Για μία μόνο διανυκτέρευση σ' ένα δίκλινο δωμάτιο, ο μεγαλοξενοδόχος της Αττικής μπορεί να εισπράξει αυτήν την περίοδο από 140 («Λήδρα Μάριοτ») μέχρι και 430 ευρώ («Αστέρας» Βουλιαγμένης). Σε ένα μήνα δηλαδή, συγκεντρώνει εισπράξεις - για ένα μόνο δωμάτιο - από 4.200 μέχρι 12.900 ευρώ! Την ίδια στιγμή, τα χρήματα με τα οποία αμείβεται ένας ξενοδοχοϋπάλληλος για ίσο αριθμό εργάσιμων ημερών ξεκινούν από 728 (με βάση τη σύμβαση), ενώ - όπως εξηγούν συνδικαλιστές του κλάδου - για να ξεπεράσουν τα 1.000 ευρώ, χρειάζονται τουλάχιστον 20 χρόνια δουλιάς...

Σύμφωνα με έρευνα της Hellastat που δημοσιεύτηκε στον Τύπο το Φλεβάρη του 2006, «οι μεγάλοι ξενοδοχειακοί όμιλοι εμφανίζουν (σ.σ. για το 2004) κέρδη ύψους 21,36 εκ. ευρώ έναντι 2,49 εκ. το 2003...» Δηλαδή, μέσα σ' ένα χρόνο καταγράφεται ένα άλμα κερδοφορίας κατά 758%..!

Τα υπερκέρδη των μεγαλοξενοδόχων έρχονται ως αποτέλεσμα των μεθόδων έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων του κλάδου. Αλλωστε, πρόκειται για έναν κλάδο που επανειλημμένα έχει λειτουργήσει ως «πιλότος» για την εφαρμογή «νέων» εργασιακών σχέσεων και συνθηκών, όπως γίνεται πχ. με τις «συμβάσεις μιας μέρας».

«Μπορεί για παράδειγμα ένας ξενοδόχος να προσλαμβάνει μερικές μόνο καμαριέρες ως μόνιμες, κι οι υπόλοιπες να είναι διαρκώς με ένα τηλέφωνο στο χέρι, περιμένοντας να μάθουν αν και για πόσες ώρες θα έχουν δουλιά την επόμενη μέρα. Παίρνουν τηλέφωνο το βράδυ μια εργαζόμενη και της λένε "στις 11 αύριο το πρωί έλα για δουλιά". Ή την παίρνουν στις 8 το πρωί και της λένε "έλα για δουλιά σε 2 ώρες", ή την ειδοποιούν την προηγούμενη μέρα και επειδή πέφτει η πληρότητα, την παίρνουν τελευταία στιγμή για να της πουν να μην έρθει...», σημειώνει στον «Ρ» ο Μπάμπης Ντότσικας, μέλος της διοίκησης του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αθήνας και του Σωματείου Εργαζομένων στο «Λήδρα Μάριοτ».

Σε παλιότερη συνέντευξη Τύπου, ο Σύνδεσμος είχε επισημάνει ότι οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι του κλάδου υπολογίζονται περίπου σε 3.000 από τους οποίους, το 50% απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με συμβάσεις μιας μέρας, με εργολαβίες, με ενοικιασμένη εργασία. «Οι ετήσιες αποδοχές αυτών των εργαζομένων είναι το 1/2 ή και το 1/3 των σταθερά απασχολούμενων εργαζομένων. Είναι διαρκώς στην αναζήτηση της επιβίωσης».

Πληθαίνουν όλο και περισσότερο οι αυθαίρετες ή ...«οικειοθελείς» απολύσεις. Μόλις μέσα σε ένα διήμερο (31/5 - 1/6/2006) η διεύθυνση του «ATHENS PLAZA», πέταξε στο δρόμο 7 εργαζόμενους, επικαλούμενη «οικονομικούς λόγους». Στον «ΑΣΤΕΡΑ» της Βουλιαγμένης το τελευταίο διάστημα καταγράφονται πάνω από 250 «οικειοθελείς αποχωρήσεις», μετά την αλλαγή στο management της επιχείρησης. Είναι τέτοιο το θράσος των ξενοδόχων που - όπως εξηγεί ο συνδικαλιστής - ισχυρίζονται ότι «το 65% των κερδών τους αποτελεί "εργατικό κόστος"...» και ουσιαστικά έτσι προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αυθαιρεσία τους!

Λόγω θερινής περιόδου, οι μεγαλοξενοδόχοι καταφεύγουν στους γνωστούς ισχυρισμούς «πιεζόμαστε λόγω περιόδου, έχουμε πολλή δουλιά». Ετσι σε πολλές περιπτώσεις η εργοδοσία επιβάλλει τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» παρακάμπτοντας ακόμα και τον αντιδραστικό νόμο τον οποίο ψήφισε η Νέα Δημοκρατία, πέρυσι το καλοκαίρι (πρόκειται για το Ν. 3385/05 που επικύρωσε η ελληνική Βουλή στις 26 Ιούλη του 2005) αξιοποιώντας ανάλογο νόμο του ΠΑΣΟΚ. Με συνέπεια οι εργαζόμενοι να παίρνουν ρεπό μόνο όταν δεν τους ...χρειάζεται ο εργοδότης, δηλαδή να δουλεύουν με εξαντλητικούς ρυθμούς, χωρίς ανάπαυλα, να συσσωρεύεται κόπωση αλλά και να αυξάνεται ο κίνδυνος για πρόκληση εργατικών «ατυχημάτων». Αυξάνεται η συχνότητα έκθεσης σε βλαπτικούς παράγοντες, πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες να νοσήσει κανείς από επαγγελματικές ασθένειες. Στις καμαριέρες εντοπίζονται συχνά προβλήματα στη μέση. Η επαφή με χημικά - απορρυπαντικά μπορεί να προκαλέσει στους λαντζέρηδες δερματολογικούς ερεθισμούς ή ακόμα και αναπνευστικά προβλήματα. Η συχνή αλλαγή θερμοκρασίας με τη μετακίνηση μέσα και έξω από κλιματιζόμενους χώρους (αλλά και ψυγεία) επιδρά αρνητικά στην υγεία των μαγείρων και άλλων ειδικοτήτων.

Η εντατικοποίηση και η πολυαπασχόληση στα ξενοδοχεία αποτελούν καθεστώς. «Για παράδειγμα, σε κεντρικό ξενοδοχείο στο Σύνταγμα, ο εργοδότης μπορεί να δίνει στην καμαριέρα να καθαρίσει 18 με 20 δωμάτια σε μια μέρα και μετά να τη βγάζει με το λάστιχο να πλένει το δρόμο και μετά να τη στέλνει και στα πλυντήρια...» Κι αυτό όταν υπολογίζεται ότι με φυσιολογικούς ρυθμούς ένας εργαζόμενος μπορεί να τακτοποιήσει και να καθαρίσει δέκα περίπου δωμάτια. Οι εντατικοί ρυθμοί οδηγούν σε μικρο-ατυχήματα (π.χ. πέσιμο από σκάλα, κάψιμο ή κόψιμο στην κουζίνα) των οποίων τις συνέπειες κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει με σιγουριά.