Η "Ροσίισκαγια Γκαζέτα", όργανο της ρωσικής κυβέρνησης, σε σημείωμά της με τον εύγλωττο τίτλο "Ειρηνική επέτειος στο Δνείστερο", που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη, 23 του Ιούνη, γράφει ότι ο Πρόεδρος Μπορίς Γιέλτσιν έστειλε επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Μολδαβίας Πέτρου Λουτσίνσκι,στην οποία αναφέρεται: "Πριν από πέντε χρόνια υπογράφηκε η Συμφωνία για τις αρχές της ειρηνικής διευθέτησης της ένοπλης σύγκρουσης στην Υπερδνειστερία, η οποία έθεσε τέρμα στην ένοπλη αντιπαράθεση και σταθεροποίησε την κατάσταση στην περιοχή. Το κύριο είναι τώρα να μη σταματήσουν οι προσπάθειες για την υλοποίηση των συμφωνιών".

Τι συνέβηκε στην πραγματικότητα στην Υπερδνειστερία πριν από πέντε χρόνια και τι εννοεί διπλωματικά ο Γιέλτσιν με την "ένοπλη σύγκρουση" και "ένοπλη αντιπαράθεση;".

Υπερδνειστερία! Αυτή η ηρωική, ιερή γη, γεμάτη θλίψη και δόξα, στο καυτό καλοκαίρι του 1992 μύριζε μπαρούτι, καπνό από πυρκαγιές και ποτίστηκε με το αίμα των γιων και θυγατέρων της. Υπήρξε το τελευταίο φρούριο της Σοβιετικής Ενωσης. Με την έναρξη της γκορμπατσοφικής περεστρόικα, στη ΣΣΔ της Μολδαβίας άρχισε να φυτρώνει το δηλητηριώδες όπιο του εθνικισμού και του αποχωρητισμού. Το έδαφός του το πότιζαν το λεγόμενο Λαϊκό Μέτωπο καθ' υπόδειξη των υπερπόντιων και Ρουμάνων αφεντικών, τα οποία σκόπευαν να αποσπάσουν τη Μολδαβία από τη Σοβιετική Ενωση. Για το σκοπό αυτό ήταν επιτρεπτά όλα τα μέσα: η μοχθηρή - επιθετική ρωσοφοβία, ο αντισοβιετισμός και ο αντικομμουνισμός, ο απάνθρωπος, φασιστικής έμπνευσης νόμος για τη γλώσσα, που υποβίβασε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας, η αντικατάσταση του συνηθισμένου κυριλλικού αλφάβητου με το λατινικό, η βίαιη "εκρουμανοποίηση", ο χωρισμός των ανθρώπων σε "ιθαγενείς" και "μετανάστες", "κατακτητές", "νεόφερτους", η αντικατάσταση της σημαίας της Σοβιετικής Μολδαβίας με τη ρουμανική. Και ουκ έστιν αριθμός.

Ο πολυεθνικός λαός της Υπερδνειστερίας, στηριζόμενος στο ενωσιακό και το Διεθνές Δίκαιο, προκήρυξε, ύστερα από δημοψήφισμα, τη Μολδαβική Δημοκρατία της Υπερδνειστερίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ανεξάρτητων ειδικών, "η Υπερδνειστερία είναι ένα μικρό κομμάτι γης, που η γεωπολιτική και γεωπολιτιστική σημασία του δεν είναι συγκρίσιμη με τις φυσικές διαστάσεις του". Οι κάτοικοί της θέλησαν να σταματήσουν τον μοιραίο κακοήθη όγκο, ο οποίος σε μερικούς μήνες κατάστρεψε μια από τις παγκόσμιες υπερδυνάμεις, καθώς και να εμποδίσουν την εξάπλωση αυτού του όγκου στο έδαφος της ιστορικής Ρωσίας, τμήμα της οποίας ήταν πάντα η γη που αποκαλείται σήμερα Υπερδνειστερία.

