Η απόλυση του Τούρκου συναδέλφου, δείχνει ότι η - γνωστή και στη δική μας χώρα - επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο δεν είναι μεμονωμένο και τοπικό φαινόμενο. Μάλιστα, διαπλέκεται με τις όλες αλλαγές που γίνονται στο εργασιακό τοπίο και με αυτή την αποδυνάμωση συνολικά των εργασιακών δικαιωμάτων. Να απολύεται ένας πανεπιστημιακός καθηγητής μόνο και μόνο γιατί δήλωσε τη συμπαράστασή του σε άλλους εργαζόμενους της πανεπιστημιακής κοινότητας, δείχνει ακριβώς τα ακραία όρια στα οποία έχουν φτάσει και οι δυο αυτές σύγχρονες καταστάσεις. Αυτό που θέλω να υπογραμμίσω είναι ότι ειδικά προκειμένου για το πανεπιστήμιο, δεν πρόκειται μόνο για μια αμφισβήτηση των εργασιακών δικαιωμάτων, πρόκειται και για μια προσβολή της ακαδημαϊκής αυτοτέλειας που και στο παρελθόν έχει δείξει ότι μπορεί να αποτελέσει ένα φραγμό γενικότερα στον περιορισμό των ελευθεριών και των δικαιωμάτων.

Πρέπει να σταθούμε επομένως στο ότι αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία μας ενδιαφέρουν και εμάς, όχι μόνο για να προστατέψουμε τα δικαιώματα της εργασίας, αλλά και τις ελευθερίες και τα δικαιώματα γενικότερα.