Πρωί Δευτέρας χτύπησαν τα κουδούνια και οι αυλές των σχολείων γέμισαν από τις φωνές των μαθητών. Ακολούθησε ο καθιερωμένος ...αγιασμός (σ.σ. άραγε. σε ποια άλλη χώρα συμβαίνει κάτι παρόμοιο;) και μοιράστηκαν τα νέα βιβλία (σ.σ. που πολλά από αυτά με τις αμερικανιές τους μας πάνε χρόνια πίσω). Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία και αρμοδιότητα άλλων συναδέλφων. Να μην ξεχάσουμε, όμως, να αναφέρουμε και τους συνήθεις επισήμους. Υπουργούς, βο(υ)λευτές, νομάρχες, δημάρχους και τα λοιπά μέλη του δικομματικού θιάσου, που ενόψει εκλογών και στην οσμή της τηλεοπτικής προβολής έσπευσαν να προβάλουν τα καρφιτσωμένα τους χαμόγελα και να τζογάρουν σε υποσχέσεις και δεκάρικους για τη σύνδεση του μέλλοντος της χώρας με τη νεολαία! Μέχρι και ο τέως Κοκκαλικός μπασκετμπολίστας, με την ιδιότητα του υποψήφιου δημάρχου παραβρέθηκε σ' ένα σχολείο του Πειραιά για να αγιαστεί από τον εντεταλμένο κληρικό.

Δε γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία της εκκίνησης του φαινόμενου της «αντιγραφής» στα διαγωνίσματα που λαμβάνουν χώρα στα σχολεία. Υποθέτουμε ότι αντλεί τις πηγές της σε αρκετό βάθος χρόνου. Αδιάβαστοι μαθητές προσπαθούν συνήθως να συγκατοικούν στα θρανία είτε δίπλα, είτε πίσω από τους πιο επιμελείς. Στόχος τους η «αντιγραφή», η οποία ευελπιστούν να τους αποφέρει βαθμό προβιβάσιμο και θα τους βάλει σε περιπέτειες... Είναι μιας άλλης τάξεως κουβέντα, βέβαια, αυτό καθαυτό το εκπαιδευτικό σύστημα, τα εφόδια που παρέχει και πού οδηγεί τα παιδιά, ανεξαρτήτως επιτυχίας και επιδόσεων. Τα ποσοστά ανεργίας των νέων (και επιστημόνων) είναι ένας δείκτης αδιάψευστος και για τον οποίο η αυτοκράτωρ του υπουργείου Παιδείας και ο αυτοχρισθείς ως «σοφός» πιστός συμβουλάτοράς της κ. Βερέμης και μια παρέα 7-8 ακόμα συναδέλφων του (σ.σ. εκ των οποίων ο ένας δε διαθέτει ούτε καν το τυπικό προσόν του διδακτορικού), ουδέποτε συζητούν. Μονομανείς να διαλύσουν το δημόσιο πανεπιστήμιο και με αστεία επιχειρήματα προσδοκούν την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και την παραγωγή «επιστημόνων» επί πληρωμή, «κι όποιον πάρει ο χάρος». Τα υπόλοιπα είναι (γι' αυτούς) απλά οδοντόκρεμες. Χάσαμε ...δυστυχώς - τον κ. Παπαντωνίου, που ήταν ειδικός με το χαμόγελό του να τις διαφημίζει και ο original «ηθοποιός της οδοντόκρεμας» κ. Κούρκουλος έπαψε εδώ και μερικά χρόνια να μας χαρίζει στιγμές υψηλής υποκριτικής τέχνης με τις οδοντόκρεμας, μέσω της τηλεόρασης, γιατί έχει αναλάβει από την πρασινογάλαζη πολιτεία καθήκοντα εξίσου σημαντικά. Οπως, για παράδειγμα, τη διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου...