Το φιλοφασιστικό καθεστώς της Μολδαβίας προσπάθησε διά πυρός και σιδήρου να αποκαταστήσει τη "συνταγματική τάξη". Η μια πίσω από την άλλη ακολούθησαν οι τραγωδίες: στην αρχή στις πόλεις Ντουμποσάρι και Κοτσιέρι, ενώ στις 19 Ιούνη 1992 εξαπολύθηκε η ένοπλη επίθεση κατά της Υπερδνειστερίας, που έφτασε στο αποκορύφωμά της με την αιματηρή τραγωδία στο Μπεντέρι. Επί 45 μερόνυχτα συνεχίστηκε ο ακήρυχτος πόλεμος, επί 45 μερόνυχτα μάχονταν οι κάτοικοι της Υπερδνειστερίας και νίκησαν. Κατά την υπεράσπιση του Μπεντέρι σκοτώθηκαν εκατοντάδες άνθρωποι, εκατοντάδες τραυματίστηκαν, ορισμένοι απ' αυτούς πέθαναν αργότερα. Μέχρι σήμερα αγνοείται η τύχη 43 ατόμων, ενώ 100 παιδάκια έχουν μείνει ορφανά.

Υστερα από πέντε χρόνια την Υπερδνειστερία διέσχισε η σκυταλοδρομία της θλίψης και ανάμνησης που έληξε με τα εγκαίνια μνημείου των πεσόντων και συγκέντρωση στο Μπεντέρι. Είχα την ευκαιρία να βρεθώ αυτές τις μέρες στην Τιράσπολη και το Μπεντέρι, να σημειώσω τις αναμνήσεις των υπερασπιστών, των ηγετών της Δημοκρατίας της Υπερδνειστερίας, των συγγενών των πεσόντων. Απολύτως όλοι συγκρίνουν την επίθεση στο Μπεντέρι των ένοπλων τμημάτων του Κισινιόφ με την εισβολή των γερμανοφασιστών κατακτητών στη δεκαετία του '40.

"Ακόμα στις αρχές του Ιούνη οι κάτοικοι του Μπεντέρι, όπως και όλοι οι κάτοικοι της Υπερδνειστερίας, αφού δοκίμασαν το σοκ από τις τρομοκρατικές πράξεις, τις προβοκάτσιες και τις τοπικές μάχες, έλπιζαν ωστόσο ότι η λογική θα πρυτανεύσει στην ηγεσία της Μολδαβίας. Η Υπερδνειστερία, πιστεύοντας στις διακηρυγμένες ειρηνικές επιδιώξεις του Κισινιόφ, σεβάστηκε πλήρως το πρωτόκολλο του Απρίλη, αφόπλισε τα τμήματά της και άφησε την πόλη ανοιχτή. Στις 18 Ιούνη 1992 το μολδαβικό Κοινοβούλιο, όρθιο, με χειροκροτήματα χαιρέτισε τα αποτελέσματα της μεικτής επιτροπής, που είχε επεξεργαστεί τις αρχές της ειρηνικής διευθέτησης της σύγκρουσης. Εγινε πιο βάσιμη η πίστη των κατοίκων και από τις δύο όχθες του Δνείστερου στη δυνατότητα της ειρήνης. Ωστόσο, χρειάστηκε μόνο ένα εικοσιτετράωρο για να διαλυθούν όλες οι αυταπάτες για την ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης", τόνισε ο επικεφαλής της διοίκηση της πόλης Μπεντέρι Τομ Ζενόβιτς.

Ο αντιπρόεδρος της Μολδαβικής Δημοκρατίας της Υπερδνειστερίας Αλεξάντρ Καραμάν θεωρεί δικαιολογημένα ότι η 19η Ιούνη 1992 και η πόλη Μπεντέρι μπήκαν στην ίδια κατηγορία με το χωριό Χατίν της Λευκορωσίας, το Λίντιτσε της Τσεχοσλοβακίας, το Οραντούρ - συρ - Γκλαν της Γαλλίας και την Γκουέρνικα της Ισπανίας: είναι θύματα του φασισμού. "Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι στην τετραμερή συμφωνία για την ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης, δεν πρόλαβαν να αρχίσουν τη δουλιά τους οι επιτροπές και οι στρατιωτικοί παρατηρητές των τεσσάρων χωρών - Ρωσία, Ουκρανία, Μολδαβία και Ρουμανία - και στις 19 Ιούνη η Μολδαβία έστειλε τεθωρακισμένα και πυροβολικό στην πόλη", θυμάται ο Καραμάν.

