Δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, για «δημόσια διαβούλευση», το κείμενο της Επιτροπής Ανταγωνισμού με θέμα τη «διαπίστωση συνθηκών αποτελεσματικού ανταγωνισμού στον κλάδο αγοράς και εμπορίας πετρελαιοειδών». Πρόκειται για ένα κείμενο που σκιαγραφεί αρκετά παραστατικά τη συγκεκριμένη αγορά. Περιγράφεται ο ρόλος και η δύναμη που έχουν οι διάφορες επιχειρήσεις που συμμετέχουν στο όλο κύκλωμα, γίνονται συγκρίσεις με τις τιμές των καυσίμων σε άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ, αναλύονται οι δυνατότητες να εισέλθουν και άλλοι παίχτες - επιχειρηματίες στη συγκεκριμένη αγορά. Διατυπώνονται κάποιες εκτιμήσεις για τους λόγους που οι τιμές ακολουθούν ανοδική πορεία και από εκεί και πέρα... σκοτάδι. Καμιά πρόταση, καμιά νύξη για τα κέρδη, κανένας προβληματισμός για τα περιθώρια συγκράτησης των τιμών.

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με το κείμενο υπάρχει ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός πρατηρίων, που βεβαίως λειτουργούν για να έχουν κέρδη. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν τέσσερις εταιρείες εμπορίας (ΕΚΟ, ΒΡ, SHELL, AVINOIL) που ελέγχουν το 60% του χονδρεμπορίου και ακόμα πέντε με μικρότερα ποσοστά. Κι ύστερα έχουμε τις εταιρείες διύλισης, τους προμηθευτές όλης της αγοράς, που είναι δύο (η «ΕΚΟ-Πετρόλα» και η «ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ») που καταλαμβάνουν το 100% του κλάδου και ανάλογα με τα δικά τους επιχειρηματικά σχέδια... χορεύουν όλοι οι άλλοι και όλος ο ντουνιάς. Κι όπως λέει η Επιτροπή, κανείς άλλος εκτός από αυτούς δε γνωρίζει τον τρόπο διαμόρφωσης των τιμών...

Τι σημαίνουν όλα αυτά. Πως όσο δεν υπάρχει μια κεντρική διοίκηση, ας πούμε η κυβέρνηση, που να ορίζει με ακρίβεια και σαφήνεια την τιμή των καυσίμων, διυλιστήρια και εταιρείες εμπορίας θα εξακολουθήσουν να πορεύονται στη γραμμή της δικής τους κερδοφορίας, ενώ όλοι οι άλλοι θα συνεχίσουμε να χρυσοπληρώνουμε όλο και πιο ακριβά τη βενζίνη.