Επίσχεση εργασίας πραγματοποιούν από τις 17 Νοέμβρη οι 117 εργαζόμενοι στην ιδιωτική γενική κλινική "Αγιος Παντελεήμονας",διεκδικώντας τη διασφάλιση της εργασίας τους, καθώς και τους μισθούς και άλλες απολαβές που τους οφείλει η ιδιοκτήτρια της κλινικής, Α. Αλεβιζάκου,συνολικού ύψους 90 εκατ. δρχ. "Οικονομική αδυναμία" επικαλέστηκε ο εκπρόσωπος της ιδιοκτήτριας στην τριμερή συνάντηση που έγινε την περασμένη Δευτέρα στο υπουργείο Εργασίας, ενώ αύριο Πέμπτη έχει καθοριστεί και νέα τριμερής.

Τα προβλήματα με την καταβολή των μισθών στο προσωπικό έχουν ξεκινήσει εδώ και ένα χρόνο, όμως οξύνθηκαν περισσότερο από το Μάη. Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετοί εργαζόμενοι αναγκάστηκαν τότε να πάρουν άδειες άνευ αποδοχών. Μέχρι τέλος Σεπτέμβρη οι εργαζόμενοι πληρώνονταν με δόσεις και από κει και πέρα σταμάτησε τελείως η καταβολή μισθών! Μετά την επίσχεση εργασίας, η ιδιοκτήτρια εξαφανίστηκε, ενώ οι εκπρόσωποί της υποχρεώθηκαν να διανείμουν στους εργαζόμενους λίγο πριν τα Χριστούγεννα ένα μικρό ποσό, που όμως δεν καλύπτει ούτε τους μισθούς Οκτώβρη.

Πρόκειται για μια κλινική σύγχρονη, με εξειδικευμένο προσωπικό και πλήρη εξοπλισμό. Αλλωστε αυτό παραδέχτηκε στην τριμερή συνάντηση και ο πληρεξούσιος δικηγόρος της ιδιοκτήτριας, κ. Λυμπεράκης,λέγοντας χαρακτηριστικά πως "η επιχείρηση είναι θετική, βιώσιμη και έχει προοπτική"! Να σημειώσουμε ότι όπως η ίδια η ιδιοκτήτρια έχει κατά καιρούς ομολογήσει, στόχος της είναι η πώληση της κλινικής.

Σε απόγνωση είναι οι εργαζόμενοι, που αντιμετωπίζουν έντονα οικονομικά προβλήματα. Οπως θα πει η Ε. Γεωργοπούλου,που εργάζεται 25 χρόνια στην κλινική ως νοσηλεύτρια, "περάσαμε άσχημες γιορτές. Μου κόψανε το ρεύμα γιατί δεν είχα να πληρώσω. Ενάμιση χρόνο ο άντρας μου, λόγω εργατικού ατυχήματος, δε δούλευε και είχαμε μόνο το δικό μου μισθό. Μας κατάντησαν ζητιάνους. Ολο αυτό το χρόνο παρακάλαγα κάθε φορά για να πληρωθώ. Και όταν μου έδινε κάποια λεφτά έναντι του μισθού μου, θεωρούσε από πάνω ότι μου έκανε και χάρη! ". Εξοργισμένη από την αδιαφορία της εργοδότριας, η Α. Μαστοράκη,θα πει:"Εχω δυο παιδιά και έναν άντρα στο ψυχιατρείο που χρειάζεται 40 χιλ. δρχ. σε φάρμακα μόνο το μήνα. Το Μάη μου 'βγαζαν το σπίτι στον πλειστηριασμό και ήρθα και ζήτησα απλώς το μισθό μου. Τελικά μου έκαναν "χάρη" και με πλήρωσαν σε δυο δόσεις. Καταλαβαίνεις πώς πέρασα τις γιορτές, με κομμένο ρεύμα. Επιτέλους, δουλεύω και απαιτώ να πληρώνομαι". Στην ίδια μοίρα και η Α. Γρίβα που λέει: "Εχω δυο παιδιά που σπουδάζουν. Τι να κάνω, να πληρώσω το νοίκι ή να στείλω στα παιδιά; Αναγκάζομαι να δανείζομαι και να δουλεύω κάποια βράδια ως αποκλειστική, για να τα βγάλω πέρα".

Οι περισσότεροι εργαζόμενοι εργάζονται στην κλινική από 15 χρόνια και άνω, ενώ περίπου 15 βρίσκονται πολύ κοντά στο να βγουν στη σύνταξη.Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Α. Αντωνόπουλος,συντηρητής στην κλινική. "Είμαι στον τελευταίο χρόνο για να βγω στη σύνταξη. Δεν είναι εύκολο να βρω αλλού δουλιά. Ποιος θα με πάρει για λίγους μήνες; Παλεύουμε πρώτα και κύρια για να λειτουργήσει η κλινική και να εξασφαλίσουμε τη δουλιά μας".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