"Υπάρχει ανάγκη αύξησης των ιδίων πόρων της Κοινότητας" για την αντιμετώπιση των θεμάτων της "ανάπτυξης και της απασχόλησης". Τα παραπάνω περιέχονται στην εισήγηση που κατατέθηκε και εγκρίθηκε στο ΕΓ του ΠΑΣΟΚ το 1995, κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών της ελληνικής κυβέρνησης για την τακτική που θα ακολουθούσε στα πλαίσια της Διακυβερνητικής.

Σήμερα, τώρα που η Διακυβερνητική έληξε, για τι πανηγυρίζει η κυβέρνηση; Πανηγυρίζει επειδή συμφωνήθηκε ακριβώς το αντίθετο! Πανηγυρίζει επειδή οι Γερμανοί επέβαλαν την ούτε κατά ένα ECU αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού για θέματα απασχόλησης, λέγοντας ότι έτσι παραμένουν απείραχτα τα "πακέτα" που έχουν προβλεφτεί για την Ελλάδα, αφού δε θα μπει σε αυτά "χέρι" υπέρ της απασχόλησης...

Πρόκειται για θράσος; Για ψεύδος; Για κλασική αντίδραση πολιτικής απατεωνιάς στο πλαίσιο της κλασικής ανακολουθίας του άλλα λέω και άλλα κάνω; Οχι, τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι το κύριο. Πρόκειται, κυρίως, για εκδήλωση της ανείπωτης υποτέλειάς τους.