Είναι πράγματι στο στόχαστρο των ΗΠΑ και ο Φιντέλ και η Κούβα τα τελευταία 40 χρόνια συνέχεια. Παρ' όλα αυτά, η ακτινοβολία της χώρας αυτής και παγκόσμια αλλά και ιδιαίτερα στη Νότια Αμερική εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα έντονη. Και μάλιστα όχι μόνο στις καρδιές των λαών αλλά πολλές φορές και στα διεθνή φόρα, στον ΟΗΕ για παράδειγμα, η φωνή της Κούβας εξακολουθεί να ακούγεται πολύ δυσανάλογα σε σχέση με το μέγεθός της και τον πληθυσμό μιας μικρής χώρας.

Το καλύτερο σχόλιο γι' αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Κούβα το έχει δώσει σε ανύποπτη στιγμή ένας από αυτούς που υπογράφουν τη διακήρυξη, ο Εντουάρτο Γκαλεάνο, ένας γνωστός Ουρουγουανός συγγραφέας. Γράφοντας ένα πράγματι ανύποπτο βιβλίο για την ιστορία των μουντιάλ και τη σχέση τους με την πολιτική, έκλεινε κάθε μουντιάλ με ένα πολιτικό σχόλιο. Κάθε μουντιάλ προφανώς βρισκόταν σε μια διαφορετική πολιτική ατμόσφαιρα. Για να δείξει όμως αυτό το συνεχόμενο μπαράζ επιθέσεων σε βάρος της Κούβας, σε κάθε ένα από τα κεφάλαια έκλεινε μονότονα την αφήγησή του λέγοντας το εξής: «Εγκυροι κύκλοι των Κουβανών στο Μαϊάμι αναγγέλλουν ότι η πτώση του καθεστώτος του Φιντέλ Κάστρο είναι θέμα ημερών». Αυτοί οι ευσεβείς πόθοι λοιπόν που είναι παρόντες τα τελευταία 40 χρόνια νομίζω ότι δε θα επιβεβαιωθούν ούτε αυτή τη στιγμή.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση παίζει ένα ρόλο Πόντιου Πιλάτου. Ναι μεν δεν ακολουθεί το εμπορικό εμπάργκο που έχουν επιβάλει τα τελευταία 40 χρόνια οι ΗΠΑ, επιτρέπει στις επιχειρήσεις να έχουν κάποιου είδους επαφές, σε πολιτικό επίπεδο όμως πράγματι φαίνεται να στηρίζει την προσπάθεια απομόνωσης της σοσιαλιστικής Κούβας.

Νομίζω, λοιπόν, ότι αυθόρμητα ο μέσος Ελληνας, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις, βλέπει σε ένα λαό περικυκλωμένο, όπως είναι ο λαός της Κούβας, αναλογίες με τη δική του ιστορική περίπτωση. Και δε νομίζω να υπάρχουν πάρα πολλοί από εμάς τους Ελληνες που είναι με τους Αμερικανούς εναντίον της Κούβας και όχι το αντίθετο αυτήν την ιστορική στιγμή.