Η κατάσταση των τραπεζών που λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα και οι προοπτικές τους - με βάση τις διεθνείς εξελίξεις - είναι το αντικείμενο σχετικής έκθεσης, που παρέλαβε από σύμβουλό του ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου.Η έκθεση αυτή (στην οποία περιλαμβάνονται και σκέψεις - προτάσεις και σενάρια για συγχωνεύσεις και ιδιωτικοποιήσεις τραπεζών), συντάχτηκε κατόπιν παραγγελίας του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, ο οποίος επιδιώκει να αποκτήσει πάση θυσία τον πλήρη έλεγχο του τραπεζικού συστήματος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην περίοδο που συντάχθηκε και κατατέθηκε η παραπάνω έκθεση, εντάθηκαν οι φήμες και οι πληροφορίες που έφεραν τον Γ. Παπαντωνίου να ερίζει, με τον διοικητή της Εθνικής Τράπεζας ΕλλάδαςΘ. Καρατζά, για το ποιος από τους δύο θα έχει τον πλήρη έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Επίσης, αποτελεί κοινό μυστικό, ότι οι σχέσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Λουκά Παπαδήμο,δεν είναι οι καλύτερες. Και για την ακρίβεια - όπως έλεγε αρμόδιος παράγοντας - "δεν είναι κακές"!

Η αιτία για τις όχι και τόσο αρμονικές σχέσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, με τα δύο κορυφαία στελέχη του τραπεζικού συστήματος (τον διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας Λ. Παπαδήμο και τον διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Θ. Καρατζά), δε φαίνεται να είναι άσχετη με τα αντικρουόμενα συμφέροντα. Είναι μάλιστα λογικό, αυτή την περίοδο να εντείνονται οι έριδες των υποψηφίων για τον πλήρη έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, καθώς επίκεινται:

Πρώτον, η νομοθετική κατοχύρωση της "ανεξαρτησίας" της Τράπεζας της Ελλάδας με την αλλαγή του καταστατικού, που θα γίνει μέχρι το καλοκαίρι, και ίσως συνοδευτεί με αλλαγές προσώπων στη διοίκηση.Στην ουσία, με τις αλλαγές στο καταστατικό, η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας θα είναι περισσότερο "ανεξάρτητη" από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση και περισσότερο εξαρτημένη από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών.Κι αυτό, γιατί στην πορεία προς την Οικονομική και Νομισματική Ενωση, η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας θα λογοδοτεί, κυρίως στις Βρυξέλλες και λιγότερο στην Αθήνα για τις τυχόν αποκλίσεις από τη νομισματοπιστωτική πολιτική που θα χαράσσεται η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Δεύτερον, η λήψη κυβερνητικών αποφάσεων, για ιδιωτικοποιήσεις κρατικών τραπεζών ή και συγχωνεύσεις, όπου έχει εκδηλωθεί διάσταση απόψεων σχετικά με το μέγεθος και την έκταση των τραπεζών, που θα περάσουν στα χέρια των ιδιωτών. Ηδη έχει δρομολογηθεί η ιδιωτικοποίηση της Τράπεζας Κρήτης, καθώς και άλλων μικρότερων τραπεζών (Κεντρικής Ελλάδας κλπ.), εκκρεμεί η μεταβίβαση πακέτου μετοχών της Εθνικής σε ιδιώτες, μέσω της επικείμενης νέας αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, όπως επίσης εκκρεμούν συγχωνεύσεις μεταξύ κρατικών τραπεζών (Εθνικής Στεγαστικής με Εθνική Κτηματική) ή απορρόφησης κρατικών από ιδιωτικές (η Ιονική από την Πίστεως).

Τρίτον, η οριστική απόφαση για τη νομισματική και πιστωτική πολιτική του 1997, με τον οποία θα καθοριστεί για ποιους και πόσο θα είναι ακριβό το τραπεζικό χρήμα και το αντίθετο.

Οι όποιες διαφωνίες μεταξύ των Γ. Παπαντωνίου, Λ. Παπαδήμου και Θ. Καρατζά, για τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, δεν έχουν να κάνουν τόσο με την ουσία της ακολουθούμενης πολιτικής, όσο με επιμέρους μέτρα και πολιτικές. Για παράδειγμα, όλοι τους συμφωνούν με τη σφιχτή νομισματοπιστωτική πολιτική ή την παραχώρηση αρμοδιοτήτων στις Βρυξέλλες και οι διαφωνίες τους περιορίζονται στη διαβάθμιση. Αν, δηλαδή, θα είναι πολύ ή λιγότερο σφιχτή η νομισματοπιστωτική πολιτική, αν η Τράπεζα της Ελλάδας θα γίνει πολύ ή λίγο "ανεξάρτητη" απέναντι στην κυβέρνηση κλπ. Οπως, επίσης, ενώ συμφωνούν στο "λιγότερο κράτος" με ιδιωτικοποιήσεις και στον τραπεζικό χώρο, διαφωνούν στον αν πρέπει να μειωθεί κι άλλο ο δημόσιος χαρακτήρας της Εθνικής κλπ.