 625 κρατούμενοι. Το καθεστώς αφού τους βασανίζει, τους παραδίδει με πρωτόκολλο παραδόσεως στους χιτλερογερμανούς κατακτητές!!!! Στις 30/12/1942: Στο στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» στη Θεσσαλονίκη, εκτελούνται απ' τους Γερμανούς, 45 κομμουνιστές - εξόριστοι απ' την εποχή της μεταξικής δικτατορίας. Αποκορύφωμα ήταν η εκτέλεση των 200 της Πρωτομαγιάς 1944, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. (Είχαν μεταφερθεί οι 625 κομμουνιστές δεσμώτες Ακροναυπλιώτες στις φυλακές της Λάρισας - Χαϊδαρίου κλπ.): «Ακροναυπλία, Ακροναυπλία/ μεσ' στου φασισμού τη βία/ δε σε λύγισεν η πείνα/ δε σε ρήμαξε η φωτιά». (Ποίηση: Νίκος Παπαπερικλής).

Ο Νίκος Μπελογιάννης στο βιβλίο του: «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα», γράφει για τη βασιλομεταξική δικτατορία: «Η μοναρχοφασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου εκφράζει τη θέληση της αστοτσιφλικάδικης πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, της μοναρχίας, του ξένου κεφαλαίου. Θέλουν να πνίξουν τη λαϊκή θέληση, που απειλούσε την κυριαρχία τους. Να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Βασική αιτία που κατάφερε να επιβληθεί η δικτατορία στάθηκε η υποστήριξη που βρήκε - ενεργητική είτε παθητική - στα αστικά κόμματα (...) Οι πολιτικοί αρχηγοί των "Φιλελεύθερων", "Προοδευτικών", "Λαϊκών", "Εργατο-αγροτικών" κλπ. κομμάτων δώσανε ψήφο ανοχής στο Μεταξά. Κι όταν κηρύχτηκε η δικτατορία δεν αντέδρασαν καθόλου». Το καθεστώς Μεταξά κράτησε τέσσερα χρόνια. Κατέρρευσε μετά την εισβολή στην Ελλάδα των Γερμανοϊταλών.