Η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, η εμπορευματοποίηση και η πλήρης παράδοσή της στους νόμους της αγοράς, η ένταση των ταξικών φραγμών, η συρρίκνωση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της και η αποσύνδεσή της από τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι ένα μέρος των ραγδαίων εξελίξεων που συντελούνται στο χώρο της εκπαίδευσης στο όνομα της "Παιδείας του 2000". Η ουσία, αλλά και ο στόχος όλων των παραπάνω μέσα στο νέο εργασιακό γίγνεσθαι, που διαμορφώνεται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, το πρόγραμμα σύγκλισης και τη "Λευκή Βίβλο" για την Παιδεία, καθώς επίσης οι μορφές αντίστασης που ήδη αναπτύσσονται και που προοπτικά πρέπει να δυναμώσουν για την ανατροπή αυτών των επιλογών, συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια εκδήλωσης των Πανσπουδαστικών Κινήσεων Συνεργασίας Θεσσαλονίκης.Η εκδήλωση έγινε χτες το μεσημέρι στη Φυσικομαθηματική Σχολή του ΑΠΘ, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων των ΠΚΣ ενόψει των φοιτητικών - σπουδαστικών εκλογών του Απρίλη.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν εκπρόσωποι των καθηγητών, των μαθητών και των φοιτητών, ενώ παρεμβάσεις έκαναν και καθηγητές του Πανεπιστημίου.

Την εμπειρία από τον αγώνα των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κατέθεσε στη συζήτηση ο Θ. Κρουστάλης,μέλος του ΔΣ της Α ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης,σημειώνοντας πως τα αιτήματα και τα χαρακτηριστικά του δίμηνου αγώνα των εκπαιδευτικών, με κύριο στόχο την αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της μόρφωσης, έμπαιναν εμπόδιο στην πολιτική λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση στο πλαίσιο του προγράμματος σύγκλισης, αλλά και στην αντιμεταρρύθμιση που προωθεί στο χώρο της παιδείας.

Στο αναφαίρετο δικαίωμα της μόρφωσης, που όμως δεν πρέπει να περνάει μέσα από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αναφέρθηκε ανάμεσα στα άλλα ο κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών κ. Παπαναστασίου, σημειώνοντας πως αν επιτρέψουμε να γίνει αυτό, θα είναι σαν να επιτρέπουμε σε κάποιους να εμπορευματοποιούν τα όνειρα των παιδιών μας.

Μέσα από τη συζήτηση αναδείχτηκε η ανάγκη αντίστασης στις παραπάνω επιλογές, της πάλης για εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν, για παιδεία που θα διαμορφώνει ανθρώπους που θα είναι κύριοι της μοίρας τους και που δε θα εκτελούν πειθήνια τις εντολές του μεγάλου κεφαλαίου. Του αγώνα για ένα μέλλον που το εργασιακό δικαίωμα θα είναι αναφαίρετο και η παιδεία θα είναι στην υπηρεσία των αναγκών του λαού και του τόπου.