Η αμερικανική πλευρά με τα δυο πρόσωπα του Μπους και της Ράις διαβεβαίωσε και τις δυο πλευρές, Ελλάδα και Τουρκία, ότι όλα πάνε καλά με την εκατέρωθεν υποστήριξή τους και προς τους δυο. Αυτό, παρά το ότι από τη μια η Ελληνίδα ΥΠΕΞ είχε κάνει τις γνωστές λεκτικές αιτιάσεις για τη συμμόρφωση της Τουρκίας στις υποχρεώσεις της έναντι της Κύπρου και άλλων, όπως και για τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας στο Αιγαίο.

Από την άλλη ο Τούρκος πρωθυπουργός είχε κάνει τη δήλωση στο έδαφος των ΗΠΑ ότι δεν πρόκειται ν' ανοίξει τα τουρκικά λιμάνια στα κυπριακά πλοία στο φόντο των συνεχιζόμενων τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο. Αυτά σε χοντρές γραμμές επισημαίνονται ως βασικά σημεία που δείχνουν την ποιότητα και τις προθέσεις της αμερικανικής πολιτικής.

Η ελληνική κυβέρνηση θέλει να κλείσει εντός του έτους τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις της (Παιδεία, ιδιωτικοποιήσεις, Ασφαλιστικό κλπ.) κατόπιν πιέσεων των Βρυξελλών. Η τουρκική κυβέρνηση αντιμετωπίζει την εσωτερική κρίση των στρατηγών, που με αφορμή το Κουρδικό δηλώνουν παρέμβαση στην τουρκική πολιτική σκηνή. Δέχεται τις γνωστές λεκτικές πιέσεις των Βρυξελλών που αμφισβητούν την εισδοχή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους οι δυο χώρες καταφεύγουν στις ΗΠΑ αντί της ΕΕ που θα ήταν λογικότερο. Μάλιστα, ο Ερντογάν πήρε την υπόσχεση του Μπους ότι θα έχει την αμερικανική υποστήριξη για την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Μια πλευρά επικίνδυνη που κινείται στο σκοτάδι είναι το σενάριο για την πιθανή ικανοποίηση των τουρκικών αξιώσεων στο Αιγαίο ως αντάλλαγμα της παραχώρησης τουρκικών εδαφών για τη δημιουργία του Κουρδιστάν. Δηλαδή της μετατόπισης της αποκλειστικής ελληνικής επικράτειας «επί το δυτικότερον».