Ενα «κειμήλιο» της μετεπαναστατικής ελληνικής δραματουργίας, τον «Φιάκα» του σαμιώτικης καταγωγής, Κωνσταντινουπολίτη λόγιου, δασκάλου, «αγαπώμενου υπό πάντων διά την αγαθότητα αυτού», και ερασιτέχνη δραματουργού Δημοσθένη Κ. Μισιτζή, ανέβασε ο πολύ καλά «ασκημένος» - ως προς το λόγο και το ήθος τους - με παλιά δραματουργικά και λογοτεχνικά κείμενα Τάκης Χρυσικάκος. Με την ευφρόσυνη παράστασή του, λιτότατων σκηνογραφικών μέσων, αλλά εμπλουτισμένη με μουσικά ιντερμέδια - εύστοχες επιλογές σμυρναίικων και γενικότερα μικρασιατικής παράδοσης τραγούδια από τον μουσικολόγο Λάμπρο Λιάβα, ανέδειξε τις μακραίωνες, λαϊκής γέννας, ρίζες της κωμωδίας του Μισιτζή, τη χάρη, τη σοφία, αλλά και τη διαχρονική δύναμή της να καυτηριάσει της κοινωνίας και των ανθρώπων λογής λογής κακά. Στη συγκεκριμένη κωμωδία, τη μωροφιλοδοξία, την ανοησία, την αμορφωσιά και ξενομανία των εύπορων μικροαστών που πιάνονται στη φάκα αετονύχηδων, εκ συστήματος μεταμφιεσμένους, επίπλαστους, «φτιαγμένους» να εμφανίζονται ως «κοσμοπολίτες», «μεγαλώνυμοι», «αριστοκράτες», «πλούσιοι» και «πολύφερνοι», πλην παρασιτικοί, άφραγκοι και καταχρεωμένοι απατεώνες. Τέτοιος είναι ο κεντρικός «ήρωας» του έργου, Χαρίλαος Πλουτίδης, ή Χαράλαμπος Πεταλούδας, ή Φιάκας. Συμβολικά και τα τρία ονόματά του και φως φανάρι η μεσαιωνική ρίζα του Φιάκα - προέρχεται από το φτιάνω, φτιάχνω, φκιάνω. Φτιασιδωμένος απατεώνας ο Φιάκας, καταχρεωμένος και κυνηγημένος από δανειστές και εμπόρους, χρωστώντας κι ενός χρόνου μηνιάτικα στο δούλο του Γιάννη, μην έχοντας άλλη λύση, παρασταίνοντας το γερμανοθραφή, συγγενή αριστοκρατών διπλωμάτη, μηχανεύεται να παντρευτεί την ανόητη Ευανθία για να βάλει στο χέρι την προίκα της. Εκείνη από μωροφιλοδοξία να γίνει αριστοκράτισσα χάφτει όλα τα ψέματά του και για να μη χάσει το «τεφαρίκι» δέχεται να παντρευτεί άρον άρον και κρυφά, δίνοντας ένα γερό ποσό για το γαμπριάτικο κοστούμι. Ομως, καθώς η απάτη «έχει κοντά ποδάρια», ο «φκιαχτός» αριστοκράτης αποκαλύπτεται, συλλαμβάνεται και εκείνη παίρνει το μάθημά της. Ο χυμώδης, σαρκαστικός, σύνθετος γλωσσικά λόγος του Μισιτζή - ψευτοκαθαρευουσιάνικα κομψεπίκομψος και πηγαία λαϊκός - και η κωμικότητα των προσώπων, με την καθοδήγηση του Τ. Χρυσικάκου, υπηρετήθηκαν απόλυτα όχι μόνο από τον ίδιο στο ρόλο του Φιάκα, αλλά και από την Μίρκα Καλατζοπούλου (πληθωρικά λαϊκή Φρόσω) και την Νικολέττα Βλαβιανού (Ευανθία). Την παράσταση, όμως, ερμηνευτικά «έκλεψε» ο Κώστας Φλωκατούλας, με τη σπαρταριστή, καραγκιόζικης σπιρτάδας ερμηνεία του (υπηρέτης Γιάννης).