Ας επανέλθουμε, όμως, στο θέμα μας που είναι οι αντιγραφές. Πολλά ευτράπελα έχουν συμβεί και πολλοί εκπαιδευτικοί έχουν διηγηθεί και καταγράψει απίθανες ιστορίες. Για το πώς, λ.χ., η αδυναμία καλού οπτικού πεδίου έχει οδηγήσει αντιγραφείς να γράψουν απίθανες κοτσάνες, που σε διαφορετική περίπτωση θα χρειαζόταν μπόλικη δόση φαντασίας για να σκεφτεί κάποιος να συγγράψει παρόμοια πονήματα. Αλλες φορές πάλι έχει συμβεί ο αντιγραφέας να ανταμειφθεί με μεγαλύτερο βαθμό από τον αντιγραφόμενο. Στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης η «εξήγηση» μπορεί να είναι τα «καλά γράμματα» (σ.σ. ναι, ακόμα ισχύουν τέτοια κριτήρια από μερίδα εκπαιδευτικών) ή οι συμπάθειες και αντιπάθειες μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων. Στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μπορεί η καλύτερη βαθμολογία εκτός από τα «καλά γράμματα» ή τις συμπάθειες να σχετίζεται με το φόρτο εργασίας των μεταπτυχιακών φοιτητών, που συχνά κάνουν τις διορθώσεις των καθηγητών της πρώτης βαθμίδας ή την ευστροφία των αντιγραφέων να αναπαράγουν το «κλοπιμαίο» σε καλύτερη βερσιόν... Στις περιπτώσεις των χοντρών αντιγραφών που αναφέρονται σε επιστημονικά άρθρα, ακόμα και σε βιβλία, η αντιγραφή επιβραβεύεται με θέσεις υψηλόβαθμες και οι διαπράξαντες το αδίκημα αναγορεύονται σε κήνσορες της ακαδημαϊκής δεοντολογίας!! Οσο για τους αντιγραφόμενους, βολεύονται ίσως μ' ένα διδακτορικό ή τη συμμετοχή σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα.

Ας αφήσουμε, όμως, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, τους μαθητές και τους ακαδημαϊκούς κι ας εξετάσουμε ένα φαινόμενο που προκαλεί άφθονο γέλωτα, ακόμα μεγαλύτερο από τις κοτσάνες των μαθητών. Μιλάμε για τις αντιγραφές των εκπροσώπων του δικομματισμού. Τα επεισόδια είναι τόσο σπαρταριστά, που κανείς δεν ξέρει ποιος αντιγράφει ποιον. Πριν από λίγο διάστημα, ο κ. Κακλαμάνης δήλωσε ότι οι υποψήφιοι για το Δήμο Αθήνας έπρεπε να παραιτηθούν από τη βουλευτική τους ιδιότητα. Την Τετάρτη, ο κ. Σκανδαλίδης έσπευσε να παραιτηθεί, προλαβαίνοντας τον ομογάλακτό του (ιδεολογικά) κ. Κακλαμάνη για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Οι πιστοί στη Χ. Τρικούπη «δημοσιογράφοι» έσπευσαν να τον επαινέσουν, αν και οι σεντονιάδες τους κανέναν ή τέλος πάντων πολύ λίγους τέρπουν, όπως δείχνουν, άλλωστε, οι δημοσκοπήσεις. Μεταγραφές από το ΠΑΣΟΚ κάνει ο κ. Κακλαμάνης, το ίδιο πράττει και ο κ. Φασούλας, για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ, στον Πειραιά. Επισκέπτεται ο ένας τον «άγιο» Χριστόδουλο, το ίδιο κάνει και ο άλλος και η συζήτηση επικεντρώνεται στο ποιος έκανε τα περισσότερα χειροφιλήματα και τις κομψότερες μετάνοιες. Καταγγέλλουν οι επικεφαλής του ψηφοδελτίου της υπερνομαρχίας της ΝΔ τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, γιατί τους δίνουν χαμηλά ποσοστά, καταγγέλλει και η δημοτική παράταξη του ΠΑΣΟΚ για την Αθήνα τις εταιρείες για τους ίδιους λόγους!

