Τα βιβλία μοιάζουν με τους ανθρώπους που ανταμώνουμε στη ζωή μας. Πολλούς συναντάμε στο διάβα του χρόνου. Μερικούς τους ξεχνάμε, αυτομάτως σχεδόν. Κάποιους τους κρατάμε στην καρδιά μας και, πάλι και πάλι, τους νοσταλγούμε. Φυσικά, όσα βιβλία νοσταλγούμε, τα ξαναδιαβάζουμε!

Ξαναπήραμε στα χέρια μας το θαυμάσιο μυθιστόρημα της Τιτίνας Δανέλλη «Η τέταρτη γυναίκα», των εκδόσεων «Αρμός», και ενθουσιαστήκαμε ακόμα μια φορά.

Πρόκειται για ένα έργο απολαυστικότατο, έξυπνο, που μέσα του σφύζει πραγματική ζωή! Ο «πολυμήχανος» μύθος μάς ταξιδεύει στα πολυδαίδαλα μονοπάτια της σύγχρονης κοινωνίας. Με ψυχολογική μαστοριά, η συγγραφέας ανιχνεύει τις πράξεις των ανθρώπων, αποκαλύπτει τα σπηλαιώδη πάθη τους και τα μοιραία λάθη τους. Το ενδιαφέρον του αναγνώστη αιχμαλωτίζεται μέχρι την τελευταία σελίδα! Στην κυριολεξία, μέχρι την τελευταία πρόταση! Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί!

«Η τέταρτη γυναίκα» έχει άποψη λογοτεχνική και θέση ουσιαστική. Αντιγράφουμε από τη σελίδα 216 του βιβλίου:

«Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε, να αντιστεκόμαστε και να ελπίζουμε!»