«Στην πίσω αυλή, έξω από τις στεγασμένες εγκαταστάσεις, ο Σοκόλ κουβαλούσε τελάρα. Ο Ντριτάν έσπρωχνε με τα δικά του στον ώμο, ο μικρός αδερφός του το ίδιο. Ολοι υπάκουαν, αλαφιασμένοι σε διαταγές και οδηγίες από μεσάζοντες. Που ήταν, στα μάτια του Ντριτάν, και κυρίως του μικρού αδερφού του, γίγαντες. Τους φοβόταν. Οχι, όμως, και ο Σοκόλ. Για όποιον δεν τον ήξερε, το ύφος του Σοκόλ θα μπορούσε να περάσει για αναιδές. Το λιγότερο, για διαρκώς και αταίριαστα ανάλαφρο. Λεπτός και σβέλτος, με μακριά δάχτυλα, γυαλιά που του γλύκαιναν την όψη και γερά αποθέματα χιούμορ, ο Σοκόλ δε φοβόταν - τους μεσάζοντες ή ο,τιδήποτε άλλο - γιατί ο νους του ήταν μονίμως αλλού. Ηταν, παρά την εντύπωση που ο ίδιος φιλότιμα μοχθούσε να δώσει, πέρα από τον κόσμο που του παρουσίαζαν για αληθινό».

Ο Σοκόλ είναι ένας μαθητής στο «Εσπερινό Τεχνικό Εκπαιδευτήριο» που βρίσκεται, ανάμεσα στις γραμμές του τρένου και το ποτάμι. Ηρωας του μυθιστορήματος της Νιόβης Λύρη με τίτλο «Πρωινό ιντερσίτυ». Η συγγραφέας ζωντανεύει τον καινούριο κόσμο του λεκανοπεδίου της Αττικής - τις λεγόμενες δυτικές συνοικίες - που μεταμόρφωσαν το τοπίο της αθηναϊκής ζωής. Με άξονα μια σχολική χρονιά που πρόκειται να αλλάξει τη ζωή τους, τα πρόσωπα του μυθιστορήματος συναντιούνται, συγκρούονται και αναρωτιούνται για πράγματα τόσο ζωτικά όσο η εντιμότητα, η αλληλεγγύη και η αγάπη χωρίς ανταλλάγματα. Κι ακόμα, για την αξία της μόρφωσης και του προσωπικού αγώνα για δημιουργία. Κυκλοφορεί από το «Βιβλιοπωλείον της "Εστίας"».