Στα του περιβάλλοντος τώρα. Το μπάχαλο με το Πεδίον του Αρεως είναι γνωστό. Ακριβώς τις ίδιες ανακοινώσεις έβγαλαν οι της ΝΔ σε βάρος της υπερνομαρχίας και η δεύτερη σε βάρος του αρμόδιου υπουργείου για την υπάρχουσα κατάσταση. Εδώ η μόνη διαφορά είναι το όνομα του υπευθύνου. Είπαμε. Λάθη στις αντιγραφές γίνονται... Δίνουν οι πράσινοι δήμοι τις ακτές στους ιδιώτες, μετατρέποντας ένα δημόσιο αγαθό σε ιδιωτικό, σπεύδουν να τους μιμηθούν οι γαλάζιοι συνάδελφοί τους. Παρέχουν φως, νερό και άδειες στους καταπατητές οι πράσινοι κοτζαμπάσηδες, για λόγους «ισονομίας» τους αντιγράφουν οι γαλάζιοι. Πράσινη δημοτική αστυνομία εσείς; Γαλάζια εμείς. Ιδιωτικά κριτήρια στις δημοτικές επιχειρήσεις οι σοσιαλφιλελεύθεροι; Ιδιωτικά και οι νεοφιλελεύθεροι. Πανεπιστήμιο της ΓΣΕΕ θέλετε; Πάρτε ένα της Εκκλησίας για να μας θυμάστε. Σιούφα εσείς; Ρέππα (ή Κρέπα όπως έλεγε η αλησμόνητη Μαλβίνα) εμείς. Τόσα τοις εκατό του ΟΤΕ εσείς; Τόσα κι άλλα τόσα της ΔΕΗ εμείς. Ο κατάλογος ατέλειωτος και θα χρειαζόταν ειδική έκδοση της εφημερίδας για να παρουσιάσει τις αλληλοαντιγραφές τους.

Για κάθε μάθημα στο σχολείο υπάρχει ένα εγχειρίδιο και η αντίστοιχη διδακτέα ύλη που ορίζεται από ειδικούς (λέμε τώρα) του ΥΠΕΠΘ. Στην περίπτωσή τους (σ.σ. δικομματισμός) υπάρχει ένα και μόνο εγχειρίδιο. Του νεοφιλελευθερισμού. Το μάθημα είναι ένα. Υλη του η αγορά και πώς θα προσκομίζουν κέρδη οι κεφαλαιοκράτες. Ολα τα υπόλοιπα είναι υποκεφάλαια υποστηρικτικά για το πώς θα επιτευχθεί ο στόχος αυτός. Γνωρίζοντας το αποτέλεσμα της άσκησης (σ.σ. ιδιωτικό κέρδος), επιχειρούν οι λύτες να βρουν τους καλύτερους τρόπους για να ευχαριστήσουν την επιτροπή εξετάσεων. Ποια είναι αυτή; Μα οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου. Οι υπόλοιπες παράμετροι του προβλήματος (άνθρωποι, δημοκρατία, δικαιώματα, κοινωνική δικαιοσύνη, περιβάλλον) είναι αμελητέες ή άνευ αξίας. Το καλό το άριστα παίρνει αυτός που θα τους εξασφαλίσει περισσότερα κέρδη. Η υπερψήφιση και η ενεργός συμμετοχή στους αγωνιστικούς συνδυασμούς στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του ΚΚΕ, του ΔΗΚΚΙ, της Παρέμβασης Αριστερών Πολιτών, της Κομμουνιστικής Ανανέωσης και ανένταχτων αριστερών πολιτών είναι μονόδρομος. Πείτε όχι στους αντιγραφείς.