Ιμπεριαλιστική υποκρισία | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Ιμπεριαλιστική υποκρισία

Ενα νέο παιχνίδι υποκρισίας κι επικινδυνότητας εμφανίστηκε στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο. Πρόκειται για την αμφιλεγόμενη από τους ίδιους τους επικριτές της (ΗΠΑ, Γαλλία κλπ.), πυρηνική δοκιμή της ΛΔ Κορέας. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που προκαλεί μνήμες κι αγανάκτηση στο μαχόμενο κίνημα ειρήνης. Ιδιαίτερα, μάλιστα, σε εκείνους τους αγωνιστές της δεκαετίας του 1980 που έζησαν τα πραγματικά γεγονότα.

Υπήρξαν δυο κορυφαία γεγονότα που συνέβησαν υπαρχούσης της Σοβιετικής Ενωσης. Το ένα ήταν η συμφωνία της «μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων» μεταξύ ΗΠΑ - ΕΣΣΔ, που αφορούσε κι όλα τα κράτη στο πλαίσιο του ΟΗΕ. Το άλλο ήταν το «πάγωμα» στην ανάπτυξη των στρατηγικών πυρηνικών μεγάλου βεληνεκούς μεταξύ ΗΠΑ - ΕΣΣΔ. Οι δυο αυτές συμφωνίες μπόρεσαν να αντέξουν όσο υπήρχε η Σοβιετική Ενωση. Η αξία τους βρισκόταν στη σύνδεσή τους με το γενικότερο ζήτημα της κατάργησης των πυρηνικών όπλων, τον «παγκόσμιο πυρηνικό αφοπλισμό».

Μετά την ανατροπή και διάλυση της ΕΣΣΔ οι ΗΠΑ αποδεσμεύτηκαν κι από τις δυο συμφωνίες. Μετέτρεψαν τη «μη διάδοση των πυρηνικών όπλων» σε μια επιλεκτική πολιτική προτιμήσεων, όπου για δικές τους ή ελεγχόμενες χώρες, όπως το Ισραήλ, το Πακιστάν κλπ, δεν ενοχλούνται από την κατοχή πυρηνικών όπλων, αλλά αντίθετα τις ενισχύουν. Μάλιστα, στην περίπτωση του Ιράκ πρόβαλαν ψευδώς την αιτίαση ότι κατείχε όπλα μαζικής καταστροφής, πυρηνικά και χημικά. Το έκαναν για να παρακάμψουν την προγενέστερη απόφαση του ΟΗΕ που καταδίκαζε με κυρώσεις κάθε χώρα με πυρηνικά όπλα που επιτίθετο σε μια χώρα χωρίς πυρηνικά. Ετσι ξαπολήσανε την πολεμική επίθεση και κατάληψη του Ιράκ. Στο ζήτημα του «παγώματος» των στρατηγικών πυρηνικών, οι ΗΠΑ, αφού αποδεσμεύτηκαν από τη συμφωνία, κατέληξαν στο σημερινό ανατριχιαστικό πρόγραμμα μαζικής παραγωγής «πυρηνικών όπλων μικρού βεληνεκούς», που θα έχουν τη δυνατότητα να καταστρέψουν ακόμη και μια μικρή περιοχή μιας πόλης.

Το σχέδιο παραγωγής πυρηνικών μικρού βεληνεκούς συζητιόταν στα μιλιταριστικά ιμπεριαλιστικά ιερατεία από την εποχή των αγώνων του διεθνούς κινήματος ειρήνης κατά των πυρηνικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη. Αυτή η περιγραφή πραγματικών γεγονότων αναφέρεται για να κατανοηθεί η επικίνδυνη υποκρισία των ισχυρών κατόχων της παγκόσμιας πυρηνικής δύναμης έναντι της αμφιλεγόμενης από τους ίδιους πυρηνικής δοκιμής της Βορείου Κορέας. Στο ζήτημα αυτό αξίζει να παρατηρηθεί η πραγματική του διάσταση. Υπάρχει, ως λέγεται, συμφωνία μεταξύ Βορείου και Νοτίου Κορέας για μη κατοχή πυρηνικών όπλων. Ομως η Νότιος Κορέα έχει επιτρέψει την εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων με πυρηνικά. Η Βόρειος Κορέα καλεί την αμερικανική και νοτιοκορεατική πλευρά να δώσουν εγγυήσεις σε μια συμφωνία που θα καταστήσει αποπυρηνικοποιημένη όλη την ευρύτερη περιοχή.

Η μεν Νότιος Κορέα δηλώνει υποκριτικά ότι αυτό δεν αφορά τις ΗΠΑ στη συζήτηση. Οι δε ΗΠΑ σφυρίζουν αδιάφορα, δηλώνοντας το υποκριτικό τροπάρι για τον κίνδυνο της ειρήνης στην περιοχή από την πυρηνική δοκιμή της Β. Κορέας. Ας είμαστε σοβαροί! Η ειρήνη στον πλανήτη δεν κινδυνεύει από την ενδεχόμενη πυρηνική κουτσουλιά της στοιχειωδώς αμυνόμενης Β. Κορέας. Κινδυνεύει από την πρωτοφανή συσσώρευση πυρηνικής πολεμικής δύναμης των ισχυρών ιμπεριαλιστικών καπιταλιστικών κρατών κι από την πυρηνική τους ενίσχυση σε φίλα προσκείμενα καθεστώτα τύπου Ισραήλ. Η Β. Κορέα ανήκει κι αυτή στο γνωστό αμερικανικό κατάλογο των «χωρών του κακού» κι υποχρεώνεται να ενισχύει την άμυνά της.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