Για το τι είδους πόλεμος ήταν αυτός, μας μίλησε ο πρώην διμοιρίτης Αλεξέι Οσάντσι που συμμετείχε στις μάχες:

"Είμαι ειρηνικός πολίτης, εργαζόμουν σε επιχείρηση, αλλά όταν ξέσπασαν αυτά τα γεγονότα δεν μπορούσα να μείνω στην άκρη. Με ρωτάτε πώς βλέπω τους ανθρώπους που προκάλεσαν αυτή την τραγωδία. Τους θεωρώ μη-ανθρώπους. Είδα με τα μάτια μου πως μια μέρα εμφανίστηκε στο πεδίο ένα ρουμανικό αεροπλάνο και το πλήρωμά του έριξε στο πεδίο πλαστικά σακιά. Οταν το βράδυ πήραμε αυτά τα σακιά, βρήκαμε μέσα τεμαχισμένα, κομματιασμένα κορμιά".

Ο Αλεξέι μάς έδειξε τα μέρη που σκοτώθηκαν οι μαχητές του και που ο ίδιος είχε τραυματιστεί, στη γέφυρα του Δνείστερου, την οποία είχαν καταλάβει οι Μολδαβοί και την οποία οι υπερασπιστές της πόλης την ανακαταλάβανε με έφοδο στις 20 Ιούνη. "Οι εισβολείς έγιναν χασάπηδες. Τέτοια κτηνωδία που συνέβη εδώ, ούτε στον ύπνο με εφιάλτες δεν τη βλέπεις. Εσφαξαν απόφοιτους μαθητές μιας τάξης κι έναν παιδικό σταθμό. Είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Στο Ντουμποσάρι βίασαν μια έγκυο, στον έβδομο ή όγδοο μήνα, μετά της κρέμασαν στο κορμί της μια χειροβομβίδα, η οποία μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να εκραγεί. Μήπως αυτοί είναι άνθρωποι; Μη - άνθρωποι είναι! Και μας ρωτάνε από πάνω, γιατί πήραμε τα όπλα", αναφώνησε ο Οσάντσι.

Υστερα από πέντε χρόνια, μετά την "ένοπλη σύγκρουση στο Δνείστερο", όπως αποκαλούν οι "δημοκρατικές" αρχές και σήμερα την επίθεση της φιλοφασιστικής ηγεσίας του Κισινιόφ κατά της Υπερδνειστερίας, ο τέως πρόεδρος της Μολδαβίας Μίρτσεα Σνέγκουρ δήλωσε σε συνέντευξη ότι "ο πόλεμος του 1992 ήταν δίκαιος". Με τη διατύπωση αυτή οι κάτοικοι της Υπερδνειστερίας διαφωνούν. Ναι, αυτοί ακριβώς διεξήγαγαν δίκαιο πόλεμο, διότι δεν επιτέθηκαν σε κανέναν, αλλά υπερασπίζονταν τη γη και την ελευθερία τους. Στο σπίτι τους είχαν εισβάλει οι επεμβασίες για να τους γονατίσουν. Οι κάτοικοι της Υπερδνειστερίας απαιτούν την τιμωρία των ενόχων για κείνη την τραγωδία. Αντιλαμβάνονται, ωστόσο, ότι ο λαός της Μολδαβίας εξαπατήθηκε και αποβλακώθηκε από την απατηλή προπαγάνδα των εθνικιστών και εθνογραφειοκρατών.

Οι απλοί άνθρωποι θέτουν ευθέως το ερώτημα: "Ποιος πρέπει να δώσει λόγο για το θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων, για τα καταστραμμένα σπίτια και τις σακατεμένες ανθρώπινες ψυχές;". Ο σημερινός πρόεδρος της Μολδαβίας Πέτρου Λουτσίνσκι δεν αποτόλμησε για την ώρα να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Και η Μολδαβία δε ζήτησε ακόμα συγγνώμη από τους κατοίκους της Υπερδνειστερίας για τα δεινά που προκάλεσε και για την ανεπανόρθωτη ζημιά. Ο,τι διέπραξαν οι φιλοφασίστες εισβολείς τις 45 εκείνες μέρες στο έδαφος της Υπερδνειστερίας δεν μπορεί να ξεχαστεί... Να τι βρίσκεται πραγματικά πίσω από τις διατυπώσεις της επιστολής του Ρώσου Προέδρου στο Μολδαβό Πρόεδρο με την ευκαιρία της θλιβερής επετείου.

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