Υποκρισία, αίσχος, αλητεία, όπως κι αν το πει κανείς είναι λίγο για να αποδώσει το μέγεθος της πιο βαθιάς κατάντιας στην οποία θέλουν να βουλιάξουν τα μυαλά των παιδιών μας, να «φυτέψουν» στα κεφάλια τους το απαράδεκτο σαν απαραίτητο και το παράλογο σαν φυσιολογικό!

Ολοι εκείνοι οι «δημοσιογράφοι» που με αφορμή μια υπόθεση βιασμού μαθήτριας (ακόμα μια φορά) κατακρεουργούν τις τελευταίες μέρες κάθε έννοια δημοκρατίας. Γίνονται δικαστές και αστυνόμοι, εγκληματούν σε βάρος της ίδιας της δημοσιογραφίας γεμίζοντας δισέλιδα με «ρεπορτάζ» για το «πώς νιώθει» και «τι δήλωσε» το θύμα, με ...ειδησεογραφικές φωτογραφίες αυτές που προβάλλουν το σπίτι του θύματος (...) και δηλώσεις συμμαθητών για το «αν είδαν» και «τι άκουσαν». Καταγγέλλουν (δήθεν) τη δημόσια διαπόμπευση μιας κοπέλας, όταν οι ίδιοι την εμπορεύονται για να απογειώσουν τα νούμερα και τα κέρδη τους!

Τρίβουν τα χέρια τους επειδή έπιασαν «λαβράκι» για να κρατήσουν τις κάμερες μακριά από τα μαζικά συλλαλητήρια των μαθητών και να ζουμάρουν σε ό,τι «αποδεικνύει» πως «πρέπει να προφυλάξουμε απ' τα παιδιά μας απ' όλα αυτά τα έκτροπα που γίνονται στα σχολεία και στις καταλήψεις». Ισχυρίζονται μάλιστα ότι «αποκαλύπτουν» νεαρούς να φτιάχνουν μολότοφ σε σχολικά προαύλια και αίθουσες. Αλλά δεν ...έτυχε ν' ακούσουν τα χιλιάδες παιδιά που παλεύουν για μόρφωση αληθινή να τους λένε: «Ποτέ δεν ήρθατε να τραβήξετε τις Γενικές μας Συνελεύσεις, ποτέ δε δείξατε πώς εμείς οι ίδιοι περιφρουρούμε και καθαρίζουμε τα σχολειά μας, ποτέ δεν καταγράψατε τις κουβέντες που κάνουμε για τη σωστή οργάνωση του αγώνα μας. Ποτέ!...». Δεν πρόβαλαν κι ούτε θα προβάλουν με σεβασμό και ουσία την παλικαρίσια πάλη αυτών των παιδιών, επειδή ο ίδιος τους ο αγώνας για σχολεία με αποστολή την ικανοποίηση των αναγκών τους συνδέεται με τον απεγκλωβισμό τους απ' την άρρωστη κοινωνία που τρέφει και τρέφεται από τέτοιους παιδονόμους. Αυτή είναι η αποστολή τους!

Το «έργο» τους δεν είναι απλά θλιβερό, γίνεται αηδιαστικό. Τα αφεντικά τους μπορούν να τους χαίρονται...