Εν μέσω τυμπανοκρουσιών και πανηγυρισμών έγινε την περασμένη Τετάρτη η έναρξη του "κοινωνικού διαλόγου". Οι... συνδιαλεγόμενοι, από όποιο βήμα κι αν τους δόθηκε εκείνη τη μέρα, εκόπτονταν για την αναγκαιότητά του. Για την αναγκαιότητα να δοθεί "τέλος στα κεκτημένα των εργαζομένων", όπως ομολογούσε θριαμβευτικά και χαρακτηριστικά ο πρωτοσέλιδος τίτλος της "Καθημερινής" την επόμενη μέρα, αφού αυτός είναι ο απώτερος στόχος των εμπνευστών του "κοινωνικού διαλόγου".

Ωστόσο, για κάποιους χώρους πολλά από τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζόμενων, αν δεν είναι ήδη τελειωμένα, πλησιάζουν στο τέλος τους. Οι ξενοδόχοι,για παράδειγμα, που εκπροσωπούνται στο τραπέζι του "διαλόγου" με τέσσερις (!) φορείς τους, δεν περιμένουν τα αποτελέσματα του... διαλόγου, ούτε καν την επικύρωση της αυθαιρεσίας τους με ανάλογα νομοθετήματα. Προχωρούν ντε φάκτο, μόνοι τους στο στόχο, με τα εξής αποτελέσματα:

- Κεκτημένο πρώτο, 8ωρο και πλήρης απασχόληση.Ομως, στον συγκεκριμένο κλάδο το να βρεις πλήρως απασχολούμενο εργαζόμενο, είναι σαν να βρίσκεις βελόνα στα άχυρα. Το εξτρά και τα λοιπά είδη μερικής απασχόλησης έχουν επικρατήσει στα περισσότερα ξενοδοχεία και κατακτούν συνεχώς έδαφος στα υπόλοιπα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ξενοδοχείο "ΙΝΤΕΡΚΟΝΤΙΝΕΝΤΑΛ", ο Α. Χέλμης,μέλος της διοίκησης του σωματείου, άκουσε εξτρά καμαριέρα να "εξομολογείται" την ευχαρίστησή της επειδή κατάφερε να εργαστεί έξι συνεχείς μέρες, μια και όπως έλεγε χρόνια είχε να της τύχει κάτι τέτοιο! Αυτό το περιστατικό αποτελεί τον κανόνα για τα ξενοδοχεία.

- Κεκτημένο δεύτερο, συλλογικές συμβάσεις.Ομως στους ξενοδοχοϋπάλληλους, το ωρομίσθιο έχει "αντικαταστήσει" την αμοιβή βάσει των συμβάσεων. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι ξενοδόχοι ζητούν να καταργηθεί και η τελευταία δικλείδα ασφαλείας, η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που ούτως ή άλλως την καταργούν στην πράξη.

Σήμερα υπολογίζεται ότι απασχολούνται άμεσα ή έμμεσα στον κλάδο περίπου 500.000 εργαζόμενοι και από αυτούς μόνο οι 100.000 έχουν σταθερή και διαρκή σε ετήσια βάση απασχόληση κι αυτοί συγκεντρώνονται κυρίως στο Λεκανοπέδιο και στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης.

- Κεκτημένο τρίτο, κοινωνική ασφάλιση.Ομως η συνταξιοδότηση στον κλάδο γίνεται μάλλον αδύνατη, αφού χρειάζονται 4.500 μέρες ασφάλισης, που μεταφράζεται σε 45 χρόνια δουλιάς, δεδομένου ότι η εργασία τους διαρκεί το πολύ τέσσερις μήνες.

Ταυτόχρονα και παρ' όλα αυτά, η ανεργία αυξάνεται, ενώ ακόμα κι όσοι εργάζονται με δυσκολία καταφέρνουν να συμπληρώσουν τα ένσημα για να εξασφαλίσουν έστω ταμείο ανεργίας. Η τρομοκρατία και η εντατικοποίηση είναι απερίγραπτες στους περισσότερους εργασιακούς χώρους.

Είναι τόση η εκμετάλλευση, που σε όλο και περισσότερες περιοχές άρχισαν να εφαρμόζονται τα λεγόμενα "πακέτα",δηλαδή οι εργοδότες ζητούν από τους εργαζόμενους, προκειμένου να τους προσλάβουν, να προσυμφωνήσουν τα ένσημα και τις αμοιβές τους, ανεξάρτητα από τις μέρες που θα εργαστούν!

Πώς αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση η πλειοψηφία της κλαδικής Ομοσπονδίας (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ); Με υποχωρητικότητα και αδράνεια. Παραπέμποντας ακόμα και την υπογραφή των συμβάσεων στον ΟΜΕΔ, πριν εξαντλήσει τα περιθώρια των διαπραγματεύσεων. Και τελευταία με την απόφασή της να συμμετάσχει στον "κοινωνικό διάλογο", που έρχεται για την περίπτωση των εργαζομένων στον τουρισμό να βάλει και επισήμως "ταφόπλακα" στις εργατικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα.