1. H εικόνα του αστυνομικού με τη σιδηρογροθιά κατάφερε ν' αποτυπώσει το κλίμα των ημερών. Ενας άνθρωπος με κράνος, ασπίδα, περίστροφο και κλομπ τι ανάγκη είχε και τη σιδηρογροθιά; Φαίνεται πως έχουμε φτάσει σ' ένα οριακό σημείο και δεν το έχουμε ακόμη καταλάβει.

2. Οταν το ένστολο ανθρωπάκι μπροστά στον καθρέφτη του πρόσθεσε επάνω του σαν στολίδι θανάτου τη σιδηρογροθιά, χωρίς να το καταλάβει κατάφερε να ανανεώσει την ιστορική μας καχυποψία απέναντι στο σώμα του οποίου συμβαίνει να είναι μέλος.

3. Τι πένθιμη ιστορία κι αυτός ο καπιταλισμός! Πληρώνω ένα ανθρωπάκι να μου ανοίξει το κεφάλι. Πληρώνω μετά και τον παπά που όλα τα συγχωρεί. Πιστέψτε με δεν είμαι συνεπής μαζοχιστής, απελπισμένος είμαι...

4. Το μόνο που κυκλοφορεί μέσα στο κεφάλι του κυρίου Σιδηρογροθιά είναι η πρόωρη σύνταξη και η ευχή να γινόταν οι διαδηλωτές να πέθαιναν σαν τις μύγες, να μην τον ενοχλούν...

5. Θεέ μου, προστάτεψέ με απ' όλους τους φασίστες, γιατί όταν τραγουδάνε τον εθνικό ύμνο θέλουν κάποιον να γδέρνουν. Προστάτεψέ με από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, γιατί όταν τα μέλη της γελάνε μεταξύ τους ο μέχρις εσχάτων ανταγωνισμός τους για την εξουσία με κάνει να νιώθω ότι πλησιάζω τα έσχατα όριά μου.

6. Η σιδηρογροθιά είναι το τελευταίο παράσημο που θα κρεμάσει η πολιτεία στο στήθος «εκείνου που δεν έτυχε να μάθει ποτέ καμία διεργασία της αλήθειας και ως εκ τούτου δεν ξέρει ο επιπόλαιος πως η αλήθεια ενεργεί αφ' εαυτής», όπως λέει ο σοφός. Στο στήθος του ανεκδιήγητου Βύρωνα Πολύδωρα. Αντί να κοιτάζει στα πέντε μέτρα της κοινοβουλευτικής του ομάδας φορτωμένης με σκάνδαλα, φορά τα κιάλια του και ψάχνει παράνομους καθηγητές, αυτός ο ευκίνητος εξουσιαστής με το θλιβερό πεπρωμένο. Παρ' όλ' αυτά, με σεμνότητα αφιερώνω στο Βύρωνα Βοναπάρτη Πολύδωρα, γνωστό και ως ανανεωτή της μεγάλης ιδέας των μπάτσων, το ποίημα του Φρανσουά Βιγιόν, Ερώτηση στο δεσμοφύλακα: «Τι λες, Γκαρνιέ, για την έφεσή μου αυτή;/ Φρόνιμα έπραξα ή μην έκαμα αλαλιά;/ Κάθε ζο φυλάει τη γούνα του γερή/ κι αν το κλείσουν ή το δέσουνε σφιχτά,/ δέρνεται άγρια, ώσπου να βρει τη λευτεριά./ Μα σαν είδα πως μ' έκριναν στανικώς/ σε παρόμοια τιμωρία με μπαμπεσιά,/ έπρεπε έτσι δα δα ν' απόμενα βουβός;/ Αν κρατούσα κάτι απ' του Καπέτου τη γονή,/ που ανάδειχτη μέσ' από τα χασαπιά,/ δε θα μ' έβαναν να πιω από το πανί,/ στα γδατήρια μέσα εκείνα τα φριχτά./ Μπας και λες πως όλα αυτά είναι χωρατά;/ Σα λοιπόν, για κέφι, μου 'ψαλαν οπώς δίχως άλλο θα μου σφίξουν τη θηλιά,/ έπρεπε έτσι δα ν' απόμενα βουβός;»

7. Σιδηρογροθιά από έναν ανεγκέφαλο, από κάποιον που έρποντας θα έπρεπε να φιλά τα χέρια των καθηγητών. Αυτών που μας διδάσκουν πως δεν είμαστε εμπορεύματα αλλά πρόσωπα που κρατάνε ζωντανή τη γλώσσα μας και που, όταν πεθαίνουν, δεν τους θυμάται κανείς.