Πολύμορφα καλιεργείται το "επιχείρημα", ότι η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας -η "απελευθέρωση" όπως λένε άλλοι- θα οδηγήσει στη μείωση της ανεργίας. Τελευταίο παράδειγμα, οι θριαμβολογίες που προήλθαν απο την ανακοίνωση και νέας μείωσης της επίσημης ανεργίας στη Μεγάλη Βρετανία. Μόνο που η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Η πραγματική ανεργία όχι μόνο δε μειώνεται στη μητρόπολη της πάλαι ποτέ κραταιάς αυτοκρατορίας, αλλά αυξάνεται. Μόνο, που αυτό γίνεται, μέσω της αύξησης του αριθμού των πολύμορφα μερικώς απασχολούμενων. Των εργαζομένων που δουλεύουν μερικές ώρες τη βδομάδα ή μερικούς μήνες το χρόνο, πότε στη μια δουλιά και πότε στην άλλη, και που δε θεωρούνται, βέβαια, άνεργοι από τις επίσημες έρευνες και στατιστικές. Οπως και με την αύξηση του αριθμού των ανέργων του "απόλυτου" περιθωρίου, που δεν τους ...φτάνουν οι επίσημες καταμετρήσεις. Οπως και των νέων, που ζητούν για πρώτη φορά μια θέση εργασίας, αλλά δεν τη βρίσκουν.

Αυτή είναι η δήθεν μείωση της ανεργίας στη Μεγάλη Βρετανία. Και συνοδεύεται επίσης από μείωση των αποδοχών, από εντατικότερη εκμετάλλευση και χειροτέρευση γενικότερα των συνθηκών εργασίας, όπως και από φοβερή ανασφάλεια, αφού οι εργοδότες έχουν πλέον λυμένα τα χέρια τους... Βλέπετε, η "απελευθέρωση" της εργασίας έχει κάνει μπόλικα βήματα σ' αυτή τη χώρα.